من توکل کردم بر خدا که پروردگار من است و پروردگار شماست. هیچ جنبنده ای نیست مگر آنکه زمامش به دست مشیت اوست. همانا که پروردگار من بر صراط مستقیم قرار دارد.

*توکل یعنی تکیه کردن بر چیزی یا کسی که به درستی و استواری آن اطمینانی است.

دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان زد       تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

(حافظ)

*می‌توان تکیه کرد بر مشیت و حکمت پروردگاری که زمام امور به دست اوست و هیچ جنبنده ای نیست مگر آنکه به هدایت او پیش می‌رود و آن مشیت راه مستقیمی است که به جانب کمال و ابدیت، و راه مستقیم نزدیک‌ترین راه است میان دو نقطه.

*در این آیه کیفیت بیان چنان است که که گویی هیچ کاری جز به دست پروردگار نیست. بعضی از این آیه استنباط جبر کرده‌اند در حالی که جبر بعد از داشتن اختیار حاصل می‌شود که موجودی کاری را اختیار کرده باشد و او را متوقف کنند.

*وقتی کل کائنات اختیارشان به دست مختار مطلق است گویی همه به شوق و اختیار خویش به همان سو می‌روند که پروردگار مقرر فرموده است و این جاذبه شوق است نه جبر اکراه و شاید بتوان آن را جبر عشق نامید.

ما اسیر جبر عشقیم ای خرد معذور دار     عاقلان مستانه گفتند اختیاری داشتیم

(الهی قمشه ای)

*صراط مستقیم که اهل ایمان هر صبح و شام استمرار خود را بر آن صراط از خدا می‌طلبند به حقیقت همان دین خداست و آن راهی است که بدون پیچ و خم به سوی خدا و بهشت می‌رود.