به گزارش خبرنگار اقتصادي باشگاه خبرنگاران به احتمال زیاد صابون را اولین بار مصریان در دره‌ی نیل ساختند. در حدود ۶۰۰ سال پیش از میلاد ملوانان فنیقی فن صابون سازی را به سواحل مدیترانه بردند. در قرن اول میلادی بهترین صابون از چربی بز و خاکسترهای بدست آمده از سوزاندن چوب درخت آلش به دست می‌آمد.تا پایان قرن هجدهم صابون را از چربی حیوانی و خاکستر چوب تهیه می‌کردند.در همان موقع معلوم شد که می‌توان به جای خاکستر چوب از سود سوزآور که قلیای حاصل از نمک معمولی است استفاده کرد.درهمین زمان روغن های گیاهی نظیر روغن زیتون، روغن نخل، روغن نارگیل، روغن کنجد و روغن سویا جانشین چربی‌های حیوانی شدند

در شیمی، صابون، نمک یک اسید چرپ است. صابون‌ها عمدتاً برای شستشو،حمام‌کردن و پاکیزگی استفاده می‌شوند ولی در ریسیدن پارچه هم از صابون‌ها استفاده می‌گردد و جز مهمی از روان‌سازها می‌باشد. صابون‌های تمیزکاری و تطهیر عمدتاً از جمع‌آوری روغن‌ها و چربی‌های گیاهی و حیوانی با محلول شدید آلکالین به دست می‌آیند. چربی‌ها و روغن‌ها ترکیبی از تری‌گلیسریدها هستند: سه مولکول اسید چرپی که به یک مولکول گلیسرول متصل شده‌اند. صابون ها با ایجاد امولسیون پایدار از چرکها، باعث ایجاد یک کلوئید امولسیون و در نتیجه مخلوط شدن آب و چربی و شسته شدن چربی ها میشوند. (قسمت باردار صابون چربی ها را در آب پخش میکند و با آب که قطبی است جاذبه برقرار مینماید و قسمت هیدروکربنی هم با چربی ها جاذبه ایجاد میکند).

همه‌ی صابون‌های دستشویی با اضافه کردن روغن نباتی یا چربی حیوانی به یک قلیای قوی ساخته می‌شوند. این کار در دما و فشار بالا صورت می‌گیرد. آنچه حاصل می‌شود صابون و ماده‌ی دیگری به نام گلیسیرین یا گلیسرول است. گلیسیرین را با یک محلول غلیظ نمک جدا می‌کنند.سپس صابون مذاب را در دستگاه همزن می‌ریزند.در آنجا عطر و مواد نگهدارنده و یا رنگ به آن اضافه می‌کنند. بالاخره صابون مذاب را سرد می‌کنند و در اندازه‌ی معین قالب گیری می‌کنند یا برش می‌دهند.