لابی صهیونیسم، یعنی ائتلاف بزرگی از افراد و سازمانهایی که فعالانه اقدام می کنند تا سیاست خارجی آمریکا را در جهت حمایت از اسرائیل،هدایت کنند.در ضمن باید اشاره کرد٬لابی اسرائیل،حرکت یکپارچه ای با رهبریت مرکزی نیست و نیز ممکن است اعضای آن درباره مسائل خاصی باهم اختلاف نظر نیز داشته باشند.

هسته مرکزی لابی را یهودیان آمریکا تشکیل می دهند که در زندگی روزمره شان٬ تلاش چشمگیری از خود نشان می دهند تا سیاست خارجی آمریکا را به سمتی سوق دهند تا منافع اسرائیل را تعقیب کند. فعالیتهای آنها صرفاً محدود به دادن رأی به نامزدهای طرفدار اسرائیل نیست و شامل نامه نگاری٬کمک های مالی و حمایت از سازمانهای طرفدار اسرائیل نیز می شود. تمام یهودیان آمریکا،جزو لابی نیستند٬ چرا که اسرائیل دغدغه اصلی بسیاری از آنها نیست.برای مثال در یک نظر سنجی در سال ۲۰۰۴،حدود ۳۶ درصد از یهودیان آمریکا گفتند که آنها «نه زیاد» و یا «اصلاً» علاقه ای به اسرائیل ندارند.

همچنین یهودیان آمریکا،در قبال سیاست های اسرائیل با هم اختلاف نظر دارند.بسیاری از سازمان های کلیدی مانند «AIPAC» و «کنفرانس روسای سازمانهای مهم یهودی» ازسوی تندروهایی اداره می شوند که عمومآ از سیاست های توسعه طلبانه احزابی چون لیکود در اسرائیل حمایت می کنند و به نوعی مخالف مساله صلح اسلو نیز به شمار می روند.از سوی دیگر٬بخش زیاد  جامعه یهودیان آمریکا،نسبت به سازش با  فلسطینیان،نطر مساعدی دارند و گروه های اندکی چون «صدای صلح یهود» قویاً از چنین اقداماتی حمایت می کنند.با وجود این اختلاف نظرها٬میانه روها و افراطیون به شدت از حمایت آمریکا از اسرائیل جانبداری می کنند.

شگفت انگیز نیست که رهبران یهودیان آمریکا٬اغلب با مقامات اسرائیل مشورت می کنند.از این رو رهبران سابق می توانند نفوذ مقامات اسرائیلی را در ایالات متحده به حداکثر برسانند.یکی از فعالان سازمان های یهودی می نویسد:برای ما عادی است که بگوییم با آنکه سیاست ما درباره مسائل خاصی است ولی باید بررسی کنیم که اسرائیل به دنبال چیست.ما به عنوان یک جامعه این کار را همیشه انجام می دهیم.همچنین یک هنجار قوی علیه انتقاد از سیاست های اسراییل وجود دارد و رهبران یهودیان آمریکا به ندرت از اعمال فشار علیه اسرائیل،حمایت می کنند.ازاین رو٬زمانی که ادگار برونف من٬رهبر کنگره جهانی یهود نامه ای به بوش نوشت و از او خواست به اسرائیل برای ممانعت از ساخت دیوار جنجالی- امنیتی حائل فشار آورد٬به پیمان شکنی متهم شد.منتقدان می گفتند برای رهبر کنگره جهانی یهود شرم آور است که از رئیس جمهور بخواهد در برابر سیاست های اعمالی دولت اسرائیل مقاومت کند.

زمانی که سیمورریچ٬رئیس تریبون سیاست های اسرائیل در نوامبر ۲۰۰۵،به وزیر امور خارجه وقت آمریکا کاندولیزا رایس٬توصیه کرد به اسرائیل برای بازگشایی یک گذرگاه در نوار غزه فشار آورد٬منتقدان اقدام او را به عنوان یک رفتار غیر مسئولانه محکوم و اعلام کردند که «در میان یهودیان جایی برای کسی که علیه سیاست های امنیتی اسرائیل تبلیغ کند نیست... ».برای در امان ماندن از این حملات ریچ اعلام کرد کلمه فشار زمانی که متوجه اسرائیل باشد در قاموس من وجود ندارد.

یهودیان آمریکا،آرایش عظیمی از سازمان ها برای نفوذ در سیاست خارجی آمریکا شکل داده اند.در این میان آیپک(AIPAC)،قویترین و معروفترین آنهاست.درسال ۱۹۹۷،مجله FORTUNE٬از اعضای کنگره و کارمندان آنها خواست قوی ترین لابی های واشنگتن را رده بندی کنند.آیپک بعد از انجمن بازنشستگان آمریکا(AARP) و جلوتر از لابی های پرنفوذی چون سازمان انجمن کارگری آمریکا(CIO.AFL) و انجمن تفنگداران آمریکا در رده دوم قرار گرفت.بررسی NATIONAL JORNAL نیز در مارس ۲۰۰۵ به نتیجه مشابهی رسید و آیپک را در رده بندی قدرت در واشنگتن در جایگاه دوم قرار داد.

لابی صهیونیسم٬همچنین مسیحیان پروتستانی همچون گری بوئر٬جری ناول٬رالف رید٬پت رابرتسون و نیز رهبران سابق اکثریت مجلس نمایندگان چون دیک آرمی و تامی دلای را نیز شامل می شود.اینان اعتقاد دارند تجدید حیات اسرائیل یک رسالت مقدس است و از برنامه توسعه طلبانه آن حمایت  و فکر می کنند اعمال فشار بر اسرائیل،در تضاد با اراده الهی است.علاوه بر این٬اعضای لابی شامل مسیحیان نو محافظه کاری چون جان بولتون سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل٬رابرت بارت لی سردبیر سابق وال استریت ژورنال٬ویلیام بانت وزیر سابق آموزش دولت بوش٬جین کرک پاتریک سفیر سابق آمریکا درسازمان ملل و روزنامه نگاری چون جرج ویل هستند.