باز هم یک مسابقه‌ دیگر و باز هم یک داوری دیگر. داوری‌ای که همیشه بعد از اتمام ِ آن تنها غم‌اش می‌ماند. غمی که انگار تمامی ندارد. داوری نمایشنامه‌خوانی پارین نیز از این قاعده مستثنا نیست. غم‌گین شدیم چون متأسفانه حجم نمایشنامه‌هایی که بی‌وسواس و بی‌مطالعه نوشته شده بسیار بالاست. ولی از طرف دیگر شادیم به واسطه‌ رصد چند نمایشنامه‌نویس جوان و خوش‌قریحه و ساعی. کاش روزی مسابقه‌ای برگزار شود که تنها شادی داشته باشد و شادی و شادی.

داوران دومین جشنواره‌ نمایشنامه‌خوانی پارین ضمن تقدیر از "محمد یعقوبی" نویسنده‌ نمایشنامه‌ "گل‌های شمعدانی" و "شهرام کرمی" نویسنده‌ نمایشنامه‌ "روایت‌های ساده از زندگی روزمره"، برگزیدگان خود را به شرح زیر اعلام می‌کنند:

رتبه‌ اول: نمایشنامه‌ "شاید دفعه‌ بعد" نوشته‌ "عطا صادقی"

رتبه‌ دوم: نمایشنامه‌ "درباره‌ اِل اِی" نوشته‌ "امیررضا طلاچیان"

رتبه‌ سوم: نمایشنامه‌ "سه قطعه سرسام گرفته" نوشته‌ "پژند سلیمانی"

در ادامه روزبه حسینی، دبیر نخستین جشنواره نمایشنامه خوانی پارین نیز بیانیه ای منتشر کرد که به شرح زیر است:

کوتاه است در، پس آن بِه که فروتن باشی

پیش از درآمد

1 . تمام شد و تمام می شویم که زیادِ عمر هم کم است اگرچه صد سال هم باشد اگر. مگر که صدای دور و اما مستانه ای، تو را سرِ پا نگه دارد و عصایی پای سوم شود برای تو و چشمانی منتظر بالای این بلندای سروکانِ به آسمان و برف، سر ساییده به پشتِ آن شیشه های شفافِ بلور! وَ پای صداقت هم در میان باشد و البت که پای واژه تئاتر؛ که خواندیم اش نخستین جشنواره نمایش نامه خوانیِ پارین.

2 . دست بوسِ اینان ام بی دریغ و تردید:

شرکت کنندگان صادق و جوان و پُرشور. خوش آوازگانی چون بانوان ناهید مسلمی، نسرین نصرتی و ... و عزیزان امین زندگانی، طوفان مهردادیان، محسن بهرامی، وحید نفر و ... که رونقی افزون داشتند و بر منِ کم ترین و هم منّتی دو چندان از لذّتِ حضور. دست بوس داورانِ فرهیخته: افروز فروزند، محمد امیریاراحمدی و بهزاد صدیقی، که منت گذاشتند بر غنای این کار، در این گوشه ای روشن از این جهانِ روز و شب اش تاریک به این روزهای ما. دست بوسِ بهزاد مرتضوی که حضورش در اداره این بوستانِ خوش آهنگ اَش در این گوشه از جهان پایدار بماند و نیز، کوشش های بی دریغِ سپیده حاتمی و تورجِ عزیز.

وَ لطفِ آنان که از قوانینِ نمایش نامه خوانی عدول و سرپیچی جسورانه کردند و آنان که قوانین را بر دیده  لطف گذاشتند؛ دوست تر دارم همه را به لُطف ببینم و از کاستی و ضعف ها چشم پوشی کنم عجالتن.

اما دریغا که من نیز: دستان بسته ام آزاد نبود، تا هر چشم انداز را به جان دربر کِشَم.

3 . کژتابی های اندکی از اندک جوانان دیدم که طعم تلخ قهوه هر عصرانه با خوانشی را مضاعف می کرد هر از گاه، تا از یاد نبرده باشم که همیشه کژراهه هست و خواهد بود و به قدر همتِ خود کوشیدم از آن چه در بضاعتِ اندیشه ام هست، بدرقه جانِ این جوانان و شورشان کنم به قدر همان وسعت و بضاعت و همتِ خویش.

و اما به حکمِ ضرورت:

درآمد

در حقیقت اصل گفتار همان بود که در بالا نوشتم؛ اما از سرِ سرراست سخن گفتن و روشن شدنِ تکلیفِ این جشنواره ی شش روزه با یازده نمایش نامه خوانی و نتایج از دیدگاه این نگاه البته:

1 . اعلانِ متونِ منتخب جهت انتشار، به همراه بیانیه ای بر ذمه عزیزانِ داوریست که عرض شد.

2 . اوضاع نویسندگان و نمایش گرانِ جوان بسیار امیدوارکننده است و هم گاه نگران کننده؛ این نگرانی به دو جهت است: یک همان که چه باید کرد که ایشان به بیراهه نروند؛ و دوم و اهمّ از آن، این که مسئولانِ امر برای این همه نیروی جوان و پُرشور و پُر از نیروهای درخشانِ نهفته و آشکار، چه خوابی دیده اند. به هر جهت خواب نبینند بهتر است؛ بیدار باشند که این نسلِ نو، نیاز به حمایتِ بی دریغ و فضای امن و آرام و پُراعتماد از سوی ایشان دارند. باید که بدانند این نسلِ جوان، نه فقط شورِ بسیار، که شعور و اندیشه و شناخت را در توشه دارند و پویایی را در شکل و سخن پیشه کرده اند بسیارتر.

3 . دستِ کم پنج نمایش از این نمایش نامه خوانی ها که دیدم، (حتا به رغمِ عُدول از قواعدِ نمایش نامه خوانی) نَفَسِ اجرای صحنه ای دارند بی تردید که تنها به جهت محدودیت هایی نظیر شکل و ظرف سالن پارین، محدودیت های موجود در تئاتر از همه جهت، و نیز نگاهی به روی کردهای مخاطب امروز، باید انتخاب، محدودتر می شد ناگزیر. اما به جای یک نمایشِ وعده داده شده، دو نمایش را برای معرفی به مدیر عزیز و کارآمدِ تماشاخانه پارین، جناب بهزاد مرتضوی، معرفی کرده ام: یکی نمایش روایت های ساده از زندگیِ روزمرّه نوشته  شهرام کرمی و به کارگردانی پیروز کرمی برای اجرا در سالن تماشاخانه (نظر به تمامیِ وجوه لازم برای یک اجرا در این مکان و به ویژه در این زمانه ما) و دیگری نمایش مرگ و کوانتوم، (به عنوان اجرای اضافه بر وعده) برای اجرا در کافه تراسِ مجموعه موزه زمان (به علتِ نیروی جوانِ پُشتِ این کار و تمایل به نوعی اجرا در فضای یک محیط و بیگانه سازی آن محیط با دنیای واقعی) که امید است به مساعدت لازم از سوی مدیران این دو مجموعه ای که الحق، به همراه تمامیِ گروه های نمایشی، خاطره ای خوش در شش روز زمستانی در سالِ 91ِ شمسی را، برای این حقیر، رقم زدند.

و باز هم همان سطرِ شعر نخست از شاعرِ فقیدِ زمانه ما، که:

کوتاه است در، پس آن بِه که فروتن باشیم.

سپس برگزیدگان هر بخش معرفی شدند.

سه نمایشنامه جهت چاپ به انتشارات افراز و دو نمایشنامه جهت اجرا درصحنه به عنوان آثار برگزیده  نخستین جشنواره نمایشنامه خوانی پارین معرفی شدند.

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر، هیئت داوران امیرمحمد یاراحمدی، افروز فروزند و بهزاد صدیقی داوران نخستین جشنواره نمایشنامه خوانی پارین، ضمن تقدیر از محمد یعقوبی نویسنده‌ نمایشنامه‌ "گل‌های شمعدانی" و شهرام کرمی نویسنده‌ نمایشنامه‌ "روایت‌های ساده از زندگی روزمره"، آرای خود را به شرح زیر اعلام کردند:

رتبه‌ اول: نمایشنامه‌ "«شاید دفعه‌ بعد" نوشته‌ عطا صادقی

رتبه‌ دوم: نمایشنامه‌ "درباره‌ اِل اِی" نوشته‌ امیررضا طلاچیان

رتبه‌ سوم: نمایشنامه‌ "سه قطعه‌" سرسام گرفته" نوشته‌ پژند سلیمانی

این سه نمایشنامه به عنوان سه اثر برتر جشنواره  نمایشنامه خوانی پارین به منظور چاپ در یک جلد کتاب به انتشارات افراز معرفی می شوند و دو نمایش "روایت های ساده از زندگیِ روزمرّه" نوشته شهرام کرمی به کارگردانی پیروز کرمی برای اجرا در سالن تماشاخانه پارین و نمایش "مرگ و کوانتوم" نوشته رضا آشفته به کارگردانی مهدی مقدم هم توسط روزبه حسینی دبیر جشنواره به عنوان اجرای اضافه بر وعده برای اجرا درکافه تراسِ مجموعه موزه زمان انتخاب شدند.

نخستین جشنواره نمایشنامه خوانی پارین به همت بهزاد مرتضوی مدیر تماشاخانه پارین و با رقابت 12 گروه نمایشنامه خوانی از 13 تا 18 اسفند در کافه موزه زمان برگزار شد./ي2