به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از پايگاه اينترنتي واشنگتن پست ، براساس گزارشهاي کميسيون اروپا، بيش از 5.5 ميليون جوان در سراسر اروپا بيکارند و اين مشکل بخشي از پديده اي است که محققان آنرا نسل گم شده مي نامند.
به گزارش سازمان توسعه و همکاري اقتصادي، اين رقم در پرتغال36  درصد، در ايتاليا 34 درصد و در فرانسه 23  درصد است. ميزان بيکاري در آمريکا 15درصد است. در سطح جهان نيز يک نفر از هر هشت جوان زير بيست و پنج سال بيکار است.
در منطقه يورو ميزان بيکاري26  درصد است که بالاترين رقم از زمان ايجاد ارز واحد بوده است.
سازمان همکاري در توسعه اقتصادي متشکل از سي و چهار کشور دموکراتيک در گزارشي در ماه ژوئيه هشدار داد، جوانان بار بحران اقتصادي در اروپا را به دوش مي کشند. در حاليکه بسياري از اين جوانان خانواده هايي دارند که مي توانند به آنها تکيه کنند، در اين گزارش  درباره اثرات سوء بر هم خوردن برنامه هاي بالقوه کاري و درآمدي در سنين اول جواني هشدار داده مي شود که  تا ابد بر زندگي جوانان بر جاي  مي ماند. اين مشکل خاص افراد فاقد تحصيل يا مهارت نيست بلکه افراد داراي مدارک دانشگاهي نيز گرفتار بيکاري اند يا مشاغل موقف و بدون آينده کاري دارند.
اين وضع به بنيان جوامع اروپايي نسبت داده مي شود. ميزان بالاي بيکاري به روند فزاينده جرايم در ميان جوانان و آمار بالاي افسردگي ارتباط داده مي شود. بيکاري با به تاخير انداختن زمان تشکيل خانواده ميزان زاد و ولد را کاهش مي دهد. بسياري جوانان حتي در جستجوي کار به کشورهاي ديگر مي روند.
دولتهاي اروپايي با اين مشکل دست به گريبان بوده اند که با توجه به اکراه نهادهاي تجاري در استخدام نيرو چگونه ميزان بيکاري جوانان را افزايش دهند. ايتاليا براي اولين بار تخفيفهاي مالياتي براي شرکتهايي قائل مي شود که نيروي کار استخدام کنند. اسپانيا کمک هزينه شروع به کار و وام جواناني را که در پي به راه انداختن کسب  و کار کوچکي هستند، افزايش مي دهد. رئيس جمهور فرانسه اخيرا پيشنهادهاي بلندپروازانه تري  از جمله در مورد کمک به پرداخت حقوق نيروهاي جوان جديد در شرکتها به مدت سه سال  براي حل مشکل بيکاري در آن کشور مطرح کرد.
اما حتي کساني که از اينگونه تلاشها تمجيد مي کنند، اذعان دارند تاثيرات آن موقت است و حتي اصلاحات اساسي در بازار کار ممکن است براي افزايش ميزان اشتغال در آينده نزديک کافي نباشد.
بحران بيکاري جوانان به حادترين شکل در سراسر جنوب اروپا قابل مشاهده است و جوانان با وجود اختلافات فرهنگي و زباني شان ماجراهاي مشابهي آکنده از ياس، بيم، تشويش و خشم دارند.
در اسپانيا دانشجويان و تازه فارغ التحصيلاني که خود را «جوانان بدون آينده» مي خوانند، در اعتراض به سياستهاي دولت و کاهش هزينه هاي اجتماعي که بر نسل جوان تاثير مي گذارد، به خيابانها ريخته اند. در کشورهايي مانند ايتاليا و يونان نيز بسياري فارغ التحصيلان دانشگاه مشاغل سطح پايين دارند.
باوجود چنين چشم انداز نااميد کننده اي، برخي اقدامات مبتکرانه جوانان حاکي از بارقه اي از اميد است. مثلا در پرتغال که دولت به عنوان بخشي از توافقش براي کاهش هزينه ها در ازاي يک طرح نجات بين المللي، وزارت فرهنگ را منحل کرد، جوانان مبادرت به برگزاري کنسرتهاي بدون برنامه ريزي قبلي و نمايش مجموعه هايي از آثار  هنري کرده اند.
در ايتاليا و اسپانيا که بسياري مشاغل قبل از دوره بحران تضمين کننده اشتغال دائمي بود، جوانان با توجه به شرايط کنوني مجددا بر نوآوري متمرکز شده اند.