به گزارش خبرنگار کلينيک باشگاه خبرنگاران؛ شروع اختلال بیش‌فعالی و بروز برخی علایم این بیماری از سن سه‌سالگی (زیر پنج‌سالگی) است ولی تشخیص قطعی آن در سن بالای پنج سالگی امکان‌پذیر می‌شود زیرا در سنین زیر پنج سال ممکن است فعالیت‌های کودک با بازیگوشی‌های طبیعی او اشتباه گرفته شود و در بستگان درجه یک شایع‌تر است.

ولی بیشترین علت‌هایی که موجب این اختلال می‌شود علاوه بر ایجاد تغییر در سیستم عصبی شیمیایی بدن، علت‌های محیطی از جمله صدمات مکانیکی که در زمان تولد به سیستم عصبی وارد می‌شود و مواجه با برخی سموم در دوران پیش از تولد است.

کودکان بیش‌فعال اگر در سن مدرسه باشند، نمی‌توانند به آرامی به طور مداوم سر جای خود بنشینند، مدام در کلاس می‌چرخند و دست و پای آنان حالت بی‌قراری دارد. این کودکان دایم روی صندلی تکان می‌خورند، معمولا کارهایی که انجام می‌دهند پر سر و صدا است و بسیار پرحرفند.

 اگر این بیماری درمان نشود، گروهی از این کودکان در سنین بالا به مواد مخدر و سیگار، دزدی، دروغ‌گویی و بزهکاری گرایش می‌یابند و گروه دیگر نیز دچار اختلال افسردگی می‌شوند. کودکانی با علایم بیماری بیش‌فعالی بسیار تنبیه می‌شوند و مورد انتقاد قرار می‌گیرند؛ به همین دلیل ممکن است دچار اختلال افسردگی و اضطراب شوند.

اولین گام در درمان این بیماری، درمان دارویی است. شرکت در جلسات مشاوره نیز از راه‌های درمان این کودکان است ولی ضمن آن نیز به دلیل ایجاد تغییر در سیستم عصبی شیمیایی، برای رفع این اختلال نیاز به دارو وجود دارد.

نکته: بهتر است خانواده‌ها انرژی زياد اين کودکان را در جنبه‌های مثبت مانند ورزش‌هایی که انرژی زیادی از بچه‌ها می‌گیرند مانند دویدن در زمین‌های بزرگ، ورزش‌های مورد علاقه کودک یا پیاده‌روی در مسافت‌های طولانی صرف کنند.