بازخواني پيام‌هاي نوروزي مقام معظم رهبري/ نوروز 1379
«وحدت ملى» پشتوانه همه تلاشهاى دولتمردان و مسؤولان و مبارزان و دلسوزان اين كشور است/ ناامنى، بزرگترين خطرى است كه يك ملت را تهديد مى‌كند + فیلم
مقام معظم رهبرى به مناسبت حلول سال 1374 هجرى شمسى اظهار داشتند: بزرگترين شعار ما در سالى كه در پيش داريم، مى‌تواند «وحدت ملى و امنيت ملى» باشد. اين براى ما دو شعار اساسى است، «وحدت ملى»، همان چيزى است كه مى‌تواند پشتوانه همه تلاشهاى دولتمردان و مسؤولان و مبارزان و دلسوزان اين كشور و اين انقلاب باشد و ديگر «امنيت ملى» است.
به گزارش حوزه سياسي باشگاه خبرنگاران؛ متن پيام نوروزى مقام معظم رهبرى به مناسبت حلول سال 1379 هجرى شمسى به شرح زير است:
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحيم
يا مقلّب القلوب و الابصار، يا مدبّر اللّيل و النّهار، يا محوّل الحول و الاحوال، حوّل حالنا الى احسن الحال.
فرا رسيدن عيد نوروز و آغاز سال نو را - كه امسال در ميانه دو عيد سعيد بزرگِ غدير و قربان واقع شده - به يكايك هم‌ميهنان عزيزمان و ايرانيانى كه در هر نقطه‌اى از جهان هستند، همچنين به همه فارسى‌زبانان و همه كسانى كه اين اعياد بزرگ را ارج مى‌گزارند، تبريك عرض مى‌كنم. بخصوص تبريك مى‌گويم به كسانى كه در راه سربلندى كشور و عظمت ملت ايران، تلاش و ايثارگرى كردند و همه اين ملت را مرهون مجاهدات و خدمات خودشان قرار دادند؛ ايضاً به خانواده معظّم شهيدان و ايثارگران درود مى‌فرستم و اميدوارم سالى كه در پيش داريم، براى همه، سالى سراسر خير و بركت و مشحون از تفضّلات الهى باشد.
اگر نگاهى به سال گذشته بيندازيم، خواهيم ديد كه سال گذشته - مثل همه عمر - شامل شيرينيها و تلخيهايى بود و مجموع و محصول اين شيرينيها و تلخيهاست كه بايد براى ما درس باشد و ما را براى جلو گذاشتن گام بزرگى در راه اعتلاى روحى و معنوى و مادّى خود و كشورمان، يارى دهد.
سال گذشته، به اسم مبارك امام خمينى قدسّ سرّه مزيّن بود و عملاً در سرتاسر سال، ياد آن بزرگوار در همه گوشه و كنارهاى كشورمان و در ذهن و آفاق زندگى مردم، محسوس بود و شايد بتوان اميدوار بود كه مردم ما از لحاظ ذهنى و عملى، گامى به امام بزرگوار خودشان نزديك شده باشند.
اگر بخواهيم شيرينيهاى اين سال را بشمريم، برترينش عبارت بود ازحضور مردم؛ گرمى و شور و شوقى كه مردم در هر صحنه‌اى كه به آنها ارتباط پيدا مى‌كرد و از آنها مسؤوليتى مى‌طلبيد، از خود نشان دادند. آخرينش، حضور پرشور و متين مردم در انتخابات مجلس شوراى اسلامى بود كه براى ملت ما احترام آفريد و نظام جمهورى اسلامى را مفتخر و سرافراز كرد.
از اول سال تا امروز هم به همين ترتيب مشاهده مى‌كنيم كه مردم در هر نقطه و در هرزمانى كه حضور خود را در عرصه‌هاى انقلاب لازم دانستند، حضور پيدا كردند؛ در راهپيماييهاى روز قدس، بيست و دوم بهمن و بخصوص در راهپيمايى پرشور و ميليونى بيست و سوم تير كه مردم براى دفاع از هويت اسلامى كشورشان به صحنه آمدند و حضور خودشان را نشان دادند. تلاشگران در سرتاسر اين سال، تلاشهاى زيادى كردند و مردم مؤمن و مسؤولان متعهّد، كارهاى خوب و باارزشى انجام دادند كه ان‌شاءاللَّه آثار خود را در زندگى مردم خواهد بخشيد.
البته تلخيهايى هم داشتيم؛ تلخيها ناشى از ضعفهاى ما و توطئه‌هاى دشمنان ماست. سال گذشته سالى بود كه همه در آن، بُروز توطئه دشمنان را مشاهده كردند و تهديد امنيت ملى را كه با سلسله جنبانى دشمنان انجام مى‌گرفت، به چشم خود ديدند. مردم از لحاظ وضع معيشت و مسائل اقتصادى، دشواريهاى بزرگى داشتند و تلاشهايى كه انجام گرفت، نتوانست اين مشكل را براى مردم، آن‌گونه كه شايسته و مورد انتظار بود، برطرف كند.
سال جديدى را در پيش رو داريم و همان طور كه مى‌دانيد، امسال، هم در آغاز و هم در پايان خود، مزيّن به عيد مبارك غدير است؛ يعنى سال 1379، دو عيد غدير دارد. بسيار مناسب است كه ما اين سال را به اين مناسبت، «سال امام اميرالمؤمنين، على‌بن‌ابى‌طالب عليه‌السّلام» بدانيم و بناميم و خودمان را به آن بزرگوار نزديك كنيم.
اميرالمؤمنين عليه‌السّلام، يك الگوى كامل براى همه است. جوانىِ پرشور و پرحماسه او، الگوى جوانان است. حكومت سراسر عدل و انصاف او، الگوى دولتمردان است. زندگى سراپا مجاهدت و سراپا مسؤوليت او، الگوى همه مؤمنان است. آزادگى او، الگوى همه آزادگان جهان است و سخنان حكمت‌آميز و درسهاى ماندگار او، الگوى عالمان و دانشمندان و روشنفكران است.
اميرالمؤمنين عليه‌السّلام در زندگى حكومتى خود، نسبت به عدالت، نسبت به حقوق ضعفا و درماندگان و پابرهنگان، بى‌اغماض و بى‌گذشت بود. ماهم بايد همين‌طور باشيم. آن حضرت نسبت به حقّ خود و به سهم خود، بسيار پرگذشت بود؛ همه ما نيز بايد همين‌گونه باشيم. او در همه عمر، مظهرى از خداپرستى و صفاى معنوى و مجاهدت و تلاش و سرزندگى و نشاط بود و با تلخيها، غمها و دردها، شادمانانه برخورد كرد و مسؤولانه وظيفه خودش را انجام داد. اين الگوى بسيار خوبى است.
ما مى‌توانيم در سايه نزديكى به اميرالمؤمنين عليه‌السّلام، به آرزوى بزرگ كشور و ملتمان و نظام جمهورى اسلامى - يعنى عدالت اجتماعى - نزديك شويم. اميدوارم كه ما مسؤولان كشور - در درجه اوّل - و همه آحاد مردم تلاش كنند تا بتوانيم عدالت اجتماعى را در اين كشور، مستقر كنيم. اين آرزوى بزرگ همه عدالتخواهان، همه مبارزان و شهيدان و همه رادمردان عالم در تاريخ ما و در تاريخ عالم بوده و هست.
من گمان مى‌كنم بزرگترين شعار ما در سالى كه در پيش داريم، مى‌تواند «وحدت ملى و امنيت ملى» باشد. اين براى ما دو شعار اساسى است.
«وحدت ملى»، همان چيزى است كه مى‌تواند پشتوانه همه تلاشهاى دولتمردان و مسؤولان و مبارزان و دلسوزان اين كشور و اين انقلاب باشد. بدون وحدت ملى، اين كشور بزرگترين نيروى خود و مايه عظمت خودش را نخواهد داشت. مى‌بينيم كسانى تلاش مى‌كنند تا اين وحدت را خدشه‌دار كنند. يقيناً آنها دوستان اين ملت نيستند. وحدت ملى، شعار اساسى و حياتى براى كشور ماست. مخاطب اين شعار هم افراد خاصى نيستند؛ همه هستند. آحاد مردم مسؤولند؛ بخصوص مسؤولان كشور، بيش از همه مسؤولند. سياستمداران و كسانى كه در صحنه سياست، حضور و فعاليت دارند، بسيار مسؤولند. وحدت ملى براى همه ملت، شعار بزرگى است.
و ديگر «امنيت ملى» است. اگر امنيت نباشد، اقتصاد هم نيست؛ تلاش براى سازندگى و براى افتخارآفرينى هم نيست. ناامنى، بزرگترين خطرى است كه يك ملت را تهديد مى‌كند. اگر به بعضى از ملتهاى ديگر نگاه كنيد و ببينيد كه در زيرآوار ناامنى، چه مشكلاتى برايشان به وجود آمده و امنيتى كه ما در طول سالهاى گذشته داشتيم، چه فرصتهاى خوبى را در اختيار ملت ايران قرار داده است، آن وقت اهميتِ امنيت ملى براى كشور و مردم ما آشكار خواهد شد.
اميدوارم همه مسؤولان، همه آحاد مردم و همه شخصيتهاى اثرگذار برروى ذهن و دل مردم و هدايت كننده عمل مردم، اين دو شعار - «امنيت ملى» و «وحدت ملى» - را پاس بدارند و نه فقط به صورت يك شعار زبانى، بلكه به صورت يك شعار عملى و به صورت يك حركت، در راه اين دو هدف بزرگ، تلاش كنند.
اميدوارم خداى متعال تفضّل كند و اين ملت در سايه اخلاص خود، در سايه ايمان و مجاهدت خود و در سايه عظمتى كه خون مطهّر شهدا برايش به وجود آورد، در راه امام بزرگوارمان - كه امام نيكيها و سرچشمه عظمتها براى ملت ما بود - راه خودش را ادامه دهد. با درود به همه ملت ايران و درود به ارواح مطهّر شهيدان و روح مطهّر امام بزرگوار، سخنان خودم را پايان مى‌دهم.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته
انتهاي پيام/
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحيم
يا مقلّب القلوب و الابصار، يا مدبّر اللّيل و النّهار، يا محوّل الحول و الاحوال، حوّل حالنا الى احسن الحال.
فرا رسيدن عيد نوروز و آغاز سال نو را - كه امسال در ميانه دو عيد سعيد بزرگِ غدير و قربان واقع شده - به يكايك هم‌ميهنان عزيزمان و ايرانيانى كه در هر نقطه‌اى از جهان هستند، همچنين به همه فارسى‌زبانان و همه كسانى كه اين اعياد بزرگ را ارج مى‌گزارند، تبريك عرض مى‌كنم. بخصوص تبريك مى‌گويم به كسانى كه در راه سربلندى كشور و عظمت ملت ايران، تلاش و ايثارگرى كردند و همه اين ملت را مرهون مجاهدات و خدمات خودشان قرار دادند؛ ايضاً به خانواده معظّم شهيدان و ايثارگران درود مى‌فرستم و اميدوارم سالى كه در پيش داريم، براى همه، سالى سراسر خير و بركت و مشحون از تفضّلات الهى باشد.
اگر نگاهى به سال گذشته بيندازيم، خواهيم ديد كه سال گذشته - مثل همه عمر - شامل شيرينيها و تلخيهايى بود و مجموع و محصول اين شيرينيها و تلخيهاست كه بايد براى ما درس باشد و ما را براى جلو گذاشتن گام بزرگى در راه اعتلاى روحى و معنوى و مادّى خود و كشورمان، يارى دهد.
سال گذشته، به اسم مبارك امام خمينى قدسّ سرّه مزيّن بود و عملاً در سرتاسر سال، ياد آن بزرگوار در همه گوشه و كنارهاى كشورمان و در ذهن و آفاق زندگى مردم، محسوس بود و شايد بتوان اميدوار بود كه مردم ما از لحاظ ذهنى و عملى، گامى به امام بزرگوار خودشان نزديك شده باشند.
اگر بخواهيم شيرينيهاى اين سال را بشمريم، برترينش عبارت بود ازحضور مردم؛ گرمى و شور و شوقى كه مردم در هر صحنه‌اى كه به آنها ارتباط پيدا مى‌كرد و از آنها مسؤوليتى مى‌طلبيد، از خود نشان دادند. آخرينش، حضور پرشور و متين مردم در انتخابات مجلس شوراى اسلامى بود كه براى ملت ما احترام آفريد و نظام جمهورى اسلامى را مفتخر و سرافراز كرد.
از اول سال تا امروز هم به همين ترتيب مشاهده مى‌كنيم كه مردم در هر نقطه و در هرزمانى كه حضور خود را در عرصه‌هاى انقلاب لازم دانستند، حضور پيدا كردند؛ در راهپيماييهاى روز قدس، بيست و دوم بهمن و بخصوص در راهپيمايى پرشور و ميليونى بيست و سوم تير كه مردم براى دفاع از هويت اسلامى كشورشان به صحنه آمدند و حضور خودشان را نشان دادند. تلاشگران در سرتاسر اين سال، تلاشهاى زيادى كردند و مردم مؤمن و مسؤولان متعهّد، كارهاى خوب و باارزشى انجام دادند كه ان‌شاءاللَّه آثار خود را در زندگى مردم خواهد بخشيد.
البته تلخيهايى هم داشتيم؛ تلخيها ناشى از ضعفهاى ما و توطئه‌هاى دشمنان ماست. سال گذشته سالى بود كه همه در آن، بُروز توطئه دشمنان را مشاهده كردند و تهديد امنيت ملى را كه با سلسله جنبانى دشمنان انجام مى‌گرفت، به چشم خود ديدند. مردم از لحاظ وضع معيشت و مسائل اقتصادى، دشواريهاى بزرگى داشتند و تلاشهايى كه انجام گرفت، نتوانست اين مشكل را براى مردم، آن‌گونه كه شايسته و مورد انتظار بود، برطرف كند.
سال جديدى را در پيش رو داريم و همان طور كه مى‌دانيد، امسال، هم در آغاز و هم در پايان خود، مزيّن به عيد مبارك غدير است؛ يعنى سال 1379، دو عيد غدير دارد. بسيار مناسب است كه ما اين سال را به اين مناسبت، «سال امام اميرالمؤمنين، على‌بن‌ابى‌طالب عليه‌السّلام» بدانيم و بناميم و خودمان را به آن بزرگوار نزديك كنيم.
اميرالمؤمنين عليه‌السّلام، يك الگوى كامل براى همه است. جوانىِ پرشور و پرحماسه او، الگوى جوانان است. حكومت سراسر عدل و انصاف او، الگوى دولتمردان است. زندگى سراپا مجاهدت و سراپا مسؤوليت او، الگوى همه مؤمنان است. آزادگى او، الگوى همه آزادگان جهان است و سخنان حكمت‌آميز و درسهاى ماندگار او، الگوى عالمان و دانشمندان و روشنفكران است.
اميرالمؤمنين عليه‌السّلام در زندگى حكومتى خود، نسبت به عدالت، نسبت به حقوق ضعفا و درماندگان و پابرهنگان، بى‌اغماض و بى‌گذشت بود. ماهم بايد همين‌طور باشيم. آن حضرت نسبت به حقّ خود و به سهم خود، بسيار پرگذشت بود؛ همه ما نيز بايد همين‌گونه باشيم. او در همه عمر، مظهرى از خداپرستى و صفاى معنوى و مجاهدت و تلاش و سرزندگى و نشاط بود و با تلخيها، غمها و دردها، شادمانانه برخورد كرد و مسؤولانه وظيفه خودش را انجام داد. اين الگوى بسيار خوبى است.
ما مى‌توانيم در سايه نزديكى به اميرالمؤمنين عليه‌السّلام، به آرزوى بزرگ كشور و ملتمان و نظام جمهورى اسلامى - يعنى عدالت اجتماعى - نزديك شويم. اميدوارم كه ما مسؤولان كشور - در درجه اوّل - و همه آحاد مردم تلاش كنند تا بتوانيم عدالت اجتماعى را در اين كشور، مستقر كنيم. اين آرزوى بزرگ همه عدالتخواهان، همه مبارزان و شهيدان و همه رادمردان عالم در تاريخ ما و در تاريخ عالم بوده و هست.
من گمان مى‌كنم بزرگترين شعار ما در سالى كه در پيش داريم، مى‌تواند «وحدت ملى و امنيت ملى» باشد. اين براى ما دو شعار اساسى است.
«وحدت ملى»، همان چيزى است كه مى‌تواند پشتوانه همه تلاشهاى دولتمردان و مسؤولان و مبارزان و دلسوزان اين كشور و اين انقلاب باشد. بدون وحدت ملى، اين كشور بزرگترين نيروى خود و مايه عظمت خودش را نخواهد داشت. مى‌بينيم كسانى تلاش مى‌كنند تا اين وحدت را خدشه‌دار كنند. يقيناً آنها دوستان اين ملت نيستند. وحدت ملى، شعار اساسى و حياتى براى كشور ماست. مخاطب اين شعار هم افراد خاصى نيستند؛ همه هستند. آحاد مردم مسؤولند؛ بخصوص مسؤولان كشور، بيش از همه مسؤولند. سياستمداران و كسانى كه در صحنه سياست، حضور و فعاليت دارند، بسيار مسؤولند. وحدت ملى براى همه ملت، شعار بزرگى است.
و ديگر «امنيت ملى» است. اگر امنيت نباشد، اقتصاد هم نيست؛ تلاش براى سازندگى و براى افتخارآفرينى هم نيست. ناامنى، بزرگترين خطرى است كه يك ملت را تهديد مى‌كند. اگر به بعضى از ملتهاى ديگر نگاه كنيد و ببينيد كه در زيرآوار ناامنى، چه مشكلاتى برايشان به وجود آمده و امنيتى كه ما در طول سالهاى گذشته داشتيم، چه فرصتهاى خوبى را در اختيار ملت ايران قرار داده است، آن وقت اهميتِ امنيت ملى براى كشور و مردم ما آشكار خواهد شد.
اميدوارم همه مسؤولان، همه آحاد مردم و همه شخصيتهاى اثرگذار برروى ذهن و دل مردم و هدايت كننده عمل مردم، اين دو شعار - «امنيت ملى» و «وحدت ملى» - را پاس بدارند و نه فقط به صورت يك شعار زبانى، بلكه به صورت يك شعار عملى و به صورت يك حركت، در راه اين دو هدف بزرگ، تلاش كنند.
اميدوارم خداى متعال تفضّل كند و اين ملت در سايه اخلاص خود، در سايه ايمان و مجاهدت خود و در سايه عظمتى كه خون مطهّر شهدا برايش به وجود آورد، در راه امام بزرگوارمان - كه امام نيكيها و سرچشمه عظمتها براى ملت ما بود - راه خودش را ادامه دهد. با درود به همه ملت ايران و درود به ارواح مطهّر شهيدان و روح مطهّر امام بزرگوار، سخنان خودم را پايان مى‌دهم.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته
انتهاي پيام/
