به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه ایندیپندنت؛ برای اولین بار یک آزمایش خون برای ارزیابی سرعت پیری با موفقیت بر روی جانورانی خارج از محیط آزمایشگاه شامل گروهی از پرندگان وحشی مورد استفاده قرار گرفت.

در این آزمایش طول متوسط ساختارهای ریز موجود در نوک کروموزومها موسوم به تلومر که گفته می شود، در هر بار تقسیم سلولی طی حیات یک ارگانیسم کوتاهتر می شوند، اندازه گیری می شود.
تصور بر این است که تلومرها همانند ساعت داخلی عمل می کنند و برآورد دقیق تری از سن زیست شناختی واقعی یک شخص به جای سن زمانی دقیق شان ارائه می دهند، این امر برخی کارشناسان را به این فکر انداخته است که از آزمایش های مبتنی بر تلومرها می توان برای برآورد نه تنها سرعت سالخوردگی یک شخص، بلکه مدت زمان باقی مانده از عمر وی در صورت فوت طبیعی استفاده کرد.
همچنين؛ آزمایش های تلومر در سطح وسیعی بر روی جانوران آزمایشگاهی به کار گرفته شده است و حداقل یک شرکت در انگلیس چنین آزمایشی را در مورد افرادی که علاقه مندند بر اساس طول متوسط تلومرها به سرعت پیری شان پی ببرند، با هزینه چهارصد پوند به عمل می آورد.
شايان ذکر است؛ هم اکنون دانشمندان با انجام دادن آزمایشهای تلومر بر روی گروهی از پرندگان در جزیره سیسیل، دریافتند این آزمایش در واقع به طور دقیق طول عمر احتمالی جانور را پیش بینی می کند.
دیوید ریچاردسون از دانشگاه ایست آنجلیا، افزود: ما دریافتیم که طول تلومر شاخص بهتری نسبت به سن زمانی برای تعیین طول عمر است، بنابراین با اندازه گیری طول تلومر راهی برای تخمین سن زیست شناختی فرد - مدت زمان سپری شده از طول عمر وی- وجود دارد. افرادی که طول تلومرهای آنها بیشتر است، کلا طول عمر بیشتری دارند.
وی ادامه داد: قبلا تصور می شد میزان کوتاه شدن تلومرها در افراد ثابت است و بر اساس طول تلومرها به عنوان یک ساعت داخلی می توان سن زمانی ارگانیسم ها در حیات وحش را تخمین زد. اما در حالیکه تلومرها با سن زمانی کوتاه می شوند، سرعت کوتاه شدن آنها در افراد هم سن متفاوت است.

گفتني است؛ علت این امر آن است که میزان فشار زیست شناختی در افراد با توجه به چالشها و فشارهای روحی که در زندگی با آن مواجهند، متفاوت است.

همچنين؛ از طول تلومرها می توان به عنوان معیاری برای سنجش میزان لطمه وارده به یک فرد طی دوره حیاتش استفاده کرد.