وی توضیح می دهد: ترک های مقیم آلمان، که همواره مورد خصومت های نژادی در آلمان بودند، دیگر در کانون نگاه های بیگانه ستیزانه نیستند، بلکه مسلمانان متوجه این خصومت ها هستند.
هایتمایر ادامه می دهد: «قضاوت های نادرست و شتاب زده در مورد مسلمانان به انزوای هر چه بیشتر این اقلیت در درون جامعه آلمان منجر می شود. علاوه بر این، اسلام هراسی در میان طبقات مرفه، تحصیل کرده و از سویی، در محافل سیاسی با گرایش چپ و میانه رو نیز، رو به افزایش است.»
الکساندر هایسلر (Alexander Häusler)، جامعه شناس و مدرس مدرسه عالی دسلدرف نیز، عقیدۀ مشابهی دارد. وی می گوید: «عمده انتقادات نسبت به اسلام و مسلمانان، نژادپرستانه تلقی نمی شود، در نتیجه مانند اظهارات بیگانه ستیز و ضد یهودی با آنها برخورد نشده و محدود نمی شوند.»
شورای مرکزی مسلمانان آلمان خواست، راسیسم(نژاد پرستی) ضد اسلامی به عنوان جرمی مستقل در نظر گرفته شود. دولت و ادارات امنیتی آلمان، اعمال خشونت آمیز و جرایم علیه مسلمانان را، از مصادیق بیگانه ستیزی می دانند -و نژاد پرستی ضد اسلامی را به عنوان جرمی مستقل در نظر نمی گیرند، رویکردی که به زعم آیمان مزیک (Aiman Mazyek)، رئیس شورای مذکور، باعث مخفی ماندن ماهیت اسلام ستیز پنهان در اینگونه جرایم می شود.
وی برای رسیدن به درکی بهتر در ارتباط با نحوه شکل گیری عقاید نژادپرستانه در آلمان، خواستار گزارشی سالانه در مورد نژادپرستی در این کشور شد./ص