به گزارش حوزه مجلس باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهشهای مجلس شوری اسلامی، دفتر مطالعات محیط کسب و کار این مرکز اعلام داشت: گفتگو به عنوان ابزاری برای تعامل دولت و بخش خصوصی در درون نظام بسیاری از کشورهای پیشرفته و طی سالیان متمادی امری نهادینه شده است. هدف این گزارش نیز بررسی ابعاد گوناگون این سازوکار و آثار آن است. گرچه با توجه به تفاوت در علل و زمینه های گفتگو و ساختار اقتصادی و اجتماعی کشورها، تفاوتهایی در نتایج به دست آمده مشاهده می شود اما عملکرد موفق گفتگو در اکثر موارد، نتایجی مانند ایجاد اعتماد و شفافیت در عرصه تعامل دولت و بخش خصوصی، تدوین برنامه ها و ایجاد نهادهای تسهیل گر در جهت رفع مشکلات و موانع ، هماهنگی و همکاری بیشتر میان دولت و بخش خصوصی و در نهایت رشد و توسعه بخش خصوصی را به همراه داشته است.

این گزارش در ادامه می افزاید: در نظامی که گفتگوی دولت و بخش خصوصی به صورت یک فرهنگ نهادینه شده و تشکل‌ها و انجمن‌های بخش خصوصی قوی‌تر و سازمان یافته‌ترند، هر بخشی از دولت در صورت نیاز به تعامل با بخش خصوصی می تواند از ابزار گفتگو به طور موقت و با هدف رفع مشکل استفاده کند، در کشورهای در حال توسعه، عمدتا نیاز به نهادسازی و ایجاد سازوکارهای دائمی است. تجربه برخی کشورها نشان می‌دهد این ساز و کار تا حد زیادی بر رشد و توسعه بخش خصوصی این کشورها موثر بوده است.

گزارش مذکور سپس به بیان شباهت‌ها و تفاوت‌های موجود در این زمینه می پردازد: با مرور تجربیات کشورها در اجرای گفتگوی دولت و بخش خصوصی شباهت‌ها و تفاوت‌هایی در زمینه های زیر مشاهده می شوند:  

- آغاز گفتگو ممکن است به واسطه تلاش دولت، بخش خصوصی، نهاد بین‌المللی یا از طریق الزام قانونی باشد. اما مسلما موفقیت و پیشرفت گفتگو منوط به مشارکت فعال طرفین یعنی دولت و بخش خصوصی است.

- سطح گفتگو می‌تواند ملی، منطقه‌ای، استانی یا در سطح یک وزارتخانه یا پیرامون موضوعی خاص باشد.

- موضوع یا محور یک گفتگوی اقتصادی ممکن است در سطحی وسیع و دارای جوانب مختلف تعریف شود، مانند رشد و توسعه بخش خصوصی ، تدوین چشم‌انداز اقتصادی کشور و دستیابی به اهداف آن، بهبود محیط کسب و کار و غیره یا گفتگو درباره مسائل و مشکلات بخشی خاص همچون صنعت یا تجارت ، در کنار این موضوع‌ها، بررسی راهبردی خاص، مانند رشد خوشه‌ای کسب و کار می تواند موضوع گفتگو باشد.

- ساختار گفتگو معمولا دارای دو سطح است. سطح بالاتر مجمع یا شورای راهبری، تصمیم گیری و نظارت است و در سطح پایین‌تر دو بخش هماهنگی یا دبیرخانه و بخش کارشناسی یا کارگروه‌ها قرار دارند. ادوار گردهمایی سطح بالاتر عمدتا 6 ماهه ، سالیانه یا دو سالیانه است و بخش‌های کارشناسی و هماهنگی با تناوب بیشتری تشکیل جلسه داده و نتایج نشست‌ها را در قالب گزارش‌هایی به سطح بالاتر ارائه می دهند.

- شرکت کنندگان یا اعضای گفتگو عبارتنداز نمایندگان دولت، کسب و کارها، نیروی کار، دانشگاهیان و نهادهای پژوهشی، NGOها ، نهادهای بین‌المللی و شرکت‌های چندملیتی که ترکیب و تعداد آن‌ها می‌تواند متفاوت باشد. نحوه انتخاب اعضا مطابق با معیارهای تعریف شده شوراست.

- نتایج گفتگو در راستای تعیین اهداف حاصل می شود، اما عموما ایجاد اعتماد، شفافیت و سرمایه اجتماعی ، آگاهی بخش خصوصی از برنامه های دولت و هماهنگی دولت با نیازهای بخش خصوصی، ایجاد نهادهای تسهیل‌کننده و شناخت ظرفیت‌ها و نقاط قوت و ضعف طرفین از جمله نتایج مشترک گفتگوهای موفق به حساب می‌آیند. طراحی یک نظام پایش و نظارت و ارزیابی عملکرد گفتگو، به سرعت پیشرفت‌ها می‌افزاید و نبود چنین نظامی نقطه ضعف مهمی برای گفتگو به شمار می رود. استفاده از معیارهای کمی برای سنجش ، نتایج را ملموس تر کرده و انگیزه بیشتری در طرفین ایجاد می کند.

انتهاي پيام/ب2