کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری در خصوص انواع حضور و اقامت در مناطق روستایی تصریح کرد: این حضور به صورت اقامت در چادر، واگن‌های مسافرتی، خانه‌های دوم، منازل شخصی کرایه‌ای، مهمانسراها و هتل‌ها در نواحی روستایی است، اما اقامت در خانه‌های دوم رایج‌ترین شکل فعالیت در گردشگری روستایی است و امروزه به همین علت شکل‌گیری و گسترش خانه‌های دوم، مهم‌ترین پیامد توسعه‌ی گردشگری در نواحی روستایی بشمار می‌رود.

توانگر افزود: دیدگاه‌ها و نظریات مربوط به گردشگری خانه‌های دوم و ارتباط آن با توسعه‌ی روستایی، به عنوان سیاستی برای بازساخت سکونت‌گاه‌های روستایی و ابزاری برای توسعه‌ی پایدار و حفاظت از منابع طبیعی بشمار می‌رود.

وی ادامه داد: نظریه‌هایی که امروزه گردشگری پایدار روستایی را مطرح می‌کند، بر مجموعه‌ای از عوامل به عنوان رهیافتی جامع نگاه می‌کنند و به تقویت جوامع محلی، مشارکت آن‌ها در این زمینه و رشد بلندمدت گردشگری بدون تأثیرات مخرب بر زیست بوم‌های طبیعی تاکید دارند.

کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری با اشاره به این‌که در گذشته، مالکیت و تدارک خانه‌های دوم به بخش کوچک و مرفه جامعه محدود می‌شد، تفاوت انگیزه‌های تدارک خانه‌های دوم گردشگری در گذشته و حال را تشریح و خاطرنشان کرد: تقویت تدریجی بنیه اقتصادی جهان در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم و افزایش درآمد و وقت آزاد اقشار متوسط، منجر به افزایش تقاضا برای فعالیت‌های فراغتی کوتاه مدت و میان مدت در حومه و نقاط روستایی نزدیک شهرها شد، بهبود سیستم حمل و نقل عمومی و تملک وسایل نقلیه خصوصی به افراد اجازه داد که با انگیزه‌های متفاوت از جمله پیروی از مد، استفاده از تفریحات سالم غیر شهری، یا سرمایه‌گذاری پس‌اندازهای شخصی در خرید املاک، به تدارک خانه‌های دوم بپردازند.