به گزارش خبرنگار حوزه احزاب باشگاه خبرنگاران؛ صادق واعظ زاده در سال 1338 در شهر "مشهد" به دنيا آمد.
وي استاد گروه قدرت دانشکده مهندسی برق دانشگاه تهران و عضو حقیقی "شورای عالی انقلاب فرهنگی" و "مجمع تشخیص مصلحت نظام" بوده و در دولت اول"محمود احمدینژاد"، اولین "معاون علمی رییس جمهور"، "دبیر شورای عالی آموزش، پژوهش و فناوري" و "رییس بنیاد ملی نخبگان" بود.
وي در حال حاضر عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و رئیس الگوی
ایرانی اسلامی پیشرفت است.
واعظ زاده تحصیلات ابتدایی و متوسطه را با جهش تحصیلی در مشهد گذراند و در سال 1355 در رشته مهندسی برق در "دانشگاه علم و صنعت ایران" پذیرفته شد.
دبیر شورای عالی آموزش، پژوهش و فناوري، درجه لیسانس خود را در سال 1364 دریافت کرد و پس از قبولی در امتحانات سراسری اعزام دانشجو به خارج، درجه فوق لیسانس و دکتری مهندسی برق را از "دانشگاه کوئین کانادا" به ترتیب در سالهای 1372 و 1376 اخذ کرد و به عنوان استادیار در دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر دانشگا تهران مشغول بکار شد. وی در سال 1380 به رتبه دانشیاری و در سال 1384 به رتبه استادی ارتقا یافت.
استاد گروه قدرت دانشکده مهندسی برق دانشگاه تهران، در دهه 60 عضو دانشجویی "ستاد انقلاب فرهنگی" و سپس "منتخب جهاد دانشگاهی در شورای عالی انقلاب فرهنگی"، "رئیس شورای مرکزی جهاد دانشگاهی"، "عضو شورای عالی برنامهریزی در وزارت فرهنگ و آموزش عالی" و معاون دانشجویی این وزارت بوده است.
وی در سال 1377 آزمایشگاه پژوهشی سیستمهای حرکت پیشرفته را تاسیس و تاکنون سرپرستی کرده است. کنترل پیشرفته ماشینهای الکتریکی با پردازشگرهای پرقدرت DPS برای اولین بار در کشور در این آزمایشگاه پیادهسازی شد.
اولين کانديداي رسمي انتخابات رياست جمهوري، عضو ارشد "انجمن بینالمللی مهندسین برق و الکترونیک" (IEEE)، عضو هیئت سردبیری سه نشریه عملی بینالمللی و دو نشریه علمی - پژوهشی داخلی است و در کمیته راهبردی و علمی کنفرانسهای متعدد بینالمللی در زمینه تخصصی خود عضویت داشته و دارد و نشستهای مربوط را اداره کرده است.
رئیس شورای عالی مرکز الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت، بالغ بر یکصد و پنجاه مقاله پژوهشی در مجلات و کنفرانسهای داخلی و
خارجی چاپ و ارائه کرده است.
وی همچنین مقالاتی در زمینه مدیریت فناوری تالیف کرده و کتاب "موسسات فناوری؛ راهبردهای دکترین عملکرد" به ترجمه او از سوی "دانشگاه تهران" انتشار یافته است. طرح پژوهشی وی در سال 1384 به عنوان طرح پژوهشی نمونه دانشگاه تهران انتخاب شد.