پیش بینی می شود همچنان که بهار عربی با خشونت های بسیار همراه بود، دو موضوع اصلی خاورمیانه (هسته ای شدن ایران و عقب نشینی آمریکا) نیز با خشونت همراه شود.
در رابطه با کشورهای عربی که دستخوش تغییر و تحول شدند باید گفت؛ یک حرکت سریع و قاطعانه آنها را از استبداد به دموکراسی رسانید که شاید آینده چندان روشنی هم پیش روی آنها نباشد. البته دولتهای تشکیل یافته ناگزیر پیرو قانون سلفی خواهند بود و در هرصورت فروپاشی رژیم های ناسیونالیستی فاسد عربی در طلیعه پایان یافتن استعمار اروپا و ظهور ایالات متحده به عنوان قدرت غالب، امری قابل درک است.

با وجود تغییرات حاصل شده، هنوز علی رغم درگیری های بسیار، بشار اسد از اریکه قدرت پایین نیامده است، پادشاهان میانه رویی مانند ملک عبدالله دوم در اردن، آل سعود در عربستان و یا پادشاهان اماراتی خلیج فارس در گذشته دوره های بسیاری از ناآرامی ها را تجربه کرده و با غلبه بر آنها هنوز بر سر قدرت باقی مانده اند. من حیث المجموع باید گفت: "مشروعیت رژیم های تازه برپا شده منطقه یا آنهایی که هنوز تغییر قدرت نداده اند، خواه ناخواه در سراشیبی سقوط است و رفته رفته بیشتر خواهد شد."

در همین حال، کشور دیگری با نام "جمهوری اسلامی ایران" در خاورمیانه وجود دارد که نظام فعلی آن قدرت را با سرنگونی شاه (محمدرضا پهلوی) به دست آورد و تاکنون قاطعانه به همگان ثابت کرد که یک قدرت بادوام می باشد که بقای جناح های داخلی خود را از تعدی مخالفان و تحریم های خارجی حفظ کرده است. درحال حاضر دو فاکتور وجود دارد که تهران را به "قدرت منطقه ای" تبدیل خواهد کرد. 1- برنامه هسته ای ایران که غرب را کیش و مات کرد و 2- بهار عربی(بیداری اسلامی) که قدرت نفوذ کشورهای متحول شده را دچار تزلزل کرده است. گفتنی است صدای بیداری اسلامی اعراب برای تهران آهنگی شیرین و دلنواز است و رهبر و رئیس جمهور این کشور از این دو جهت سود کافی و وافی را می برند.

یک فاکتور دیگری که ظاهرا خیلی به آن اذعان نمی شود اما به واقع درحال روی دادن است و چنانچه به حدی رسد که کاملا در منصه ظهور قرار بگیرد و می تواند تهران را در تبدیل شدن به "سلطه منطقه ای" یاری کند، "عقب نشینی آمریکا" در منطقه است.
رسوب لشگرکشی های باراک اوباما به منطقه، خروج نیروها از عراق و افغانستان امری است که در بزرگ شدن ایران، بی تاثیر نخواهد بود. معاونان اوباما به ویژه آن دسته که در پنتاگون حضور دارند همچون رابرت گیتس و کادر دموکرات ها، دست نوشته های سیاسی بسیاری برای تغییر وضعیت نیروهای آمریکایی با کمتر شدن تعداد پادگان هایشان نوشته اند.

آنچه که گفته شد خلاصه ای از دلایل آمریکا برای رسیدن به این باور بود که مذاکره با ایران ضرورت داد. رقابت های انتخاباتی در ایالات متحده پیوسته با اعلام دور جدید مذاکره با ایران همراه شد. با پایان رقابت ها، چندین بار این درخواست مطرح شده و علی رغم اینکه هنوز زمان و مکانی برای آن تعیین نشده.