بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی به انعکاس آن در ادب پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

مجله شبانه باشگاه خبرنگاران
آیه۳۷سوره إسراء

وَلاَ تَمْشِ فِي الأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا
و در [روى] زمين به نخوت گام برمدار چرا كه هرگز زمين را نمی ‏توانى شكافت و در بلندى به كوه ها نمی ‏توانى رسيد

*نصیحتی است که هر که به گوش گیرد گویی هزار گوشوار از درّ و لعل بر خود پوسیده است:

خداوند کبر و غرور و خودبینی و خودستایی را منع فرموده و آن را بی پایه و بی اساس دانسته است، زیرا آدمیان به کمترین توفیقی که در خود حس می‌کنند حالت غرور و نوعی شادمانگی خودستایانه به خود می‌گیرند در حالی که اگر نیک بنگرند کار مهمی نکرده اند. نه آسمان را به زمین آورده‌اند و نه زمین را به آسمان برده‌اند بلکه مهره ای بوده‌اند در مسیر تکامل چیری که هزاران مهره دیگر نیز در آن دخیل بوده است.

*به همین جهت بزرگان جهان هیچ گاه حتی از کشفیات و خلاقیت‌های شگفت خود به غرور و خودستایی نرسیده‌اند بلکه آن را به پروردگار خویش منسوب داشته‌اند، چنان که انیشتین گفته است: «اندیشه‌ها از پیش خدا می‌آیند» و سعدی شیرین سخن فرموده است:
جهان به تیغ فصاحت گرفتی ای سعدی         به هوش باش که جز فیض آسمانی نیست

*غرور و تبختر و فخر فروشی نشان روشن نادانی است. غریبان گفته‌اند اگر آدمی جاهل و نابخرد لزومی ندارد که سند آن جهل و نابخردی را امضا کند و به هر کس می‌رسد نسخه ای بدهد، تکبر همان امضا و سند نابخردی و خردی و کوچکی درون آدمی است.

برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار