وَ ما يَتَّبِعُ أَکْثَرُهُمْ إِلاَّ ظَنًّا إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْني مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ بِما يَفْعَلُونَ
و بیشتر مردمان جز از ظن و گمان پیروی نمیکنند، در حالی که ظن و گمان به هیچ روی آدمی را مستغنی از حق و یقین نمیکند. همانا که خداوند به آنچه میکنید داناست.
*عتابی است بر کسانی که به دنبال ظن و گمان میروند در حالی که ظن و گمان راه به حقیقت ندارد. بسیاری از گمانهای ما بازتابی از هواهای نفسانی ماست و گاه بازتابی از تمایلات درونی و شیوه نگرش و امثال این معانی است. کسی که در کاری به دوستش بدگمان شده است دائما قرائن و شواهدی مییابد که این گمان را تقویت میکند در حالی که ای بسا آن نگاه خود اوست.
*در حدیث آمده است که «ظن العالم افضل من یقین الجاهل»، یعنی اگر عالمی در جستجوی حقیقت در مسئله ای به ظن و گمان و حدس معقولی برسد ظن و گمان او بیش از یقین جاهل میتواند مورد اعتماد باشد.
*این حدیث در تأیید ظن و گمان نیست بلکه در بیان این حقیقت است که، در مقایسه، ظن عالِم بر یقین جاهل ترجیح دارد. زیرا جاهل به تبلیغی یا خیالی یا هوایی که در دل اوست احساسی از یقین پیدا میکند، در حالی که عالم وقتی در جستجوی حقیقتی میگردد اگر جوابی را کمی بر جوابهای دیگر مرجح مییابد آن ترجیح بی اساس نیست.
*به هر حال تأکید قرآن همه جا بر پیروی از علم است نه ظن، چنانکه فرمود: «لا تَقفُ ما لیسَ لَکَ بهِ علم» (إسراء 36)، از آنچه تو را بدان علم نیست پیروی مکن. واژه ظن در قرآن در اکثر موارد امری نامطلوب و مایه ملامت تلقی شده است.
* «ظن الذین» بخشی از آیه
27 سوره ص، بدین مضمون که خداوند آسمان و زمین را بر باطل و بیهوده نیافریده و این
تصور بیهودگی گمان کسانی است که (به حقیقت) کافر شدهاند.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید