بيشتر كودكاني كه در سنين حدود دو يا سه سال هستند، چند دوست خيالي براي خود دارند و دوستي‌هايشان تا حدود چهار يا پنج سالگي هم ادامه مي‌يابد.

به گزارش خبرنگار کلينيک باشگاه خبرنگاران؛ تحقیقات جدید نشان می دهد دوستان خیالی كودكان، صرف نظر از این مطلب كه دارای شخصیت های مثبت و یا منفی باشند، برای كودكان از جنبه های احساسی، اجتماعی و ادراكی مفید هستند و به كودكان برای كسب آمادگی برای مواجه شدن با زندگی واقعی كمك می كنند.

پیدا کردن دوست خیالی برای کودکان دو- سه ساله امری نسبتاً عادی است. گرچه کشف ناگهانی این که شما یک مهمان خانگی نامرئی دارید، کمی ترساننده است اما این امر طبیعی است و بخشی از رشد کودک  شما به شمار می آید.

نحوه رفتار با کودکان در زمينه دوست خيالي اش:
- دوست خیالی کودک خود را به مسخره نگیرید و نگذارید که خواهرها و برادرهایش و یا دوستانتان این کار را انجام دهند. به نظر کودک این دوست ، واقعاً وجود دارد.

- اگر می خواهید با دوست خیالی او صحبت کنید ، از طریق کودک خودتان با او صحبت کنید

- اگر کودک شما کارهای بد خود را به گردن دوست خیالی اش می اندازد، وارد بازی او با دوستش شوید.

- کودک را تشویق کنید تا راجع به دوست خود با شما صحبت کند اما اگر او نمی خواهد راجع به او حرف بزند و آن را به عنوان یک راز به حساب می آورد، به احساس او احترام بگذارید.

- به کودک نگویید که دیگر بزرگ شده و نباید دوست خیالی داشته باشد.

تحقيقات نشان داده است كه كودكان از 20 ماهگي به بعد توانايي اين را دارند كه افكار و احساسات خود را به يكي از وسايل يا اسباب‌بازي‌هاي خود نسبت دهند و پس از اين مرحله معمولا دوست خيالي قدم به زندگي فرزند شما خواهد گذاشت. اين دوست خيالي از سن دو تا سه سالگي وارد عرصه زندگي شده و گاهي تا سنين دبستان نيز باقي مي‌‌ماند، به‌ گونه‌‌اي كه تقريباً 75 درصد بچه‌ها تا سن هفت سالگي ارتباط با دوست خيالي را تجربه كرده‌اند.

 هر چه سن كودك بيشتر مي‌شود، شدت اين دوستي‌ها كمتر خواهد شد و به همين دليل بيشترين و عميق‌ترين دوستي بچه‌‌ها با دوستان خيالي را در سنين حدود سه سالگي مي‌بينيم. اين موضوع در روند رشد كودك طبيعي است و كودكاني كه داراي دوست خيالي هستند معمولاً خلاق‌تر هستند.

نکته:اگر كودك كارهاي نادرست و اشتباهات خود را به گردن دوستش انداخت، نگران نشويد و با او برخورد نكنيد. از طريق برخورد با همين دوست خيالي، پيام خود را به فرزندتان برسانيد؛ مثلاً بگوييد « من واقعاً از دست فلاني عصباني هستم. مطمئنم اگر مامانش هم اينجا بود عصباني مي‌‌شد. اين بار دومي‌ است كه بي اجازه به وسايل بابا دست مي‌‌زند يا اسباب‌بازي‌هايش را جمع نمي‌كند.


اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.