به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، تا قبل از سال 1295 خورشیدی در ایران ثبت وقایع حیاتی چهار گانه با نوشتن نام و تاریخ در پشت جلد قرآن یا کتاب های مورد احترام ایرانیان در یاد ها می ماند.
کم کم با افزایش  جمیعت کشور احتیاج به سازمانی برای ثبت ولادت و وفات و صدور شناسنامه برای ملت قوت گرفت و در آذر ماه سال 1297  هجری شمسی سندی مشتمل بر 41 ماده به تصویب  هیات وزیران وقت رسید
 پس از تشکیل اداره ثبت احوال نخستین شناسنامه برای دختری به نام فاطمه ایرانی در تاریخ سه دی ماه 1297 در تهران فعالیت خود را آغاز کرد متقابعا در اردیبهشت ماه سال 1319  قانون جامع و کاملی مشتمل بر 55 ماده تصویب شد و پس از آن آیین نامه مربوط به این قانون نیز در همان سال مشتمل بر 131  ماده به تصویب  رسید و این قانون  نزدیک به 36  سال پایدار ماند.
بالاخره به موجب اصلاحیه دی ماه سال 1363 مجلس  شورای اسلامی، در برخی از موارد اصلاحاتی صورت گرفت و تاکنون  این قانون به قوت خود باقی مانده است.
 شناسنامه های سبز رنگ پیش از انقلاب شامل اطلاعات اصلی فرد، ازدواج و طلاق ، فوت همسر و فوت صاحب شناسنامه بوده که در دو ممیزی شناسنامه  اصلی و المثنی وجود داشت .
 پس از انقلاب  شناسنامه هایی به ملت اعطا شد به رنگ قرمز که برابر دستور امام خمینی مبنی برطاغوت زدایی در 15 خرداد  سال 64 ،  تعویض شناسنامه ها با بهره گیری از فناوری اندکی که آن زمان وجود داشت آغاز شد
 در آن سال ها ابتدا مدالیه و در گام بعدی متولدان 57 تا 64 و سپس با اعلام فراخوان در سال 67 تا 73. 60 میلیون  ایرانی شناسنامه جدید گرفتند./ف