علی جان! ایمان آورندگان به برکت تو رستگار خواهند شد
فاطمه بنت اسد پس از سه روز همراه مولودش از خانه ی کعبه بیرون آمد و مولودش با آیاتی از قرآن لب به سخن گشود...
به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران؛
زمانی که فاطمه بنت اسد از خانه ی خدا بیرون آمد، ابوطالب همسرش به سمت او شتافت و فرزندش را در آغوش گرفت.
در همین زمان پیامبر اکرم که هنوز آشکارا فرمان دعوت نیافته بود از راه رسید و آن کودک سه روزه با دیدن پیامبر همچون کودک یک ساله با نگاه و حرکات شگفت انگیز بر چهره ی پیامبر تبسم کرد. انگار سال هاست که او را می شناسد. پیامبر نیز او را در آغوش گرفت و چهره اش را بوسه باران کرد.
انگار آن حضرت دانسته بود که این کودک در آینده ای نزدیک بهترین یار و نخستین ایمان آوردنده به دین او خواهد شد.
در این هنگام بود که کودک سه روزه در آغوش پیامبر لب به سخن گشود و پس از سلام و درود بر محمد (ص) به تلاوت آیاتی پرداخت که هنوز بر پیامبر نازل نشده بود:
به راستی که ایمان آورندگان رستگار شدند، همانان که در نمازشان فروتن هستند، و آنان که از بیهودگی رویگردانند،و آنان که زکات و حقوق مالی خویش را می پردازند، و کسانی که پاک دامن اند...
و آنان که امانت ها و پیمان خود را رعایت می کنند، و آنان که در نمازهایشان مراقبت می نمایند، آنان که خود وارثانند، همانان که بهشت را به ارث می برند و در آنجا جاودانه می مانند.
پیامبر نیز بعد از اتمام سخنان کودک سه روزه فرمودند: آری علی جان! ایمان آورندگان به برکت تو رستگار خواهند شد.
شاید سؤال پیش آید که چگونه کودک سه روزه توانست لب به سخن بگشاید و قرآنی را تلاوت کند که هنوز بر پیامبر نازل نشده است.
باید گفت که حضرت مسیح نیز پس از ولادتش در دفاع از قداست و پاک دامنی مادر بزرگوارش مریم به اذن خدا لب به سخن گشود تا تمام تردید افکنی های تاریک اندیشان را از مادرش دور کند.
هان ای مردم من بنده خدا هستم او به من کتاب آسمانی ارزانی داشته است و مرا به پیامبری برگزیده است.
وقتی قرآن گزارش آن رویداد را مطرح کرده پس در درستی آن شکی نمی رود و اما چه مانعی دارد که حضرت علی (ع) نیز در روزهای آغازین ولادتش سخن نگوید!
آری حضرت علی (ع) برگزیده ی خدا و مولود خانه ی او بود.
و اما طبعا روایات قرآن به یکباره در شب قدر و به طور کامل به آسمان دنیا نازل شد و آن گاه پس از بعثت پیامبر (ص) در مدت بیست و سه سال به تدریج بر قلب مصفای او فرود آمد.
و این مطلب نشان می دهد که قرآن پیش از بعثت پیامبر در آسمان وجود داشته است.
بنابراین جای تعجب نیست که کودک و بنده برگزیده ی خدا که خانه اش را محلی برای تولدش قرارداد و به او توان سخن گفتن را در روزهای نخستین میلادش ارزانی داشت بتواند آیات قرآن را تلاوت کند.
و قطعا او برگزیده و جانشین بر حق پیامبر خدا بود. /ل
زمانی که فاطمه بنت اسد از خانه ی خدا بیرون آمد، ابوطالب همسرش به سمت او شتافت و فرزندش را در آغوش گرفت.
در همین زمان پیامبر اکرم که هنوز آشکارا فرمان دعوت نیافته بود از راه رسید و آن کودک سه روزه با دیدن پیامبر همچون کودک یک ساله با نگاه و حرکات شگفت انگیز بر چهره ی پیامبر تبسم کرد. انگار سال هاست که او را می شناسد. پیامبر نیز او را در آغوش گرفت و چهره اش را بوسه باران کرد.
انگار آن حضرت دانسته بود که این کودک در آینده ای نزدیک بهترین یار و نخستین ایمان آوردنده به دین او خواهد شد.
در این هنگام بود که کودک سه روزه در آغوش پیامبر لب به سخن گشود و پس از سلام و درود بر محمد (ص) به تلاوت آیاتی پرداخت که هنوز بر پیامبر نازل نشده بود:
به راستی که ایمان آورندگان رستگار شدند، همانان که در نمازشان فروتن هستند، و آنان که از بیهودگی رویگردانند،و آنان که زکات و حقوق مالی خویش را می پردازند، و کسانی که پاک دامن اند...
و آنان که امانت ها و پیمان خود را رعایت می کنند، و آنان که در نمازهایشان مراقبت می نمایند، آنان که خود وارثانند، همانان که بهشت را به ارث می برند و در آنجا جاودانه می مانند.
پیامبر نیز بعد از اتمام سخنان کودک سه روزه فرمودند: آری علی جان! ایمان آورندگان به برکت تو رستگار خواهند شد.
شاید سؤال پیش آید که چگونه کودک سه روزه توانست لب به سخن بگشاید و قرآنی را تلاوت کند که هنوز بر پیامبر نازل نشده است.
باید گفت که حضرت مسیح نیز پس از ولادتش در دفاع از قداست و پاک دامنی مادر بزرگوارش مریم به اذن خدا لب به سخن گشود تا تمام تردید افکنی های تاریک اندیشان را از مادرش دور کند.
هان ای مردم من بنده خدا هستم او به من کتاب آسمانی ارزانی داشته است و مرا به پیامبری برگزیده است.
وقتی قرآن گزارش آن رویداد را مطرح کرده پس در درستی آن شکی نمی رود و اما چه مانعی دارد که حضرت علی (ع) نیز در روزهای آغازین ولادتش سخن نگوید!
آری حضرت علی (ع) برگزیده ی خدا و مولود خانه ی او بود.
و اما طبعا روایات قرآن به یکباره در شب قدر و به طور کامل به آسمان دنیا نازل شد و آن گاه پس از بعثت پیامبر (ص) در مدت بیست و سه سال به تدریج بر قلب مصفای او فرود آمد.
و این مطلب نشان می دهد که قرآن پیش از بعثت پیامبر در آسمان وجود داشته است.
بنابراین جای تعجب نیست که کودک و بنده برگزیده ی خدا که خانه اش را محلی برای تولدش قرارداد و به او توان سخن گفتن را در روزهای نخستین میلادش ارزانی داشت بتواند آیات قرآن را تلاوت کند.
و قطعا او برگزیده و جانشین بر حق پیامبر خدا بود. /ل
