به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه تحلیلی "گلوبال ریسرچ" در مقاله‌ای به قلم "رابرت فانتینا" می‌نویسد: درحالیکه جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا تمام تلاش خود را به کار گرفته تا به قول خودش بحران ظلم و ستم اسرائیل بر مردم فلسطین را که تقریبا به اندازه یک نسل قدمت دارد، حل کند، به «مجمع جهانی اقتصاد» رفت. او در آنجا به احتمال سرمایه گذاری 4 میلیارد دلاری در اقتصاد فلسطین، در یک دوره 3 ساله و با حضور جمعی از سرمایه گذاران از سراسر جهان خبر داد. البته وی به اینکه این سرمایه گذاران چه کسانی خواهند بود، اشاره دقیقی نکرده است. طبق گزارشات: «...کری به هیچ شرکت یا برنامه خاصی برای آغاز تجارت در کرانه غربی و اینکه او چگونه امیدوار است موانع بر سر راه تجارت فلسطین از میان برداشته شوند، اشاره نکرد.»

دولت آمریکا در سال 2013، 3.15 میلیارد دلار به اسرائیل کمک خواهد کرد که این رقم نسبت به سال گذشته، افزایش چشمگیری داشته است. با این وجود، به نظر نمی‌رسد که آمریکا در مورد اینکه این پول قرار است از کجا تامین شود، مشکلی داشته باشد؛ مالیات دهندگان آمریکایی، چندین دهه است که بودجه رژیم نژادپرست صهیونیستی را تامین می‌کنند. با توجه به مسئله از میان برداشتن موانع موجود در تجارت فلسطین، به برخی از این موانع می‌پردازیم.

اسرائیل، نقاط بازرسی بی‌شماری را در سراسر کرانه غربی ایجاد کرده است. مشتریانی که قصد رفتن به فروشگاهی را دارند که ممکن است تنها چند بلوک با محل زندگی آنها فاصله داشته باشد، مجبورند به خاطر حضور سربازان «آی دی اف» (نیروهای دفاعی اسرائیل) در نقاط بازرسی که هر وقت دلشان بخواهد با فلسطینی‌ها درگیر می‌شوند، برای رفتن به آنجا چندین کیلومتر مسافت را طی کنند؛ یا اینکه ممکن است یک ایست بازرسی باز باشد اما با پرسیدن سوال‌های بی‌شمار و خواستن انواع مشخصات شناسایی، مانع عبور مردم فلسطین شوند؛ در مواردی نیز به آنها می‌گویند باید تا زمانیکه حال سربازان اسرائیلی خوب باشد و آماده صحبت با آنها باشند، صبر کنند. این مسئله می‌تواند همان روز یا احتمالا روز بعد، یا شاید حتی روز بعدتر از آن اتفاق بیافتد. و اگر یک مشتری بخواهد مسیر متفاوتی را از طریق ایست‌ بازرسی دیگری امتحان کند، هیچ تضمینی وجود ندارد که پاسخ‌ آنها متفاوت باشد. مغازه دارنی که قصد دارند به مغازه‌های خود بروند نیز با همین ایست‌های بازرسی و چالش‌های مربوط به آن رو به رو هستند.

کشاورزان باید دانه بکارند، محصول خود را آبیاری کرده و از آن مراقبت کنند و در نهایت آن را برداشت کنند. اما وقتی کشاورزان فلسطینی مجبور باشند که از اسرائیل برای کاشت و برداشت محصول خود در زمین‌های خودشان، اجازه بگیرند، این کار دشوار خواهد بود. بارها شده که یک کشاورز فلسطینی برای اجازه کاشت محصول خود در فصل کاشت، درخواست می‌دهد اما این اجازه مدت‌ها پس از پایان فصل کاشت به او داده می‌شود. اگر این کشاورز به قدر کافی خوش شانس باشد که به او اجازه کاشت در زمان مناسب داده شود، وی باید امیدوارباشد که در زمان مناسب نیز اجازه برداشت محصولش را به او بدهند. برای اسرائیل چیز عجیبی نیست که به یک فلسطینی، زمانی اجازه برداشت محصولش را بدهد که مدت‌ها از زمان مناسب برداشت محصول گذشته و محصولش فاسد شده باشد.

اگر کشاورزی، به قدر کافی خوش‌ شانس باشد که به موقع اجازه کاشت و برداشت محصول خود را از رژیم صهیونیستی دریافت کند، موضوع به همین جا ختم نمی‌شود. وقتی که محصول برداشت شد و برای فروش بارگیری شد، چالش بعدی کشاورز فلسطینی، ایست‌های بازرسی است. اغلب اوقات، کشاورزان به خاطر سربازان اسرائیلی در نقاط بازرسی با تاخیر مواجه می‌شوند و محصولشان پیش از عبور از ایست بازرسی خراب می‌شود.

اسرائیل در سراسر کرانه غربی، یک سیستم عالی جاده‌ای احداث کرده است. متاسفانه مردم فلسطین اجازه دسترسی به این جاده‌ها را ندارند. درصورتی که قرار باشد یک جاده جدید اسرائیلی، از یک جاده فلسطینی عبور کند، فلسطینی‌ها دیگر اجازه دسترسی به جاده خودشان و عبور از جاده اسرائیلی را نخواهند داشت.

شرایط در نوار غزه حتی از این هم بدتر است. اسرائیل تمامی مرزها، زمین، دریا و هوای فلسطین را کنترل می‌کند و تنها به عده معدودی اجازه واردات و یا صادرات را می‌دهد.

با این وجود، به رغم این مسائل و بسیاری دیگر از موارد غیرقابل بیان ناقض حقوق بشر، آمریکا سالانه میلیاردها دلار به اسرائیل کمک می‌کند. از این رو اگر جان کری قصد برداشتن موانع موجود بر سر راه تجارت فلسطین را دارد، شاید باید به کمک‌های آمریکا به رژیم صهیونیستی پایان دهد.

جان کری همانند وزاری امور خارجه پیش از خودش،‌ خواستار ادامه مذاکرات، بدون هیچ گونه پیش شرطي است. اسرائیل از آغاز مجدد مذاکرات، آن هم بدون هیچ پیش شرطی، مضطرب و نگران است. باید هم نگران باشد. این رژیم، هر چه که می‌خواهد، به میل خود از فلسطین می‌گیرد؛ مردمش را تحت فشار قرار می‌دهد؛ آنها را بمباران می‌کند؛ می‌کشد؛ خانه‌هایشان را نابود می‌کند، بدون آنکه توجیهی برای این کار داشته باشد.

آیا می‌دانید چرا اسرائیل به مذاکره با فلسطین، آن هم بدون پیش شرط، تمایلی ندارد؟ بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل می‌تواند به دنیا بگوید که او مشتاق بازگشت به میز مذاکره است (سعی کنید جلوی خنده خودتان را بگیرید)؛ البته در عین حال، به ساخت غیرقانونی شهرک‌ها در زمین‌های فلسطین ادامه داده و سربازان تروریستش نیز به مزاحمت خود به مردم فلسطین ادامه دهند.

برای مذاکره، هر یک از دو طرف مذاکره کننده، باید چیزی داشته باشد که دیگری بخواهد و این تنها با تسلیم شدن در برابر چیزی که طرف مقابل خواهان آن است، میسر خواهد شد. اسرائیل بیش از 60 سال است که در حال تصاحب غیرقانونی زمین‌های فلسطین است؛ فلسطین چیزی ندارد که اسرائیل آن را بخواهد یا اینکه اسرائیل بتواند با دست کشیدن از آنچه که فلسطین می‌خواهد، آن را به دست آورد. اسرائیل عمدتا از جانب آمریکا اجازه انجام چنین اقداماتی را دارد؛ هرچند سایر کشورها [ی حامی اسرائیل] نیز در جنایات این رژیم، در دستیابی به هر آنچه که از مردم فلسطین می‌خواهد، آن هم با مصونیت کامل، شریک هستند. بنابراین، هیچ مذاکره‌ای بین اسرائیل و فلسطین امکان پذیر نخواهد بود. 

اما نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهند جامعه جهانی متوجه این موضوع شده است. پذیرش فلسطین به عنوان عضوی از کشورهای سازمان ملل در سال گذشته که با اکثریت قریب به اتفاق آراء تصویب شد، گام بزرگی به شمار می‌رود. در حال حاضر، محمود عباس، رهبر فلسطین باید برای رسیدگی به این موضوع، از دادگاه جنایی بین المللی درخواست کند که البته آمریکا با چنین اقدامی مخالفت خواهد کرد؛ همانطور که با پذیرش فلسطین در سازمان ملل نیز مخالفت کرده بود. سوال  اینجاست که اگر اسرائیل علیه فلسطین دست به جنایت نزده است، پس در صورت رسیدگی سازمان ملل به این مسئله، چه چیزی را از دست خواهد داد؟ آنچه که به نظر می‌رسد آمریکا بیش از هر چیزی از آن واهمه دارد، از دست دادن حمایت‌های مالی گروه‌های لابی کننده اسرائیلی برای مبارزات انتخاباتی است. حقوق بشر چه اهمیتی دارد، این پول است که حرف اول را می‌زند.

آخرين اخبار جهان را اينجا بخوانيد.