مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،آیه ۲۲۴– ۲۲۷سوره شعرا
وَالشُّعَرَاء
يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿۲۲۴﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ
يَهِيمُونَ ﴿۲۲۵﴾ وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ﴿۲۲۶﴾ إِلَّا
الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا
وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا
أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ ﴿۲۲۷﴾
و
شاعران را گمراهان پیروی میکنند (۲۲۴) آیا ندیدهای که آنان در هر وادیی
سرگردانند (۲۲۵) و آنانند که چیزهایی میگویند که انجام نمیدهند (۲۲۶) مگر
کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده و خدا را بسیار به یاد آورده و
پس از آنکه مورد ستم قرار گرفتهاند یاری خواستهاند و کسانی که ستم
کردهاند به زودی خواهند دانست به کدام بازگشت گاه بر خواهند گشت (۲۲۷)
این چهار آیه در پایان سوره شعرا آمده است و دلیل آنکه نام سوره را شعرا نهادهاند نیز همین چند آیه است.حقیقت آن است که در آیه آخر خداوند استثنایی آورده است که همهٔ شاعران بزرگ جوامع بشری را شامل میشود و از ملامت میرهاند و آن شاعرانی هستند که به خدا ایمان دارند و کار نیکو میکنند و یاد خدا در شعرهایشان حضور دارد.
شاعران بزرگ خود بدین نکته واقف بوده اند که شعر اگر از ایمان به خدا و خیر و نیکویی و اخلاص و پاکیِ دل برنخیزد قدر و منزلتی نخواهد یافت.
آنها خود همچنین می دانستند که شعرشان بیش از هر کلام دیگر غیر از کتب آسمانی آکنده از یاد و اوصاف خداست و همان دعوت انبیا را به کار نیکو و خلق خوش و پیروی از فرامین الهی به زبانی دیگر عرضه داشته اند.
آن شاعران مدعی که سخنشان آشفته و پریشان و موافق هوای دل ایشان است متأسفانه به قدری زیاد بوده اند که گاهی شاعران بزرگ از خود سلب شعر و شاعری میکرده اند.
در حقیقت گفته اند اگر شعر آن سخنان لغو و باطلی است که اکثر شاعران می گویند ما شاعر نیستیم چنانکه مولانا گفت:
قافیه و مغلطه را، گو همه سیلاب ببر پوست بود، پوست بود، در خور مغز شعرا
دیوان شمس
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید