نقدی بر اشعار نیما یوشیج؛
خانه‌ام ابری است
تمام شعر ماجرای این خانه‌ی ابری، خانه ای که زمین برای همراهی با آن ابری شده است را در برمی‌گیرد.
به گزارش خبرنگار حوزه ادب باشگاه خبرنگاران، "نیما یوشیج" در شعر خانه ام ابری است خانه ابری را به تصویر کشیده است تمام شعر ماجرای این خانه ابری، خانه ای که زمین برای همراهی با آن ابری شده است پیچیدن باد را در زمین مانند حالت انسانی خرد و خراب و مست نشان می دهد تشخیص زیبایی به کار برده است.
با آوردن آی‌نی‌زن مه تو را آوای نی برده است صدای نی را در خاطر ما طنین انداز می‌کند ابر که همواره در آسمان آبی بارانش می گیرد این بار در خیال روزهای روشن نیما شروع به باریدن می کند طراوتی بر خیال روزهای روشنی می‌دهد که به اذعان نیما از دست رفته است به یاد "یوشیج" می‌افتد که در کنار دریا بر ساحت دریا نظاره گر بود.
تمام دنیا را خراب و خرد از باد نی‌داند در میان این خرابی‌ها نی‌زنی را می‌نوازد این نی زن می‌تواند خود نیما باشد که در میان هیاهوی شاعران کلاسیک در میان فضای ابر اندود جاتمعه‌اش نی می‌نوازد و شعری می‌سراید که وجودش مدیون شعر ققنوس اوست این نی زن (شاعر) با نی‌اش شعرا راه خود را در پیش می گیرد شعر انسجام معنای دارد و کلمات با تناسب با دیگر کلمات مصراع در کنار هم نشسته‌اند بافت درونی شعر مستحکم است.
در تمام شعر، وزن شعر حفظ شده است همان چیزی که نیما می‌خواست در تمام شعر او قافیه بر چشم می‌خورد قافیه ها در واژههایی مانند مست، دست می‌بینیم فاصله ای که میان قافیه‌هاست به این دلیل است که نیما قافیه را جز در حالی که بندهای شعرش تمام شود و مطلب را در بند پایان دهد به کار نمی‌برد با واژههایی مانند خرد و خراب و مست چگونگی وزش باد را به تصویر می‌کشد./ي2
