نمونه ای از ولایت فقیه در قرآن
در زیارت عاشورا می خوانیم «ان یرزقنی طلب ثارك مع امام منصور»، كه كلمه منصور1 در قرآن آمده است و معصوم علیه السلام آن را تفسیر به امام دوازدهم عجل الله فرجه نموده است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ حکومت اسلامی در جدیدترین نوشته خود آورده است:
ائمه اطهار علیهم السلام انسانهایی كامل هستند كه هیچ كس در علم و عمل به آنها نمی رسد. در كلمات و جملاتشان كه به ما رسیده همیشه عطر و رایحه ای از قرآن كریم دیده می شود كه بسیار زیبا و لطیف، مسائل و موضوعات مختلف را از كلام خدا استنباط می كنند.
مثلا در زیارت عاشورا می خوانیم «ان یرزقنی طلب ثارك مع امام منصور»، كه كلمه منصور1 در قرآن آمده است و معصوم علیه السلام آن را تفسیر به امام دوازدهم عجل الله فرجه نموده است.
یكی دیگر از این تعابیر لطیف درباره مواردی است كه امام علیه السلام باید حائز آنها باشد و سپس همین موارد برای علما و فقهای دین نیز به مراتب دیگری قابل تعمیم است.
در تفسیر عیاشى در ذیل آیه: إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ فِیها هُدىً وَ نُورٌ ...2 از ابى عمرو زبیرى از امام صادق علیه السلام روایت كرده كه فرمود: «از جمله چیزهایى كه امامت سزاوار آن است، این است كه خداى تعالى او را از گناهان بزرگ- كه موجب آتش دوزخ است- و از هر نافرمانى پاك كرده باشد و یكى دیگر داشتن علم منور است، و دیگر چیزهایى كه سزاوار مقام امامت است عالم بودن به تمامى آنچه كه امت بدان نیاز پیدا می كند و عالم بودن به آنچه كه بر امت حلال و یا حرام است و علم پیدا كردن به كتاب خدا به خاص و به عام آن، به محكمش و متشابهش به دقائق علمى و به تاویلهاى غریب از اذهان سایرین، به ناسخش و منسوخش. راوى می گوید به امام علیه السلام عرضه داشتم، چه دلیلى هست بر اینكه امام باید به همه اینها كه فرمودى عالم باشد؟ فرمود: به دلیل این قول پروردگار كه درباره كسانی است كه از سوی خداوند در ایجاد حكومت اذن دارند و ایشان را اهل حكومت قرار داده است إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ فِیها هُدىً وَ نُورٌ یَحْكُمُ بِهَا النَّبِیُّونَ الَّذِینَ أَسْلَمُوا لِلَّذِینَ هادُوا وَ الرَّبَّانِیُّونَ وَ الْأَحْبار، پس این امامان یك مرحله پائینتر از انبیا هستند كه مردم را به علم خود تربیت می كنند و اما احبار علمایى هستند پائینتر از ربانیین، آن گاه درباره همه فرموده: بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتابِ اللَّهِ وَ كانُوا عَلَیْهِ شُهَداءَ و نفرمود: بما حملوا من كتاب اللَّه به خاطر اینكه داناى به كتاب خدایند، بلكه فرمود: به خاطر اینكه مكلف به حفظ كتاب هستند»3.
همانطور كه مشخص شد احبار كه همان علمای دین هستند استحقاق حكومت را دارند؛ اگر چه احبار و علمای یهود به این امانت الهی عمل نكردند و منحرف شدند و خداوند در موردشان فرمود: «مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها»4؛ اما اصل استحقاق برای آنها محفوظ است.
----------------------------------------
1- آیه 33 سوره اسراء
2- آیه 44 سوره مائده
3- تفسیر عیاشی، ج 1، ص 322 و 323 و البرهان فی تفسیر القرآن، ج 2، ص 306
4- آیه 5 سوره جمعه
ائمه اطهار علیهم السلام انسانهایی كامل هستند كه هیچ كس در علم و عمل به آنها نمی رسد. در كلمات و جملاتشان كه به ما رسیده همیشه عطر و رایحه ای از قرآن كریم دیده می شود كه بسیار زیبا و لطیف، مسائل و موضوعات مختلف را از كلام خدا استنباط می كنند.
مثلا در زیارت عاشورا می خوانیم «ان یرزقنی طلب ثارك مع امام منصور»، كه كلمه منصور1 در قرآن آمده است و معصوم علیه السلام آن را تفسیر به امام دوازدهم عجل الله فرجه نموده است.
یكی دیگر از این تعابیر لطیف درباره مواردی است كه امام علیه السلام باید حائز آنها باشد و سپس همین موارد برای علما و فقهای دین نیز به مراتب دیگری قابل تعمیم است.
در تفسیر عیاشى در ذیل آیه: إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ فِیها هُدىً وَ نُورٌ ...2 از ابى عمرو زبیرى از امام صادق علیه السلام روایت كرده كه فرمود: «از جمله چیزهایى كه امامت سزاوار آن است، این است كه خداى تعالى او را از گناهان بزرگ- كه موجب آتش دوزخ است- و از هر نافرمانى پاك كرده باشد و یكى دیگر داشتن علم منور است، و دیگر چیزهایى كه سزاوار مقام امامت است عالم بودن به تمامى آنچه كه امت بدان نیاز پیدا می كند و عالم بودن به آنچه كه بر امت حلال و یا حرام است و علم پیدا كردن به كتاب خدا به خاص و به عام آن، به محكمش و متشابهش به دقائق علمى و به تاویلهاى غریب از اذهان سایرین، به ناسخش و منسوخش. راوى می گوید به امام علیه السلام عرضه داشتم، چه دلیلى هست بر اینكه امام باید به همه اینها كه فرمودى عالم باشد؟ فرمود: به دلیل این قول پروردگار كه درباره كسانی است كه از سوی خداوند در ایجاد حكومت اذن دارند و ایشان را اهل حكومت قرار داده است إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ فِیها هُدىً وَ نُورٌ یَحْكُمُ بِهَا النَّبِیُّونَ الَّذِینَ أَسْلَمُوا لِلَّذِینَ هادُوا وَ الرَّبَّانِیُّونَ وَ الْأَحْبار، پس این امامان یك مرحله پائینتر از انبیا هستند كه مردم را به علم خود تربیت می كنند و اما احبار علمایى هستند پائینتر از ربانیین، آن گاه درباره همه فرموده: بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتابِ اللَّهِ وَ كانُوا عَلَیْهِ شُهَداءَ و نفرمود: بما حملوا من كتاب اللَّه به خاطر اینكه داناى به كتاب خدایند، بلكه فرمود: به خاطر اینكه مكلف به حفظ كتاب هستند»3.
همانطور كه مشخص شد احبار كه همان علمای دین هستند استحقاق حكومت را دارند؛ اگر چه احبار و علمای یهود به این امانت الهی عمل نكردند و منحرف شدند و خداوند در موردشان فرمود: «مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها»4؛ اما اصل استحقاق برای آنها محفوظ است.
----------------------------------------
1- آیه 33 سوره اسراء
2- آیه 44 سوره مائده
3- تفسیر عیاشی، ج 1، ص 322 و 323 و البرهان فی تفسیر القرآن، ج 2، ص 306
4- آیه 5 سوره جمعه
