نسخه نویسی بی بی سی فارسی برای عبور از جنبش سبز
بی بی سی فارسی در برنامه ی پرگار خود به بررسی نومیدی اپوزیسیون از روند نزولی جنبش سبز و مبارزات اپوزیسیون علیه جمهوری اسلامی ایران پرداخته و با دعوت از میهمانان خود سعی در امیدبخشی و تغییر روند و استراتژی این جنبش اپوزیسیون و یافتن راه های تازه برای ادامه ی مبارزه و بازگشت به اوج دارد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران به نقل از رسانه ایران، بی بی سی فارسی در برنامه ی پرگار خود به بررسی نومیدی اپوزیسیون از روند
نزولی جنبش سبز و مبارزات اپوزیسیون علیه جمهوری اسلامی ایران پرداخته و با
دعوت از میهمانان خود سعی در امیدبخشی و تغییر روند و استراتژی این جنبش
اپوزیسیون و یافتن راه های تازه برای ادامه ی مبارزه و بازگشت به اوج دارد.
در این بین داریوش کریمی مجری برنامه ی پرگار بی بی سی، در ابتدای برنامه به اهداف آن اشاره کرده و می گوید: "فعالان دموکراسی خواه در ایران، نه در تب و تاب اعتراض خیابانی، بلکه در اندیشه ی استراتژی اند. راهبردهای پیش روی حامیان تغییر کدام اند؟ اتاق فکر تحول طلبان به چه گزینه هایی می اندیشد؟"
شبکه ی بی بی سی همواره تریبونی برای مخالفان جمهوری اسلامی ایجاد کرده تا بتوانند نظراتشان علنی کرده و به دیگر نخبگان تفهیم کنند، اما نقشی که برنامه ای مثل پرگار در بی بی سی بازی می کند بسیار فراتر از تریبون مخالفان و بلکه جهت دهی و تعییت تکلیف برای اپوزیسیون در داخل و خارج ایران است.
در فضای کنونی که برخی مخالفان جمهوری اسلامی که در قالب طیف خارج نشین و وابسته به بیگانه ی جنبش سبز بعد از انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ ایران گرد هم آمدند اما بی نتیجه بودن تلاش هایشان سبب ناامیدی و زیان آنان شد تا در چشم سایر اپوزیسیون ایرانی نیز نادیده گرفته شوند.
لذا بی بی سی فارسی با توجه به شکست جدی سیاست هایش در قبال انتخابات اسفندماه 90 مجلس ایران، و در جهت تاثیرگذاری بر انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، برای احیای مبارزات اپوزیسیون در خارج و هم راستا با مخالفان در داخل ایران در اندیشه ی استراتژی جدید و موثر در فضای کنونی و خروج جنبش از این بحران است تا بتواند فشار سیاسی لازم را بر جمهوری اسلامی ایران برای تحمیل سیاست های بیگانگان در عرصه های گوناگون سیاسی وارد آورد.
مجری بی بی سی می گوید: "آنها که دل در گروی جنبش سبز دارند، نمی توانند ناامیدی خود را از به نتیجه نرسیدن آن پنهان کنند. حرمان ناشی از امکان درگیر شدن مردم ایران در جنگی ناخواسته هم، زمینه ی چاره اندیشی هایی شده که تا این لحظه عبث و بی نتیجه مانده است. پس مایه ی تعجب نیست اگر از ضرورت اتاق فکر صحبت به میان می آید و زمزمه ی بازگشت به اصلاحات شنیده می شود. آیا باید از راه رفته در جنبش سبز بازگشت و چانه زنی سیاسی پیشه کرد؟ ولی آیا ساختار سیاسی حاکم، نشانه ای از پذیرش اصلاح طلبان بروز داده و آیا در آن بخش از مردم که روزنه ی امید در آن می دیدند، صحبت از اصلاحات یک تکرار حوصله بر و آزار دهنده نیست؟ پس چه کار باید کرد؟ باید از جنبش سبز فراتر رفت؟ اما آیا جامعه ی ایران هاضمه ی شیوه های رادیکال را دارد؟"
این سخنان نشان می دهد که از سویی بی بی سی موافق جدا شدن از تندروی و شیوه های رادیکال نیست و همچنان به رادیکال کردن اصلاح طلبان در ایران می اندیشد. اما در فضای کنونی نمی تواند نگرانی خود را از بازخورد منفی مردم در جامعه ی ایران که همواره در طول تاریخ مخالفت خود را با رادیکالیزم نشان داده، پنهان کند.
تلاش بی بی سی فارسی نیز برای پیوند زدن اصلاح طلبان با طیف خارج نشین و خارج از گودی که خود را جنبش سبز می خوانند جالب توجه است. افرادی که دور از آتش نشسته اند و "هخا وار" از مردم می خواهند جان فدایی کنند اما خود به لم دادن در برابر دوربین های رسانه ای و نسخه نویسی مشغول می شوند.
صحبت از چانه زنی و مذاکره با حاکمیت ایران از شبکه ی بی بی سی فارسی که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸، همواره بی اعتمادی مردم به حاکمیت و همراهی آنان با جنبش خارج نشینان سبز را تبلیغ کرده است، شاید نشانی از آغاز تغییراتی در نگاه کوتاه مدت غرب به ادامه ی روند مبارزه با نظام جمهوری اسلامی ایران است که در شرایط تحریم نیز نشانی از کوتاه آمدن از آرمان ها و مواضع سابق خود بروز نداده است.
در این بین داریوش کریمی مجری برنامه ی پرگار بی بی سی، در ابتدای برنامه به اهداف آن اشاره کرده و می گوید: "فعالان دموکراسی خواه در ایران، نه در تب و تاب اعتراض خیابانی، بلکه در اندیشه ی استراتژی اند. راهبردهای پیش روی حامیان تغییر کدام اند؟ اتاق فکر تحول طلبان به چه گزینه هایی می اندیشد؟"
شبکه ی بی بی سی همواره تریبونی برای مخالفان جمهوری اسلامی ایجاد کرده تا بتوانند نظراتشان علنی کرده و به دیگر نخبگان تفهیم کنند، اما نقشی که برنامه ای مثل پرگار در بی بی سی بازی می کند بسیار فراتر از تریبون مخالفان و بلکه جهت دهی و تعییت تکلیف برای اپوزیسیون در داخل و خارج ایران است.
در فضای کنونی که برخی مخالفان جمهوری اسلامی که در قالب طیف خارج نشین و وابسته به بیگانه ی جنبش سبز بعد از انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ ایران گرد هم آمدند اما بی نتیجه بودن تلاش هایشان سبب ناامیدی و زیان آنان شد تا در چشم سایر اپوزیسیون ایرانی نیز نادیده گرفته شوند.
لذا بی بی سی فارسی با توجه به شکست جدی سیاست هایش در قبال انتخابات اسفندماه 90 مجلس ایران، و در جهت تاثیرگذاری بر انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، برای احیای مبارزات اپوزیسیون در خارج و هم راستا با مخالفان در داخل ایران در اندیشه ی استراتژی جدید و موثر در فضای کنونی و خروج جنبش از این بحران است تا بتواند فشار سیاسی لازم را بر جمهوری اسلامی ایران برای تحمیل سیاست های بیگانگان در عرصه های گوناگون سیاسی وارد آورد.
مجری بی بی سی می گوید: "آنها که دل در گروی جنبش سبز دارند، نمی توانند ناامیدی خود را از به نتیجه نرسیدن آن پنهان کنند. حرمان ناشی از امکان درگیر شدن مردم ایران در جنگی ناخواسته هم، زمینه ی چاره اندیشی هایی شده که تا این لحظه عبث و بی نتیجه مانده است. پس مایه ی تعجب نیست اگر از ضرورت اتاق فکر صحبت به میان می آید و زمزمه ی بازگشت به اصلاحات شنیده می شود. آیا باید از راه رفته در جنبش سبز بازگشت و چانه زنی سیاسی پیشه کرد؟ ولی آیا ساختار سیاسی حاکم، نشانه ای از پذیرش اصلاح طلبان بروز داده و آیا در آن بخش از مردم که روزنه ی امید در آن می دیدند، صحبت از اصلاحات یک تکرار حوصله بر و آزار دهنده نیست؟ پس چه کار باید کرد؟ باید از جنبش سبز فراتر رفت؟ اما آیا جامعه ی ایران هاضمه ی شیوه های رادیکال را دارد؟"
این سخنان نشان می دهد که از سویی بی بی سی موافق جدا شدن از تندروی و شیوه های رادیکال نیست و همچنان به رادیکال کردن اصلاح طلبان در ایران می اندیشد. اما در فضای کنونی نمی تواند نگرانی خود را از بازخورد منفی مردم در جامعه ی ایران که همواره در طول تاریخ مخالفت خود را با رادیکالیزم نشان داده، پنهان کند.
تلاش بی بی سی فارسی نیز برای پیوند زدن اصلاح طلبان با طیف خارج نشین و خارج از گودی که خود را جنبش سبز می خوانند جالب توجه است. افرادی که دور از آتش نشسته اند و "هخا وار" از مردم می خواهند جان فدایی کنند اما خود به لم دادن در برابر دوربین های رسانه ای و نسخه نویسی مشغول می شوند.
صحبت از چانه زنی و مذاکره با حاکمیت ایران از شبکه ی بی بی سی فارسی که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸، همواره بی اعتمادی مردم به حاکمیت و همراهی آنان با جنبش خارج نشینان سبز را تبلیغ کرده است، شاید نشانی از آغاز تغییراتی در نگاه کوتاه مدت غرب به ادامه ی روند مبارزه با نظام جمهوری اسلامی ایران است که در شرایط تحریم نیز نشانی از کوتاه آمدن از آرمان ها و مواضع سابق خود بروز نداده است.
