آرامش را با دستاني که از سرما سرخ و بي حس شده به جاده ها مي بخشند، چشم انتظار برف و باران هستند تا نان حلال تر سرسفره خود ببرند.

جان ميگيرند وقتي حرکت چرخ هاي ماشين را بر روي مسير جاده ها مي بينند.راهدار صدايش مي زنند نارنجي پوش جادهاي پيچ در پيچ  کشور...

اولين روز زمستان  به نام اين زحمت کشان ثبت شده تا شايد اگر جايي  ناديده گرفته شدند اين بار يک شبانه روز را در تقويم مال خود کنند.
 
مي خواهم از عشق آنها به جاده هاي کشور و کمک به هموطن بگو يم همانهايي که  با کمترين امکانات و  حداقل دستمزد روزهاي خود را  دور از خانه و خانواده سپري مي کنند .

ارگانهاي زيادي حفاظت از جاده ها را به عهده دارند اما بخش اعظمي از بار جاده اي کشور به دوش راهدارهاست.

فرشته هاي نجاتي که هر ساله تنها در يک روز از سال در چهار ديواري به نام همايش تقدير مي شوند و خداحافظ راهدار تا سال آينده را در پايان همايش با گوشت و پوست حس مي کنند.

اما نگهبان جاده ها در فکر ديگري است نه همايش و نه تقدير مي خواهد دائما فکرش پي کودک نگران در برف و سرما و پدر بلاتکليفي که در جاده اي مانده است جاده اي که  که انتهاي آن معلوم نيست به کجا ختم مي شود؟؟

مسافراني که در کولاک زمين گير شده اند وقتي صداي چرخ دنده هاي ماشين راهداران را از دور دست مي شنوند، سرماي زير 20 درجه با تلا لو وجود راهدار، اين فرشته جاده ها گرم مي شود.

اميدت نااميد نشود نگهبان جاده ها ، دلت گرم و دستانت گرما بخش زندگي در راه ماندگان



گزارش از پروين خدادادي و غزاله عربگل
برچسب ها: برف ، جاده ، راهدار
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار