به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران، يكي از معضلات اخير جامعه استفاده بي رويه از مواد آرايشي بوده به طوري كه سن استفاده از آن به 14 سال كاهش پيدا كرده است، براي بررسي اين پديده ناهنجار اجتماعي بايد عوامل مختلفي را تحت بررسي قرار داده تا بتوان به صورت ريشه اي با مشكل مذكور برخورد كرد.
 ابتدا بايد ورود قاچاق مواد آرايشي بررسي شود برطبق اطلاعات به عمل آمده از ستاد مبارزه با قاچاق كالا و ارز و واردات قانوني لوازم آرايشي سالانه 150 ميليون دلار و سهم لوازم آرايشي قاچاق 800 ميليون دلار است.
 مشكل اصلي از آ‌نجاست كه سعي مي شود در زمينه مشكلات بازار لوازم آرايشي صورت مسئله پاك شود از سويي نمي خواهيم تجارتي با نام لوازم آرايشي در ايران داشته باشيم و از طرف ديگر بر نحوه ورود و مصرف اين گلوله هاي سربي، نظارت سيستماتيك نمي شود در نتيجه نمي توان عوارض پيش آمده در مصرف كنندگان مواد آرايشي نامرغوب به راحتي بررسي كرد.
 در حيطه حقوقي با دو مسأله مواجه هستيم يكي بحث قانون گذار و ديگر بحث مجري قانون است به راستي ضعف در كداميك از آنها هويدا مي شود؟ مبارزه با پديده قاچاق از اركان سياست كلي نظام در عرصه اقتصادي بوده زيرا قاچاق پديده خطرناكي است كه به كاهش اشتغال، كاهش درآمد دولت، بي عدالتي مالياتي، پولشويي و نابرابري و تهاجم فرهنگي مي انجامد به موجب قانون مجازات مرتكبين قاچاق راي وحدت
684- 1384.11.4 هيئت عمومي ديوان عالي كشور هر كس در مورد مالي كه موضوع درآمد دولت باشد مرتكب قاچاق شود قابل تعقيب جزايي است لكن چنانچه عمل ارتكابي واجد جنبه تجاري نبوده و كالاي مكشوفه برحسب عرف از نظر مقدار در حدود مصرف شخصي باشد كه كالا قاچاق محسوب مي شود مورد فاقد جنبه جزايي است ولي قانون به اين امر اكتفا نكرده و به استناد مفاد لايحه مبارزه با قاچاق كالا و ارز كه سال 88 به مجلس ارايه شده مجازات قاچاق سازمان يافته دارو و لوازم آرايشي و بهداشتي، حتي مي تواند حكم محارب هم داشته باشد و به سبب همين اهميت مجازات قاچاق دارو يك درجه بالاتر از تقلب ديده شده و براي اين جرم به ميزان 2 تا 10 برابر قيمت اصل كالا جريمه منظور نشده علاوه بر آنكه اين جرم مشمول حبس و شلاق هم مي شود.
 اما آيا فقط با نوشتن قانون مي توان جلوي معضلات و ورود بي رويه اين كالا را گرفت اينجا بحث مجري قانون مطرح شده كه با توجه به ورود بي رويه 800 ميليون دلاري قاچاق مواد آرايشي انگشت اتهام به سوي مجريان آن نشانه مي رود اين در حالي است كه مرزبانان كشور از هيچ تلاشي فروگذار نبوده پس شايد بتوان اذعان داشت با توجه به شيوه هاي به كارگيري قاچاقچيان ستاد مبارزه با قاچاق كالا و ارز بايد روش هاي هوشمندانه تري براي جلوگيري از ورود قاچاق به كار گيرند.
آنها هميشه بايد يك پله جلوتر از قانون شكنان بوده و با برنامه ريزي و آموزش هاي روز دنيا تلاش حداكثري براي جلوگيري از ورود اين كالا را داشته باشند.

* 14 ميليون زن در ايران يك ميليارد دلار لوازم آرايشي در سال مصرف مي كنند
چه كساني عمدتا از لوازم آرايشي استفاده مي كنند؟
دكتر الميرا نيكيان متخصص روانشناس در اينباره معتقد است، علت اصلي استفاده از لوازم آرايشي جلب نظر جنس مخالف و مطلوب جلوه شدن در جامعه مي داند.
به اعتقاد وي استفاده كنندگان غيرمتعارف لوازم آرايشي داراي سندرم  هيسترويونيك يا عقده خود نمايشي بوده و جواناني كه از آرايش هاي غليظ و افراطي استفاده مي كنند به نوعي دچار فرو ريختگي ارزش هاي فرهنگي، اعتقادي، ديني و هنجارهاي اجتماعي هستند.
دكتر نيكيان الگوبرداري از رفتارهاي چهره هاي معروف به تبليغات گسترده ماهواره، فيلم ها وسريال هاي بدآموز را رقابت رفتاري منفي ميان دختران و زنان دانسته و معتقد است در استفاده بي رويه از لوازم آرايشي مشكل به خود فرد  و آموزش ناكافي بر مي گردد چرا كه كشورهاي اروپايي و غربي در حالي كه خود توليدكننده لوازم آرايشي هستند ولي به دليل آموزش صحيح در سنين پايين كمتر از لوازم آرايشي استفاده مي كنند.
وي معتقد است: پايين آمدن سن استفاده از لوازم آرايشي جنبه تقليدي دارد و در بسياري از موارد جوان يا نوجوان بدون آنكه علت كارش را بداند مي خواهد از ديگران الگوبرداري كند.

* ايران در مصرف لوازم آرايشي در ميان كشورهاي آسيايي مقام دوم و در جهان مقام هفتم را داراست
از ديگر مباحث قابل تأمل در ارتباط با استفاده از لوازم آرايشي عوارض پوستي آن است، لوازم آرايشي تقلبي فرد را به انواع و اقسام  بيماري هاي پوستي مبتلا مي كند ولي حتي اگر لوازم آرايشي مصرفي اصل باشند و اگر هر زن به طور متوسط روزانه يكبار آرايش كند در طول يكسال 5.2 كيلوگرم مواد شيميايي از جمله اكسيد آهن، جيوه و سرب را وارد بدن خود مي كند كه باعث بروز سرطان هاي زنانه، ريزش مو، مشكلات عصبي و پوستي مي شود به هر ترتيب در پايان بايد خاطرنشان كرد:‌ به هر كس كه از لوازم آرايشي و بهداشتي استفاده نموده نمي توان برچسب رواني زد ولي زماني كه آرايش كردن و نكردن سبب ايجاد اضطراب و افسردگي يا رفع آن شود و احساس نياز به آرايش فرد را اندوهگين كند و اختلال كاركرده شغلي، تحصيلي يا روزانه به وجود آيد مي توان به عنوان نوع مشكل رواني آن را بررسي كرد./عط