به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومي سازمان ميراث فرهنگي،  ولیعصر از ابتدای شکل گیری راهی برای پیمودن و رسیدن به مقصد نبود بلکه خود مقصد بود.مقصدی که نیازهای مختلف ساکنین شهر را می باید پاسخگو باشد ، نیازهایی که با عاطفه شهروندان سرو کار دارد و جایی است برای رفع دلتنگی ، جایی برای عبادت ، نیایش ، خرید ، تحصیل ، معاشرت ، تنهایی و خلوت با دوستان . این فضای شهری ، که مقصد است و معبر نیست ، 2/17 کیلومتر طول دارد و از دشت به کوه می رود . سینماها، تئاترها، هنرستان موسیقی ، آموزشکده ها ،  بیمارستان ها ، پارک ها ، مطب پزشکان ، بخش های دیگری از فضایی را تشکیل می دهند که عاطفه و خاطره شهروندان در آن جاری است . خاطرات جمعی نشانه هایی از خود به جا گذاشته اند . قرائت و معرفی این نشانه ها به پایداری و دوام آنها خواهد انجامید. این نشانه ها تجلی عینی خاطرات جمعی ساکنین شهراند و این تجلیات عینی یک ما به ازای ذهنی دارد. گرچه تجلیات عینی در قالب پارک، بنا،منظره و کارکرد تبلور می یابند اما بستری برای نمود تجلیات ذهنی به شمار می روند. جمع این دو ( تجلیات ذهنی و عینی ) هویت شهر را می سازند و شهروند از این خاطره با هویت می شود. بنابراین ثبت و ضبط این گونه ارزش ها و آسیب شناسی ارزش هایی که در معرض خطر قرار دارند گامی است جهت مدیریت خاطره جمعی و گامی است در جهت حفظ هویت تهران و تهرانی .  خیابان ولی عصر (عج) در هفتم دی‌ماه سال گذشته از حد فاصل میدان راه آهن تا تجریش (تمام املاک واقع در این خیابان به عمق یک پلاک به عنوان حریم خیابان ولی عصر (عج) ) به ثبت ملی رسید و نزدیک به30 اثر ثبتی وغیر ثبتی در این حریم قرار گرفت ، لذا تاکید می شود هدف از ثبت خیابان ولی عصر(عج) به عنوان بزرگترین خیابان خاور میانه تنها ثبت بناهای این خیابان نبوده ، زیرا اگر هدف از این امر ثبت این بناها بود آنها جدا و به صورت مستقل به ثبت میرسیدند . در اصل هدف از ثبت این خیابان به طور خلاصه موارد زیر می باشد:
1- میراث تاریخی و فرهنگی (مسیر دسترسی تاریخی )
2- میراث اجتماعی و فرهنگی (این خیابان تاریخی شهر، هویتش وامدار مراکز
مهم اجتماعی، اقتصادی و آموزشی از جمله تئاتر شهر، سینماهای قدیمی و...)
3- میراث طبیعی (با 8 هزار چنار، رشته‌های قنات متعدد و...)