شکست مقابل ازبکستان اتفاق کوچکی نبود تا به راحتی از کنار آن بگذریم چرا که امتیازات این دیدار خانگی برای ما بسیار مهم و حیاتی بود و همین شکست خانگی می تواند ما را از صعود به جام جهانی برزیل باز دارد البته هنوز سه بازی دیگر باقی مانده اما وقتی از سه بازی خانگی گذشته تنها 4 امتیاز گرفته ایم ، نباید به آینده چندان خوشبین باشیم به این نکته هم باید توجه کنیم که در فوتبال هر لحظه ممکن است هر اتفاقی رخ بدهد و تمام جذابیت فوتبال به غیر از قابل پیش بینی بودن این رشته است اما از سوی دیگر باید بپذیرم که امتیاز گرفتن در دور برگشت مرحله مقدماتی جام جهانی بسیار سخت است و کار راحتی در پیش نداریم.

مقابل ازبکستان در ورزشگاه ازادی باختیم اما واقعیت این است که ما به خودمان باختیم، در واقع وقتی داور سوت پایان بازی ما و کره جنوبی در استادیوم آزادی را زد و یک بر صفر بازی را بردیم و جشن پیروزی گرفتیم، 3 امتیاز بازی خانگی مقابل ازبکستان را از دست دادیم ما به ازبکستان نباختیم بلکه قبل از آنکه در زمین شکست بخوریم، به خودمان باخته بودیم چرا که کمتر کسی این بازی مهم و سرنوشت ساز خانگی را جدی گرفته بود و با توجه به پیروزی تیم ملی در تاشکند و پیروزی یک بر صفر مقابل کره جنوبی در تهران، همگان 3 امتیاز بازی با ازبکستان در تهران را به حساب تیم ملی کشورمان واریز کرده بودند و با خاطر اسوده به مصاف ازبکستان رفتیم.

وقتی فوتبالی حرفه ای نباشد، باید هم دچار چنین مشکلاتی شود در چنین فوتبالی که اصول حرفه ای را رعایت نمی کند، روحیه و انگیزه حرف اول را می زند و به همین دلیل است که در آزادی کره جنوبی را 10 نفره می بریم و از تاشکند با 3 امتیاز کامل به تهران بر می گردیم اما مقابل قطر در خانه خودمان مساوی می کنیم ون بیروت به لبنان می بازیم همان لبنانی که درحسرت زدن گل به تیم ملی ایران می سوخت و هرگز مقابل ایران نتیجه خوب و امیدوار کننده کسب نکرده بود به ازبکستان باختیم چون خودمان نخواستیم این بازی حساس را ببریم قبل از دیدار با کره جنوبی یک وفاق ملی در کشورمان ایجاد شد و تمام ارکان فوتبال و مردم در کنار مسئولین رده اول کشورمان به حمایت از تیم ملی پرداختند تا از سد کره جنوبی در ورزشگاه آزادی بگذریم اما برای دیدار با ازبکستان آن عزم ملی و وفاق و همبستگی که قبل از بازی با کره جنوبی وجود داشت هرگز به وجود نیامد و تیم ملی در ورزشگاه آزادی غریبانه به مصاف ازبکستان رفت، ازبکستانی که رقیب اصلی ما در این گروه بود و پیروزی مقابل آنها ما را در دو قدمی جام جهانی قرار می داد و می توانستیم با تمرکز و آرامش کامل به مصاف قطر، لبنان، کره جنوبی در دور برگشت برویم و بلیت حضور در جام جهانی را به دست بیاوریم.

به ازبکستان باختیم چون این بازی حساس و سرنوشت ساز را دست کم گرفته بودیم و راحت از کنار 3 امتیاز آن گذشتیم به ازبکستان باختیم تا برای صعود به جام جهانی کارمان به اما و اگر بکشد و دوباره معجزه و حماسه باشیم و دست به دعا شویم و دلخوش به اتفاقات باشیم تا شاید حسرت حضور در جام جهانی برزیل را مثل آفریقای جنوبی نخوریم و به این تورنمنت بزرگ صعود کنیم.

فوتبال ایران به دلیل عدم رعایت اصول حرفه ای همواره یک فوتبال احساسی بوده و هرگز نتوانسته به دور از احساس برنامه های تاکتیکی اش را اجرا کرده و روند یکسانی داشته باشد در چنین فوتبالی روحیه و انگیزه حرف اول را می زند و همواره شاهد بوده ایم که روزهای سخت دست به کارهای بزرگی زده ایم و چشم دنیا را به خودمان خیره کرده این یک بار دیگر به روزهای سخت رسیده ایم، حالا در گروه سوم هستیم و برای صعود مستقیم به جام جهانی باید 17 امتیاز بگیریم که در نگاه اول کاری بسیار سخت به نظر می رسد اما در فوتبال هرگز نمی توان حد و مرزی قائل شد بلکه هر لحظه ممکن است اتفاقی بیفتد که هرگز قابل پیش بنی نیست.

از الان تا خرداد ماه آینده فرصت داریم تا تیم ملی را آنگونه که شایسته فوتبال ایران است بسازیم. کارلوس کی روش فرصت کافی را در اختیار دارد و تمام امکانات فوتبال ما هم در اختیارش هست تا الان کار بزرگی که علاقمندان به فوتبال انتظار دارند را انجام بدهد کارمان سخت شده اما مأموریت کی روش و شاگردان به هیچ وجه غیر ممکن نیست و اگر از زمان باقیمانده به خوبی استفاده کنند مطمئناً می توانیم یکی از مسافران جهانی برزیل باشیم باورکنید فوتبال ایران هیچ چیزی از قطر و ازبکستان کم ندارد و اگر خودمان باشیم مطمئناً می توانیم به جام جهانی برزیل صعود کنیم.