وصیت نامه ملکوتی شهید سیدعلی دوامی

بسم الله الرحمن الرحیم

درود وسلام برامام حسین که چگونه زیستن وچگونه مردن را به ما آموخت

بارالها من نمی خواهم که دربستر بمیرم   میروم تاهمچومردان خدادردل سنگر بمیرم

ومیدانم که به شهادت می رسم ، میخواهم اگر لیاقتش را داشتم ، بدنم مانند فاطمه زهرا مفقودالجسد بشود.

شهادت دریست گران بها که پیامبران وارث آن وخدا خونبهای آن است

اکنون که درسیاهی شب ، تنها با خدای خود هستم ، این وصیت را روی کاغذ می آورم ، شاید با این وصیت عده ای را به حقانیت دراین راه ، آگاهی دهم .

انسان تنها درمقابل مرگ تسلیم است وهیچ کاری ازاو برنمی آید ، پس چه بهتر که این مرگ در راه عشق خود باشد.

وشهید چه زیباست این نام ،وچه گوشنواز ، یعنی کسی که شهادت می دهد با خویش ،به درستی راهی که رفته است.

ومادرجان ، خوشحال باش از اینکه فرزندت رادر راه اسلام از دست داده ای چون دیگر آن دنیا ، فاطمه زهرا (س)از تو گله ای ندارد.

دروادی عشق عاقلان مجنونند      درمسلخ عشق عاشقان درخونند

چون وصف کنم که عاشقان چونند            ازدایره عقل همه بیرونند

(فدائی امام: سیدعلی دوامی)

مامان جان ، این که درزیر نوشتم ، معنی رانمی نویسم ،چون عربی است ومی خواهم خودتان معنی آن را پیدا کنید، ووقتی معنی آن را پیدا کردید ، منظورم را می فهمید ، نگران من هم نباشید.

من طلبنی وجدنی *ومن جدنی عرفنی*ومن عرفنی احبنی *ومن احبنی عشقنی*ومن عشقنی عشقته*ومن عشقته قتلته*ومن قتلته فعلی دیته*ومن علی دیته فانا دیته.