به گزارش خبرنگار حوزه ميراث فرهنگي باشگاه خبرنگاران در ايام نوروز بيشترين نوروز خواني ها به "ساياچي‌ها" اختصاص داشت.  
آنها در گشت و گذار خود از روستايي به روستايي و از شهري به شهر ديگر، مژده‌ي آمدن بهار را مي دادند.
تدارک رسيدن نوروز از اوايل اسفند با خانه تکاني آغاز مي‌شود. تميز کردن و شستن تمام وسايل و سفيد کردن خانه ها، نشان از تغيير اساسي دارد تغييري که مردم بدان باور دارند.
گذشته از خانه تکاني مي‌توان به سمنو پزي، سفره هفت سين، آب چهل ياسين، ديد و بازديد و سيزده‌بدر اشاره کرد.
در تمام اين الگوها دو نماد سبزه و آب حضور دارند که با نشانه‌هاي ديگر، بويژه نشانه‌هاي مذهبي تکميل مي‌شوند.
در بعضي از مناطق آذربايجان شرقي، مردم کاسه يا کوزه‌اي از آب را برداشته و نزد روحاني محل مي‌برند اين روحاني بر آن آب، چهل بار سوره ياسين مي‌خواند و بر آن فوت مي‌کند سپس اين آب متبرک را بر گوشه و کنار خانه، بويژه بر دام ها و محصولات مي‌ريزند و به کودکان مي‌دهند اين آب علاوه بر آنکه برکت و باروري را زياد مي‌کند و شفابخش است از ازدياد جانواران اهريمني مانند مار و عقرب نيز جلوگيري مي‌کند گاه در اين آب زعفران مي‌ريزند و در اين صورت هر يک از افراد خانواده ليواني از آن را مي‌خورند.
از بيست روز مانده به عيد، غلاتي مانند گندم، جو يا بعضي از حبوبات را سبز مي‌کنند و بر سفره، غله سبز شده را قرار مي‌دهند.
در آيين هاي نوروزي گذشتگان نيز جاي خود را دارند و مردم پس از تحويل سال، نخست به گورستان مي‌روند و سپس به ديدن کساني مي‌روند که عزيزي را به تازگي از دست داده و عزا دارند. /ص


گزارش از :فائزه آقابابايي