به گزارش
حوزه دانشگاه باشگاه خبرنگاران، اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاههای سراسر کشور، سومین بیانیه انتخاباتی خود را خطاب به کاندیداهای ریاستجمهوری منتشر کرد.
متن بیانیه بدين شرح است:
تا برگزاری یازدهمین دوره انتخابات ریاستجمهوری و نمایش اوج حماسه سیاسی توسط ملت بزرگ ایران، کمتر از یک ماه دیگر باقی مانده است. هرچقدر به زمان برگزاری انتخابات و انتخاب هفتمین رئیسجمهور ایران اسلامی، نزدیکتر میشویم، آرایش جریانها و گروههای سیاسی نیز بیش از پیش مشخص میشود، و کاندیداهای مختلف از برنامهها و طراحیهای خود برای اداره کشور پرده بر میدارند.
اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاههای سراسر کشور، بعد از برگزاری جلسات و نشستهای مختلف با کاندیداهای احتمالی ریاستجمهوری یازدهم، مطالبی را در دو بیانیه قبلی خود به سمع و نظر ملت ایران رساند، آنچه در ادامه میآید سومین بیاینه این تشکل به مناسبت انتخابات مهم پیش رو است:
هر نظام سیاسی حکومتی برای تثبیت خود باید دوگانه مشروعیت و کارآمدی را به اثبات برساند و جمهوری اسلامی نیز از این امر مستثنی نبوده و نیست. جمهوری اسلامی ایران در اولین گام از تولد، خود را به رأی گذاشت و رفراندوم 2/98 درصدی را از آن خود کرد و تا به امروز نیز همواره بر آن مهر تایید خورده است.
کارآمدی نظام جمهوری اسلامی ایران در سی و چهار سال در صحنههای مختلف از ابتدا مشخص شد؛ مقابله با تحریمها از روز اول ایجاد نظام به روش مقاومتی و هشت سال دفاع مقدس، پیشرفتهای هستهای، نانو و بیوتکنولوژی و تاثیرگذاری در عرصه بینالملل گوشههایی از کارآمدی الگوی مردم سالاری دینی است که جمهوری اسلامی به منصه ظهور گذاشته است اما ادامه این مسیر و تثبیت هر چه بیشتر کارآمدی بایدهایی دارد که نقطه شروع آن در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم رقم خواهد خورد.
این انتخابات در حالی برگزار خواهد شد که جمهوری اسلامی در نیمه دهه پیشرفت و عدالت میباشد، و آنچه در شرایط فعلی برای نظام اسلامی حیاتی است و انتظار از کاندیداهای انتخابات نیز حرکت رو به جلو و قدم در مسیر پیشرفت است.
آنچه قدر مسلم است در مسیر آرمانهای انقلاب هرگونه توقف و واپسگرایی ایجاد آیندهای مشابه به گذشته و بازتولید دورههای گذشته ریاستجمهوری خیانت به خون شهداست چرا که منطق جمهوری اسلامی تعالی و کمال دولت است و هر دولت باید مزایای دولتهای پیشین خود را داشته باشد و با نگاه رو به جلو به مسائل نگاه کند.
در انتخابات پیشرو و دولت برآمده از آن باید «گفتمان پیشرفت همراه با عدالت از مسیر مقاومت» را سرلوحه برنامههای خود قرار دهد و برنامههایی متکی بر خلاقیت از شاهراه مقاومت را عرضه نماید. بیشک در شرایط کنونی پیشرفت همراه با عدالت در صورتی اتفاق میافتد که با مقاومت همراه باشد و در واقع مقاومت را باید شرط پیشرفت و عدالت دانست. بدون شک هیچ گاه با سازش و تعظیم در مقابل زورگویان و نظام سلطه استکباری نباید انتظار پیشرفت را داشت؛ چرا که هم تجربهی 34 ساله جمهوری اسلامی این را نشان داده است، هم دوران قبل از انقلاب و هم مقایسه ایران اسلامی با برخی کشورهای وابسته.
ما معتقدیم نحوه مواجهه دولت برآمده از گفتمان «پیشرفت همراه عدالت از مسیر مقاومت» در برابر کشورهای مستضعف جهان حمایت و تقویت خط مقاومت و در برابر قدرت طلبان غربی باید مبتنی بر ابتکارها و متکی بر اقتدار با حفظ عزت ملی اسلامی ایران باشد.
اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل صریحا بیان میدارد هر کاندیدایی که مشی خود را مبتنی بر سازش قرار دهد که نتیجه آن چیزی جز وابستگی و از دست دادن آرمان والای «استقلال» نخواهد بود مطرود است. بیشک کاندیدایی میتواند در این پیچ تاریخی سکان دار دستگاه اجرایی کشور را به دست گیرد که بتواند گفتمان «پیشرفت» را «همراه با عدالت از مسیر مقاومت» تعریف کند؛ که نه «پیشرفت» تنها مورد اقبال خواهد بود و نه عدالتی که بدون پیشرفت باشد.
امروز بعد از تجربه 34 سال حکومت مبتنی بر مردم سالاری دینی، باید به وضوح به این باور رسیده باشیم که شیوه اداره حکومتی که بر مبنای آموزههای اسلامی شکل گرفته است، متفاوت با نظامهای سکولار و کشورهای غربی است، و هیچ گاه شیوه اداره جامعه مبتنی بر جمهوری اسلامی را نمیتوان با روشهای حکومت داری مبتنی بر آموزه های اومانیستی و لیبرالیستی جمع کرد.
اعتقاد داریم پیشرفت حتما باید همراه با عدالت باشد، بطوری که عدالت خود عامل پیشرفت است، چرا که عدالت به معنای ایجاد فرصت برابر برای همه است، و فقط در این صورت است که پیشرفت همگانی شده و زمینهای فراهم میشود که همگان بتوانند در مسیر پیشرفت قرار بگیرد. از سویی دیگر عدالت شاخص پیشرفت هم میباشد، بدین معنا که معیار سنجش پیشرفت یا عدم پیشرفت در فراگیری و شمول آن برای همگان است. لذا پیشرفتی مدنظر است و به معنای واقعی پیشرفت است که با شاخصه مهم عدالت قابل سنجش باشد. اصولا عدالت معیار حق و باطل حکومتهاست. همچنان که در اسلام اگر چنانچه شاخص عدالت وجود نداشت، حقانیت و مشروعیت زیر سؤال میرفت.
اما آنچه که با عنوان «توسعه» از آن یاد میشود، هیچگاه نمیتوان از آن پیشرفت را نتیجه گرفت، چرا که توسعه که مدلی غربی است الزاماتی را به همراه دارد که تامین کننده عدالت نخواهد بود و دولت توسعهگرا نیز منجر به رضایت امت اسلامی نخواهد شد، چرا که در این توسعه هیچ گاه همهی اقشار مردم موجود در یک نظام، مورد توجه قرار نمیگیرند.
مطلب بسیار مهم دیگر این است، که هرگاه از پیشرفت سخن به میان میآید منظور فقط پیشرفت در حوزه اقتصادی صرف نیست، که پیشرفت همه جانبه، یعنی پیشرفت در حوزههای مختلف اخلاقی، معنوی، سیاسی، علمی، اقتصادی، فرهنگی و ... مورد توجه است.
آنچه که در توسعه مدنظر قرار میگیرد تنها مسیری کّمی است و در آن از معیارهای کیفیی خبری نیست، توسعه نمیتواند پاسخی به پیشرفتهای معنوی و اخلاقی جامعه دهد و لاجرم فرهنگ جامعه را به سمت فساد سوق خواهد داد در حالی که مسیر پیشرفت هم کیفی و هم کمی است و آنچه به عنوان پیشرفت در ذهن اعضای این اتحادیه است گفتمانی است که مسیر رو به جلو همراه با تعالی رشد و کمال به سمت بالا را نتیجه خواهد داد. پیشرفتی اسلامى است که غایات، اهداف، ارزشها و شیوههاى کار آن منبعث از اسلام باشد و با تکیهى بر مفاهیم و معارف اسلامى شکل گیرد.
از این جهت مسلم است که آن پیشرفت مطلوب از مسیر تکنوکراسی نمیگذرد و آنانی که تکنوکراسی را نفی نمیکنند لااقل به نظر میرسد معنای آن را درک نکردهاند چرا که حاکمیت فن سالاران قطع به یقین منجر به ذبح عدالت خواهد شد.
امروز در نظام مقدس اسلامی ما، آنچه به عنوان نقطه قوت محسوب میشود، پیشرفتهای متعدد و پی در پی جمهوری اسلامی در حوزه علمی و فناوری میباشد. از سویی آنچه به عنوان چالش مطرح است پیشرفت در حوزههای اقتصادی میباشد، که هنوز با ناهمواریهای زیادی مواجه هستیم.
لذا از کاندیداهای محترم انتخابات ریاستجمهوری انتظار میرود؛ جوانب مختلف مربوط به پیشرفت را مدنظر داشته و برنامهها و رویکردهای خود را بر مبنای پیشرفت همراه با عدالت که مقاومت هم بدون تردید شرط آن خواهد بود، مطرح کنند و در شرایط فعلی برنامهها و رویکردهایی مطلوب خواهد بود که به ویژه در حوزه مهم اقتصادی با ابتکار همراه باشد.
انتهای پیام/