روزنامه نگار کهنه کار خاورمیانه در روزنامه اينديپندنت:
آمریکا و اسرائيل که در منطقه باخته اند؛ هیچ علاقه ای به باخت بعدي در ايران را ندارند/نوبت سرنگوني آل سعود رسیده است
هیچکس نمی داند امسال تحولات سياسي، منطقه را به کدام سو خواهد برد، اما "رابرت فیسک" جسارت به خرج داده و روی یک یا دو مورد احتمالی، شرط بندی کرده که البته به ضرر خاندان آل سعود؛ اسرائيل و آمريکا است.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از اينديپندنت، "رابرت فیسک" روزنامه نگار کهنه کار خاورمیانه در روزنامه اينديپندنت نوشت: در مورد خاورمیانه ، هیچ وقت پیش بینی نکنید. مدتهاست گوی جادویی من شکسته است و پیش بینی نمی کنم . اما پیش بینی آینده منطقه خاورمیانه سابقه ای بس طولانی دارد . یک جهانگرد فرانسوی که در سال 1883 به منطقه خلیج فارس و بغداد آمده بود می گوید : "یک جنبش عربی در افق دیده می شود و مردمی که تاکنون ستمدیده و مظلوم واقع شده اند ، حقوق خود را در آینه اسلام می بینند" . یک سال قبل تر ، کنسول بریتانیا در جده گفته بود که " من می دانم ، تفکر آزادی و شورش در اذهان بعضی ها ، حتی در مکه در حال جوشش است ".
حالا بیائید به سال 2013 برسیم : بیداری عربی(بيداري اسلامي) ( عنوان کتاب تاثیرگذار جرج آنتونیوس در سال 1938 ) ادامه پیدا خواهد کرد . چون این بیداری ، تقاضا برای شرف و آزادی است .
بگذارید خود را در دایره دمکراسی محدود نکنیم ، این بیداری، ثبات ساختگی کشورهای عربی خاورمیانه را به هم ریخت و ترس را به واشنگتن و البته به کاخ های حکام خلیج فارس انداخت.
در مقیاسی تاریخی ، این یک امر حتمی است . در مرکز این ناآرامی ها و فتنه انگیزی ها ، ادعای فلسطین است که کشوری است که وجود ندارد و ممکن است هرگز نیز وجود نداشته باشد ، و اقدامات دولت اسرائیل – ازجمله ساختن شهرک هایی برای یهودیان در سرزمین فلسطینیان – نشان می دهد که فلسطین برای همیشه یک "آرزوی عربی" باقی خواهد ماند .
اگر سال 2012 برای فلسطینیان هیچ چیز نداشت، اما آنها خود در آغاز سال جدید فهمیدند که 1) نه آمریکائی ها و نه اروپائیها ، هیچکدام جرات کمک کردن به آنها را نخواهند داشت چون : 2) اسرائیل همیشه توسط آنان بخشیده شده و نوعی معافیت دارد و 3) نه اوباما ، نه کامرون و نه اولاند جرات مقابله با لیکود را ندارند چون آنها کوچکترین اعتراض و انتقادی را با فریادها و برچسب های "ضد یهود "خفه می کنند.
این یک حقیقت است که محمود عباس و تشکيلات بی اعتبارش در رام الله به دنبال سازش با اسرائیل خواهند بود – اگر حرف مرا باور نمی کنید نوشته "کلایتون سوشیر" بانام "کاغذهای فلسطینی" را بخوانید – حتی اگر دیگر چیزی برای سازش با اسرائیل باقی نمانده باشد . حماس و خالد مشعل نیز به انکار موجودیت اسرائیل ادامه خواهندداد – بنابراین به اسرائیل اجازه خواهند داد که دائماً بگوید که هیچکس را برای مذاکره پیدا نمی کند – تا شروع جنگی دیگر در غزه و متعاقب آن درخواستهای بزدلانه غرب برای خویشتن داری هردو طرف ؛ تو گویی این فلسطینیان هستند که تانک مرکاوا ، هواپیمای اف 18 و پرنده های بدون سرنشین دارند.
انتفاضه سوم ؟ شاید ..... محکومیت اسرائیل در دادگاه بین المللی به خاطر ساخت شهرک های یهودی نشین در سرزمین دیگران ؟ ممکن است .... . اما خوب بعدش چه؟ گیریم فلسطینیان دادگاه را بردند واسرائیل هم به خاطر ساخت دیوار آپارتایدی و یا به قول خودش امنیتی اش محکوم شد ، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد . این سرنوشت فلسطینیان است . بسیاری مانند "تام فریدمن" به آنها گفتند که خشونت را کنار بگذارند و تاکتیک هایی مثل گاندی به کارگیرند ، آنها این کار را هم کردند اما باز هم باختند و امثال فریدمن هم ساکت شدند. در پایان هم این خود گاندی بودکه گفت تمدن غرب می تواند ایده خوبی باشد .
ایران ؟... درک ایرانیان از غرب بسیار بهتر از درک ما از ایرانیان است. آنها این درک را خوب بلدند چون بسیاری از آنها در ایالات متحده آمریکا تحصیل کرده اند . و آنها راه های بسیار جالب و چشم گیری برای حل مسائل خود بلدند .
جرج بوش و بلر ، به افغانستان حمله کردند. بعد بوش و بلر به عراق حمله کردند و صدام حسین را نیز از بین بردند. پس این ایرانیان بودند که بدون شلیک حتی یک گلوله ، هر دو جنگ عراق و افغانستان را بردند .
بدون شک ایران ، به حمله اسرائیل / آمریکا – هردو کشور می توانند در حمله به ایران مثل سایر کشورهای منطقه جایشان را با هم عوض کنند – به تاسیسات اتمی اش پاسخ خواهد داد . اما اسرائیل دیوانه نیست که یک جنگ تمام عیار با ایران راه بیندازد . او خواهد باخت . آمریکا هم . آنها هر دو جنگ را در منطقه باخته اند و نمی خواهند سومی را هم ببازند .
چرا آمریکا ایران را در این نقطه تهدید می کند ؟ آمریکا هند را زمانی که به سلاح اتمی دست پیدا کرد ، اذیت نکرد . حتی وقتی پاکستان افراطی و بی ثبات هم سلاح های هسته ای در اختیار گرفت ، مورد حمله آمریکا قرار نگرفت . بله ، درست است ، نکته این است که ما اخیراً می شنویم "بمب به دست بد کسی افتاده است" ، همانطور که گازهای شیمیایی نیز در سوریه دست بد کسانی افتاده است ، یا درغزه ، همانطور که در انتخابات سال 2006 ، دمکراسی در دستان بد کسانی افتاد ، یعنی حماس برنده انتخابات شد .
حالا که اوباما برنده دور دوم ریاست جمهوری آمریکا شده است، ما در چهار سال آینده باز هم از این هواپیماهای بدون سرنشین جذاب که بچه های بد(!) و البته غیرنظامیان بی گناه را درو می کند خواهیم شنید . یک روز ، یکی از این پرنده ها – که در دسته های هفت یا هشت تایی پرواز می کنند – بسیاری از غیرنظامیان را می کشند و یا بدتر ، به دست کسانی می افتند که ترتیب کشتن غربی ها را می دهند . آن وقت است که اوباما معذرت خواهی خواهد کرد . اما البته مثل ماجرای مدرسه نیوتاون ایالت کنتیکت ، اشک نخواهد ریخت و این یک جور پیش بینی برای سال جدید است .
لابی اسلحه در کنگره به ما خواهد گفت که " این اسلحه نیست که مردم را می کشد بلکه این مردم هستند که یکدیگر را می کشند" ، اما در مورد کشتار مردم پاکستان و غزه توسط هواپیماهای بدون سرنشین ، تفسیر دیگری می کنند . اینجا دیگر مردم یعنی آمریکائی ها نیستند که مردم یعنی پاکستانی ها و اهالی غزه را می کشند ، بلکه "راکت ها ، بمب ها و سلاح ها هستندکه آنها را از بین می برند" ، چون آمریکا اصلاً دوست ندارد غیرنظامیان را بکشد ، و صد البته اسرائیل هم! اینها فقط "تلفات جانی" است و البته هیچ چاره ای هم نیست وقتی راکت های حماس می آیند چه باید کرد ؟
خب چه چیزی برای سال 2013 به یادگار گذاشته شده است ؟ البته اسد ... او همچنان تلاش می کند شورشیان را سر جایشان بنشاند – که یک تاکتیک هوشمندانه ولی خطرناک است – و البته غرب را که تمام قد در کنار شورشیان ظالم قرار گرفته است . بله اسد خواهد رفت – بالاخره یک روز می رود – او خودش بارها این را گفته است . اما انتظار نداشته باشید که این اتفاق در آینده اي نزدیک بیافتد . هنوز هم وردهای قدیمی کار می کنند ، مصر ، تونس نیست و یمن ، مصر نیست و لیبی ، یمن نیست و سوریه هم البته لیبی نیست .
عراق ؟ ... جنگ داخلی این کشور درحال خرد کردن استخوان های جامعه مدنی است و ماهم میزان درد و رنج های آنها را نادیده می گیریم . الان روزهایی است که عراقی ها بیشتر از سوری ها می میرند و شما خبر مرگ عراقی ها را اصلاً در اخبار نخواهید دید ، چون سوریه وجود دارد .
و عربستان سعودی ، جایی که اولین بیداری اسلامي از آنجا آغاز شد؟ جایی که بدون شک اولین انقلاب – یعنی ظهور اسلام ) جهان را تکان داد . عده ای میگویند که پادشاهی های خلیج فارس تا سالها ایمن باقی خواهند ماند . البته خیلی این حرف را جدی نگیرید . به عربستان نگاه کنید و به حرف آن دیپلمات انگلیسی در 130 سال پیش دوباره دقت کنید : "حتی در مکه .... "
- سوریه : بله ، اسد خواهد رفت . یک روز ... او بارها خودش گفته . اما انتظار نداشته باشید این اتفاق به این زودیها بیافتد و یا حداقل به سبک قذافی ...
- اسرائیل و قلمرو فلسطینیان : حماس و شخص خالد مشعل باز هم به موجودیت اسرائیل خواهند تاخت و به اسرائیل اجازه خواهند داد بگوید کسی را برای مذاکره کردن نمی یابد – تا اینکه انتفاضه بعدی آغاز شود.
- ایران : اسرائیل سرش برای جنگ تمام عیار با ایران درد نمی کند . چون می بازد. آنها و آمریکایی ها دو جنگ را در منطقه باخته اند و هیچ علاقه ای برای باخت سوم ندارند .
- عربستان سعودی : خیلی ها میگویند پادشاهان خلیج فارس ایمن اند . اما جدی نگیرید و به عربستان نگاه کنید که در آستانه سقوط است.
- عراق : جنگ داخلی استخوان های جامعه مدنی این کشور را خرد خواهد کرد.
- ایالات متحده آمریکا: حال که اوباما با دلی خوش برای چهار سال دیگر وارد کاخ سفید شده است خبرهای بیشتری از بمباران هواپیماهای بدون سرنشین او خواهیم شنید.
حالا بیائید به سال 2013 برسیم : بیداری عربی(بيداري اسلامي) ( عنوان کتاب تاثیرگذار جرج آنتونیوس در سال 1938 ) ادامه پیدا خواهد کرد . چون این بیداری ، تقاضا برای شرف و آزادی است .
بگذارید خود را در دایره دمکراسی محدود نکنیم ، این بیداری، ثبات ساختگی کشورهای عربی خاورمیانه را به هم ریخت و ترس را به واشنگتن و البته به کاخ های حکام خلیج فارس انداخت.
در مقیاسی تاریخی ، این یک امر حتمی است . در مرکز این ناآرامی ها و فتنه انگیزی ها ، ادعای فلسطین است که کشوری است که وجود ندارد و ممکن است هرگز نیز وجود نداشته باشد ، و اقدامات دولت اسرائیل – ازجمله ساختن شهرک هایی برای یهودیان در سرزمین فلسطینیان – نشان می دهد که فلسطین برای همیشه یک "آرزوی عربی" باقی خواهد ماند .
اگر سال 2012 برای فلسطینیان هیچ چیز نداشت، اما آنها خود در آغاز سال جدید فهمیدند که 1) نه آمریکائی ها و نه اروپائیها ، هیچکدام جرات کمک کردن به آنها را نخواهند داشت چون : 2) اسرائیل همیشه توسط آنان بخشیده شده و نوعی معافیت دارد و 3) نه اوباما ، نه کامرون و نه اولاند جرات مقابله با لیکود را ندارند چون آنها کوچکترین اعتراض و انتقادی را با فریادها و برچسب های "ضد یهود "خفه می کنند.
این یک حقیقت است که محمود عباس و تشکيلات بی اعتبارش در رام الله به دنبال سازش با اسرائیل خواهند بود – اگر حرف مرا باور نمی کنید نوشته "کلایتون سوشیر" بانام "کاغذهای فلسطینی" را بخوانید – حتی اگر دیگر چیزی برای سازش با اسرائیل باقی نمانده باشد . حماس و خالد مشعل نیز به انکار موجودیت اسرائیل ادامه خواهندداد – بنابراین به اسرائیل اجازه خواهند داد که دائماً بگوید که هیچکس را برای مذاکره پیدا نمی کند – تا شروع جنگی دیگر در غزه و متعاقب آن درخواستهای بزدلانه غرب برای خویشتن داری هردو طرف ؛ تو گویی این فلسطینیان هستند که تانک مرکاوا ، هواپیمای اف 18 و پرنده های بدون سرنشین دارند.
انتفاضه سوم ؟ شاید ..... محکومیت اسرائیل در دادگاه بین المللی به خاطر ساخت شهرک های یهودی نشین در سرزمین دیگران ؟ ممکن است .... . اما خوب بعدش چه؟ گیریم فلسطینیان دادگاه را بردند واسرائیل هم به خاطر ساخت دیوار آپارتایدی و یا به قول خودش امنیتی اش محکوم شد ، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد . این سرنوشت فلسطینیان است . بسیاری مانند "تام فریدمن" به آنها گفتند که خشونت را کنار بگذارند و تاکتیک هایی مثل گاندی به کارگیرند ، آنها این کار را هم کردند اما باز هم باختند و امثال فریدمن هم ساکت شدند. در پایان هم این خود گاندی بودکه گفت تمدن غرب می تواند ایده خوبی باشد .
ایران ؟... درک ایرانیان از غرب بسیار بهتر از درک ما از ایرانیان است. آنها این درک را خوب بلدند چون بسیاری از آنها در ایالات متحده آمریکا تحصیل کرده اند . و آنها راه های بسیار جالب و چشم گیری برای حل مسائل خود بلدند .
جرج بوش و بلر ، به افغانستان حمله کردند. بعد بوش و بلر به عراق حمله کردند و صدام حسین را نیز از بین بردند. پس این ایرانیان بودند که بدون شلیک حتی یک گلوله ، هر دو جنگ عراق و افغانستان را بردند .
بدون شک ایران ، به حمله اسرائیل / آمریکا – هردو کشور می توانند در حمله به ایران مثل سایر کشورهای منطقه جایشان را با هم عوض کنند – به تاسیسات اتمی اش پاسخ خواهد داد . اما اسرائیل دیوانه نیست که یک جنگ تمام عیار با ایران راه بیندازد . او خواهد باخت . آمریکا هم . آنها هر دو جنگ را در منطقه باخته اند و نمی خواهند سومی را هم ببازند .
چرا آمریکا ایران را در این نقطه تهدید می کند ؟ آمریکا هند را زمانی که به سلاح اتمی دست پیدا کرد ، اذیت نکرد . حتی وقتی پاکستان افراطی و بی ثبات هم سلاح های هسته ای در اختیار گرفت ، مورد حمله آمریکا قرار نگرفت . بله ، درست است ، نکته این است که ما اخیراً می شنویم "بمب به دست بد کسی افتاده است" ، همانطور که گازهای شیمیایی نیز در سوریه دست بد کسانی افتاده است ، یا درغزه ، همانطور که در انتخابات سال 2006 ، دمکراسی در دستان بد کسانی افتاد ، یعنی حماس برنده انتخابات شد .
حالا که اوباما برنده دور دوم ریاست جمهوری آمریکا شده است، ما در چهار سال آینده باز هم از این هواپیماهای بدون سرنشین جذاب که بچه های بد(!) و البته غیرنظامیان بی گناه را درو می کند خواهیم شنید . یک روز ، یکی از این پرنده ها – که در دسته های هفت یا هشت تایی پرواز می کنند – بسیاری از غیرنظامیان را می کشند و یا بدتر ، به دست کسانی می افتند که ترتیب کشتن غربی ها را می دهند . آن وقت است که اوباما معذرت خواهی خواهد کرد . اما البته مثل ماجرای مدرسه نیوتاون ایالت کنتیکت ، اشک نخواهد ریخت و این یک جور پیش بینی برای سال جدید است .
لابی اسلحه در کنگره به ما خواهد گفت که " این اسلحه نیست که مردم را می کشد بلکه این مردم هستند که یکدیگر را می کشند" ، اما در مورد کشتار مردم پاکستان و غزه توسط هواپیماهای بدون سرنشین ، تفسیر دیگری می کنند . اینجا دیگر مردم یعنی آمریکائی ها نیستند که مردم یعنی پاکستانی ها و اهالی غزه را می کشند ، بلکه "راکت ها ، بمب ها و سلاح ها هستندکه آنها را از بین می برند" ، چون آمریکا اصلاً دوست ندارد غیرنظامیان را بکشد ، و صد البته اسرائیل هم! اینها فقط "تلفات جانی" است و البته هیچ چاره ای هم نیست وقتی راکت های حماس می آیند چه باید کرد ؟
خب چه چیزی برای سال 2013 به یادگار گذاشته شده است ؟ البته اسد ... او همچنان تلاش می کند شورشیان را سر جایشان بنشاند – که یک تاکتیک هوشمندانه ولی خطرناک است – و البته غرب را که تمام قد در کنار شورشیان ظالم قرار گرفته است . بله اسد خواهد رفت – بالاخره یک روز می رود – او خودش بارها این را گفته است . اما انتظار نداشته باشید که این اتفاق در آینده اي نزدیک بیافتد . هنوز هم وردهای قدیمی کار می کنند ، مصر ، تونس نیست و یمن ، مصر نیست و لیبی ، یمن نیست و سوریه هم البته لیبی نیست .
عراق ؟ ... جنگ داخلی این کشور درحال خرد کردن استخوان های جامعه مدنی است و ماهم میزان درد و رنج های آنها را نادیده می گیریم . الان روزهایی است که عراقی ها بیشتر از سوری ها می میرند و شما خبر مرگ عراقی ها را اصلاً در اخبار نخواهید دید ، چون سوریه وجود دارد .
و عربستان سعودی ، جایی که اولین بیداری اسلامي از آنجا آغاز شد؟ جایی که بدون شک اولین انقلاب – یعنی ظهور اسلام ) جهان را تکان داد . عده ای میگویند که پادشاهی های خلیج فارس تا سالها ایمن باقی خواهند ماند . البته خیلی این حرف را جدی نگیرید . به عربستان نگاه کنید و به حرف آن دیپلمات انگلیسی در 130 سال پیش دوباره دقت کنید : "حتی در مکه .... "
- سوریه : بله ، اسد خواهد رفت . یک روز ... او بارها خودش گفته . اما انتظار نداشته باشید این اتفاق به این زودیها بیافتد و یا حداقل به سبک قذافی ...
- اسرائیل و قلمرو فلسطینیان : حماس و شخص خالد مشعل باز هم به موجودیت اسرائیل خواهند تاخت و به اسرائیل اجازه خواهند داد بگوید کسی را برای مذاکره کردن نمی یابد – تا اینکه انتفاضه بعدی آغاز شود.
- ایران : اسرائیل سرش برای جنگ تمام عیار با ایران درد نمی کند . چون می بازد. آنها و آمریکایی ها دو جنگ را در منطقه باخته اند و هیچ علاقه ای برای باخت سوم ندارند .
- عربستان سعودی : خیلی ها میگویند پادشاهان خلیج فارس ایمن اند . اما جدی نگیرید و به عربستان نگاه کنید که در آستانه سقوط است.
- عراق : جنگ داخلی استخوان های جامعه مدنی این کشور را خرد خواهد کرد.
- ایالات متحده آمریکا: حال که اوباما با دلی خوش برای چهار سال دیگر وارد کاخ سفید شده است خبرهای بیشتری از بمباران هواپیماهای بدون سرنشین او خواهیم شنید.
