همانا که ما ذکر را خود فرو فرستادیم و ما خود از آن حفاظت می‌کنیم

*سخن در یکی از مهم‌ترین اصول کلی جهان است بدین مضمون که آنچه از آسمان الهی نزول می‌یابد نگهبانی دارد و آن کسی جز همان فرستنده نیست که به تعبیر صدر المتألهین هم علت موجده و هم علت مبقیه است.

*او فرستاده خود را دوست دارد. اگر کلام باشد یا هنر یا زیبایی یا رسولی باشد، هر چه را و هر که را او فرستاده باشد در جهان خود حافظ اوست و ما می‌بینیم که در گذر تاریخ با این همه کافران و منکران و این همه سعی در تمسخر و طرد و تضعیف که در کار کتابهای آسمانی کرده‌اند همچنان هم مردم اعم از عوام و خواص دلداده این سخنان آسمانی هستند.

*شاعران بزرگ جهان همه بر این نکته اشاره کرده‌اند که سخن خود را از گنجینه حکمت و جمال الهی گرفته‌اند و هر چه از اشعار ایشان نشانی از آسمان ندارد در زمین نیز جایی برای آن محفوظ نیست.

*نامداران شعر پارسی چون سعدی و نظامی و مولانا نیز مکرر به این لطیفه اشاره کرده‌اند:

هر چه گفتیم جز حکایت دوست         درهمه عمر، از آن پشیمانیم
سعدی

برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید