به گزارش خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران؛ قرقاول به طور بومي در بيشتر نقاط آسيا و همينطور يونان و بلغارستان در اروپا زندگي مي کند و توسط انسان به بسياري از کشورهاي ديگر هم وارد شده است.
هرچند که اين پرنده در حمايت سازمان محيط زيست و شکار ممنوع قرار دارد، اما در طي سالهاي گذشته تعداد آنها به شدت رو به کاهش است و اين به دليل نبود زيستگاه و پناهگاه مناسب براي اين پرنده زيباي ايراني است.
عليرضا مهدوي کارشناس محيط زيست گفت: قرقاول معمولي با نام علمي phasiananus colchicus پرنده اي از راسته ماکيان سانان است. پس به مرغ و خروس خانگي بسيار نزديک است. قرقاول کلمه اي ترکي است، نام هاي فارسي آن تذرو، ترنگ و خروس صحرايي است.
وي افزود: قرقاول ها روي زمين زندگي مي کنند و انواع بالغ از برگ هاي درختان، حشرات، دانه ها و ميوه هاي جنگلي و خزندگان کوچک تغذيه مي کنند.
وي ادامه داد: زيستگاه اين پرنده در جنگل هاي مرطوب، بوته زارهاي تمشک و درختان پهن برگ يا خزان کننده است که در زير بوته هاي آنها آشيانه مي کند.
مهدوي با اشاره به اينکه قرقاول هاي ايران همه از يک گونه اند، ولي با توجه به پراکندگي جغرافيايي و تفاوتهاي ظاهري، برخي از آنها را به 4 زيرگروه تقسيم مي کنند، تصريح کرد: قرقاول هاي ارسباران و دشت مغان، قرقاول هاي تالش از آستارا تا چالوس، قرقاول هاي گلستان از بابل تا گلستان، قرقاول هاي سرخس و حوالي رودخانه مرزي هريرود.
وي خاطرنشان کرد: با آنکه پرورش اين پرنده در عمل به دليل ريزه کاري هايش مشکلاتي دارد، اما پرورش قرقاول در سالهاي اخير در بسياري از کشورهاي جهان به خاطر استفاده از گوشت، رهاسازي در شکارگاه ها و بهره برداري به صورت شکار به يک شاخه مهم از پرورش دهندگان تبديل شده است.
گفتني است؛ با پرورش قرقاول در اسارت به منظور شکار تفريحي و گوشت مي شود، به نوعي از جمعيت هاي وحشي اين گونه کمياب حفاظت کرد و از تعداد شکارهاي غيرقانوني در طبيعت کاست، جريمه کشتن هر قرقاول 400 ميليون تومان است./ز
گزارش از هراتيان