به گزارش خبرنگار کلينيک باشگاه خبرنگاران؛ منظور از ارتودنسی ثابت این است كه بیمار نمی‌تواند دستگاه ارتودنسی را از دهان خارج سازد، بر خلاف ارتودنسی متحرك كه بیمار معمولا در زمان غذا خوردن یا در ساعاتی از شبانه روز دستگاه را در می‌آورد.ارتودنسی ثابت معمولا شامل براكت‌های ارتودنسی است كه روی دندان‌ها چسبانده می‌شود و ارتودنسی متحرك شامل دو دسته كلی می‌شود كه عبارتند از پلاك‌های متحرك برای حركات جزیی دندان‌ها و دستگاه‌هایی كه برای رفع ناهنجاری‌های فكی مانند عقب بودن فك پایین یا بالا به كار می‌روند.

ارتودنسی ثابت معمولا شامل براكت‌های ارتودنسی است كه روی دندان‌ها چسبانده می‌شود و ارتودنسی متحرك شامل دو دسته كلی می‌شود كه عبارتند از پلاك‌های متحرك برای حركات جزیی دندان‌ها و دستگاه‌هایی كه برای رفع ناهنجاری‌های فكی مانند عقب بودن فك پایین یا بالا به كار می‌روند.

ارتودنسی ثابت به دلیل پیچیدگی بیشتر و نیاز به ظرافت كاری بالاتر، در دوره دندان پزشكی عمومی آموزش داده نمی‌شود و آموزش آن در دوره تخصصی ارتودنسی انجام می‌شود، بنابراین بایستی برای درمان به متخصص ارتودنسی مراجعه كرد. در این درمان، هدف اصلی معمولا مرتب كردن كامل دندان هاست كه با ارتودنسی متحرك امكان‌پذیر نیست. ممكن است برای مرتب كردن دندان‌ها نیاز به كشیدن دندان‌های دایمی باشد و به این دلیل است كه اندازه دندان‌های دایمی موجود بیشتر از اندازه فك است. معمولا بیماران نگران هستند كه در صورت كشیدن دندان ها، فضای آنها خالی می‌ماند. اما در صورتی كه دستور كشیدن دندان به درستی داده شده باشد، این نگرانی بی‌مورد است و فضای حاصل از آن در درمان ارتودنسی ثابت كاملا بسته می‌شود.


 نکته:به طور كلی اگر درمان با روش صحیح و توسط متخصص ارتودنسی انجام شده باشد، امكان برگشت درمان به 5 درصد هم نمی‌رسد. این برگشت درمان به 3 شكل كلی برگشت مشكلات فكی، برگشت كجی دندان و بازشدن فضا در ناحیه دندان‌های كشیده شده خود را نشان می‌دهد./ع2