به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ؛ پايگاه اينترنتي سازمان ديده بان حقوق بشر اعلام کرد : اين دو نهاد مدافع حقوق بشر گزارش يکصد و چهل و يک صفحه اي بر اساس تحقيقات صورت گرفته در زندان هاي پنج ايالت کلرادو ، فلوريدا ، ميشيگان ، نيويورک و پنسيلوانيا و نيز مصاحبه با جوانان در چهارده ايالت ديگر تهيه کرده اند.سازمان ديده بان حقوق بشر و اتحاديه آزادي هاي مدني آمريکا اعلام کردند نگهداري افراد در زندان هاي انفرادي موجب اندوه افراد مي شود ، مشکلات جسمي و روحي جدي بوجود مي آورد و تربيت نوجوانان بذهکار را مختل مي کند.
در اين گزارش اعلام شده است : انداختن نوجوانان به زندان انفرادي در حالي که تماسي اندک با ديگران دارند يا اينکه اصلا تماسي وجود ندارد ، اقدامي بي رحمانه ، زيانبار و غير ضروري است. تعامل طبيعي انسان ، براي رشد طبيعي و تربيب افراد جوان ضروري است و قطع کردن اين روند به کسي کمک نمي کند.
اين گزارش بر اساس مصاحبه و مکاتبه با بيش از يکصد و بيست و پنج جوان در نوزده ايالت صورت گرفته است که در سنين زير هجده سال زماني را در زندان انفرادي سپري کرده اند. مقامات زندان ها در بيش از ده ايالت نيز در مصاحبه ها و مکاتبه ها براي تهيه اين گزارش شرکت داشته اند.
سازمان ديده بان حقوق بشر و اتحاديه آزادي هاي مدني آمريکا سال دو هزار و يازده برآورد کردند بيش از نود و پنج هزار فرد زير هجده سال در زندان ها نگهداري مي شدند. در تعدادي از اين زندان ها افراد روزها ، هفته ها ، ماه ها يا حتي چند سال براي مجازات ، محافظت يا تربيت شدن در زندان هاي انفرادي بسر مي برند.
جواناني که در زندان انفرادي هستند از درمان ، خدمات و برنامه ها براي رفع نيازهاي پزشکي ، رواني ، اجتماعي و بازپروري محروم هستند. مثلا « اداره اصلاح و تربيت شهر نيويورک » اعلام کرد در سال مالي دو هزار و دوازده که ماه ژوئن پايان يافت ، بيش از چهارده درصد نوجوانان در طول مدت بازداشت خود دست کم دوره اي را در زندان انفرادي بوده اند. زندانيان زندان ريکرز آيلندRikers Island در نيويورک به طور متوسط چهل و سه روز در زندان انفرادي بوده اند. مشخص شده است بيش از چهل و هشت درصد نوجوانان اين زندان از لحاظ رواني دچار مشکل شده اند.
کيل بي از ايالت کاليفرنيا که در سن زير هجده سالگي مدتي در زندان انفرادي بوده است گفت :حضور در زندان انفرادي اين احساس را به من داده بود که تک و تنها در جزيره اي هستم و به تدريج از درون دچار مرگ تدريجي شده ام.جواناني که براي تهيه اين گزارش مصاحبه شدند مکرر توضيح دادند که چگونه زندان انفرادي فشارهاي ناشي از زندان را براي آنها تشديد کرده است.
اين افراد گفتند که در زندان انفرادي با تيغ يا ميخ به خود آسيب زده اند ، دچار توهم شدند يا ارتباط خود را با واقعيت از دست دادند. چند نفر نيز گفتند در زندان انفرادي مرتب خودکشي کرده اند.
افرادي که اجازه پيدا مي کنند از زندان انفرادي بيرون بيايند فقط اجازه دارند در قفس هاي کوچک آهني آنهم چند بار در هفته ورزش کنند. چند نفر گفتند کتاب ، مجله ، روزنامه و خودکار و مداد در اختيار آنها قرار داده نمي شده است و نمي توانسته اند در کلاس يا برنامه اي شرکت کنند. به عقيده برخي افراد ، دشوارترين بخش از زندان انفرادي محروميت از داشتن حق ملاقات و اين بوده است که اجازه نداشتند والدين خود را در آغوش بگيرند.
سازمان ديده بان حقوق بشر و اتحاديه آزادي هاي مدني آمريکا اعلام کردند قرار دادن افراد زير هجده سال در زندان هاي انفرادي خود نقض جدي حقوق بشر است و بر اساس قوانين بين المللي آزادي حقوق بشر ، رفتاري بي رحمانه ، غير انساني يا تحقير کننده محسوب مي شود.شرايطي که زندان انفرادي را تشديد مي کنند مانند محروميت از برنامه هاي آموزشي ، ورزش يا ملاقات با خانواده ، اغلب از موارد جدي نقض حقوق بشر هستند.
