به گزارش خبرنگار اقتصادي باشگاه خبرگاران آسفالت های حفاظتی به آن دسته از مخلوط های قیر و مصالح سنگی اطلاق می شود که جهت پوشش و محافظت راه در مقابل عوامل جوی و جلوگیری از فرسایش بدنه راه بکار می رود .از مشخصات بارز اینگونه آسفالتها یکی نوع قیر است که غالبا از قیر های مخلوط استفاده می شود و دیگری مصالح سنگی است که معمولا مصالح شکسته یک اندازه در تهیه آنها بکار گرفته می شود و چون اکثر این آسفالت ها بطور سرد پخش می شوند لذا گاهی آنها را آسفالت سرد نیز می نامند . آسفالت های حفاظتی به میزان وسیعی در سراسر دنیا رواج دارد که قیمت ارزان و نیز امکان کاربرد مصالح محلی در این گونه آسفالت ها سبب شده است که راه سازان اهمیت خاصی برای اسفالت های حفاظتی قائل شوند و در ساختمان راههای فرعی و استانی که حجم ترافیک آنها کم و یا متوسط باشد خیلی زیاد استفاده نمایند . در راههای اصلی جدید الحداث نیز بجای پخش آسفالت گرم معمولا روی قشر اساس را با آسفالتهای حفاظتی دو لایه ای می پوشانند و برای 5 – 3 سال زیر ترافیک قرار می دهند تا نشست ها و تغییر شکلهای اولیه ظاهر شوند سپس با پخش دو و یا سه قشر اسفالت گرم پروژه ساختمان راه را تکمیل می نمایند .

آسفالت های حفاظتی انواع مختلف و متنوعی دارند که به بیان آنها پرداخته می شوند .

1- آسفالت حفاظتی یک لایه ای single surface Treatment

2- آسفالت حفاظتی چند لایه ای Multiple Surface

3- سیل کت ها seal coats

4- ردمیکس Road Mix

5 – آسفالت سرد پیش اندود pre – mix coated macadam

6- پریمکت prime coat

7- تک کت Tack Coat

آسفات های حفاظتی را نمی توان جز بدنه راه بحساب آورد و غالبا به عنوان یک پوشش موقت در راه سازی مورد استفاده قرار می گیرد و بیشتر برای غیر قابل نفوذ کردن و نیز جلوگیری از فرسایش قشر اساس بکار برده می شود . ضخامت آسفالت های حفاظتی یک لایه ای و یا حتی چند لایه ای معمولا حدود 2.5 سانتیمتر می باشد و صرفا بمنظورتقویت قشر اساس روی راه جدید الاحداث پخش می گردد تا راه تحت ترافیک نشست ها و تغییر فرم های اولیه را نموده . سپس با پخش دو یا سه قشربتن آسفالتی پروژه ساختمان راه تکمیل می شود و برای مهندسین راه ساز همیشه این سوال مطرح می شود که پس از چه مدت قشر اسفالت حفاظتی با بتن آسفالتی روکش شود . تا آنجائیکه عمر آسفالت های حفاظتی 5-3 سال بیشتر نباشد لذا بایستی پس از سه سال پروٍژه آسفالت گرم را پیاده نمود تا صدمه ای به قشر اساس وارد نیاید .

ذکر این نکته ضروری است که حداقل بایستی سه قشر بتن آسفالتی روی قشر آسفالت حفاظتی پخش نمود که معمولا ضخامت قشر اولیه را بیشتر در نظر می گیرند و آن را قشر رگلاژ می نامند و با پخش کردن این قشرنشست ها و تغییر فرم های راه را اصلاح نمود و سطح راه مجددا پروفیله می گردد. قشر دوم آستر نام دارد که جهت تقویت راه پخش می شود و بلاخره قشر سوم با ضخامت کمتر ودانه بندی ریزتر که به منظور غیر قابل نفوذ کردن سطح راه در مقابل عوامل جوی پخش می شوند قشر رویه نام دارد و به آن توپکا هم می گویند.