به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، ایمان صفا با بازی در نقش حسین لطیفی «عملیات 125» برای مخاطبان آشناست؛ پسر پایین شهری که به عنوان آتشنشان وارد گروه می شود و در تمام فصول این سریال، بدون وقفه حضور دارد. وی درباره ابعاد مختلف بازی‏ اش در «خداحافظ بچه»، ورودش به عرصه کمدی و بازی ‏اش در سریال جواد رضویان می گوید:

شما امسال پشت سرهم تجربه دو کار مناسبتی در نوروز و رمضان را داشتید. چقدر فضای کاری مناسبتی‎‏ها با کارهای دیگر متفاوت است؟

من تجربه کار با منوچهر هادی و داوود هاشمی را بارها داشتم. با خود علیرضا افخمی در سه تا پروژه کارکردم. اما باورکنید کارهای مناسبتی ماه رمضان کاملا متفاوت با فضای بازی در بقیه سریالها بود. حتی جو پشت صحنهمان هم با بقیه فرق داشت. عالی بود. با وجود اینکه ساعت کاری میرود بالا اما اصلا خسته کننده نیست. واقعا به منوچهر هادی تبریک میگویم چون یکی از بهترین گروهها را دور هم جمعکرده. البته در گروه جواد رضویان هم هیچوقت خسته نشدم. همه سر جای خودشان بودند.

خودتان فکر نمی کنید در کارهایتان برای تلویزیون، تا حدی شبیه به هم ظاهر شدید؟ شما تا امروز فقط نقش بچه های ساده و پایین شهری را بازی کردید.

بهروز بچه جنوب شهر است و حسین لطیفی هم بچه جنوب شهر است و سعید هم بچه شهرستان. درست است که یک مقدار شباهتهایی بینشان وجود دارد اما من فکرمیکنم همه باهم متفاوتند. حسین لطیفی یک جور بچه جنوب شهری است و بهروز یه جور دیگر. من فکر میکنم اگر حسین لطیفی هم محله ‏ای بهروز بود، حتما هر روز باهم دعوایشان میشد. شخصیتها باهم متفاوت است. 
 
هر نقشی به هر بازیگری نمی خورد. واقعا اگر قرار بود در «مهمانان ویژه» نقش پارسا را بازی کنم به نظرتان باورپذیر میشد؟ قطعا اینطور نیست. خب هیچ کارگردانی هم نمی‏‎آید چنین نقشی را به من پیشنهاد کند. مگر کلا یک بازیگر در قاب دوربین غیر از بدن، میمیک صورت و بیان، چه کار دیگری میتواند بکند؟ من یک سری میمیک و حرکات بدن دارم و نوع بیانی که مختص خودم است. در کاراکترهای مختلف، فقط میتوانم یک کمی تغییرشان دهم.

بهروز با اینکه به عنوان یک دزد به مخاطبان شناخته شده، اتفاقا اصلا تصویر بدی در ذهن آنها ندارد. جالب اینجاست که خودش هم اصلا آدم بدی نیست. در واقع به جای اینکه مثل بیشتر دزدها حقه باز باشد و چهره خشن و وحشتناکی داشته باشد یک جور شخصیت ساده و معمولی دارد. این کاراکتر چطور به اینجا رسید؟

از همان روز اولی که سیناپس فیلمنامه را خواندم و برای بازی در این نقش انتخاب شدم، درباره این کاراکتر با منوچهرهادی صحبت کردم. ازش خواهش کردم یک مقدار دستم را باز بگذارد تا راجع بهش اظهار نظرکنم. من بازیگرکمدی نیستم اما معمولا در تمام کارهایی که بازیکردم، یک لبخندی به لب مخاطب گذاشته‏ ام.

فکر می‏کردم اگر قرار باشد بهروز، یک دزد سیاه و بدجنس به نظر بیاید، ممکن است توي ذوق مخاطب بخورد. چند جلسه صحبت کردیم تا تصمیم گرفتیم کاراکتر را یک مقدار شیرین‏تر کنیم. سجاد ابوالحسنی هم لطف کرد و این شیرینی‏ها را به متن فیلمنامه اضافهکرد. سر هر پلان با منوچهر هادی صحبت میکردیم تا خدایی نکرده بیننده از دزد بودن این کاراکتر بدش نیاید. دست آخر فکر میکنم موفق شدیم دزد رئالی از آب درآوردیم. چون از این دست آدمها در جامعه ‏مان زیاد داریم. اتفاقا به خاطر شخصیت بهروز، دزدی او اصلا به چشماش نمی‏آید. خیلی شبیه به آدمهای معمولی جامعه است و تنها تفاوتش این است که دزد است. اگرنه بدجنس بازی و ویژگی‏هایی که همیشه از دزدها در سریالها و فیلمها سراغ داریم، در بهروز پیدا نمیکنیم.

شما قبل از مهمانان ویژه تجربه بازی در یک سریال کمدی را نداشتید. چطور شد یک مرتبه سر از کار جواد رضویان در آوردید؟

واقعا تجربه سریال طنز را نداشتم. یک روز دستیار جواد رضویان بهم زنگ زد و بعد هم فیلمنامه را برایم فرستاد. واقعا استرس داشتم برای «مهمانان ویژه». چون قرار بود وارد یک ژانر دیگر بشوم و ژانرکمدی هم مشکلات خاص خودش را دارد. آدم فضای کار را نمیشناسد. خیلی شک داشتم به اینکه اصلا می‏توانم وارد چنین ژانری شوم یا نه! این استرس حتی بهجایی رسیده بود که فکر میکردم اصلا نتوانم از پس این کاراکتر بربیایم. چون آنطورکه در فیلمنامه بود و جواد رضویان درباره نقش توضیح داده بود، سعید باید یک مقدار طنازی می‏داشت.


من آنجا کنار یک سری از بازیگران با تجربه مثل رضا بابک، امیرحسین صدیق و ... قرار گرفته بودم؛ بازیگرانی که همگی در این ژانر تجربه داشتند. این مسئله باعث میشد بیشتر احساس ترس کنم. خیلی از جاها سعید و پارسا تنها بودند و بار طنازی آن سکانسها همه روی دوش سعید بود. مدام فکر میکردم آیا میتوانم این بار را حملکنم؟! اما خدا رو شکر مدیریت و آرامش جواد رضویان باعث شد، بالاخره بتوانم کار را تمام کنم. اینطوری که من واکنشهای مردم را دیدم، فکرکنم خوششان آمده باشد.

شما جزو بازیگرانی هستید که از شروع «عملیات 125» با  این گروه همراهی کردید و به قول خودتان در بخش ویژه هم با وجود اینکه بازیگران قبلی ازگروه خارج میشوند و چند بازیگر جدید به کار اضافه میشوند، بازهم شما حضور دارید. علت این حضور مداومتان چیست؟

درست است، از اولین لحظه «عملیات 125» در پروژه بودم و تا آخرین قسمتش هم هستم. در قسمت دوم که قرار بود شروع شود دوستان دوباره برای من نوشتند. به قسمت سه که رسیدیم دوباره یک سری از بازیگران مثل کاوهخداشناس و مجتبیرجبی و البته من ماندنی شدیم. بعد از این در باکس ویژه دیگر فقط قرار شد حسین لطیفی بماند و غیر از من همه بازیگران قدیمي خارج شدند. خب فکر میکنم این لطف آقای افخمی، داوود هاشمی و نویسندگان است.

البته خود شخصیت حسینلطیفی هم به خاطر ویژگی‏هایی که دارد، بیننده یک مقدار بیشتر از سایرین دوستش دارد. این اصلا بهخاطر بازی من نیست. به خاطر نوشتن خوب دوستان نویسنده است. اگرنه درکنار مندوستان خیلیخوبی بودند که اتفاقا به مراتب تجربه بالاتری دارند اما به خاطر طنازی‏هایی که حسینلطیفی داشت یک مقدار بیشتر برایش نوشتند همین. وقتی هم که برای حسین لطیفی می‏نویسند داود هاشمی هم دستور میدهد که بیایم.

شما از زمان شروع «عملیات 125» با کارگردانهای بسیاری کارکردید. از بهروز افخمی گرفته تا راما قویدل، محمدرضا آهنج و مسعود آب پرور، با این تغییر مداوم کارگردانها مشکلی نداشتید؟

منوچهر هادی را فراموشکردید. چون هادی یک ماه اول شروع «عملیات 125» در کنار بهروز افخمی، کار را میگرفت. حتی چند سکانس را خود هادی بهصورت مجزا گرفت. تا اینکه سرش شلوغ شد و نتوانست ادامه دهد. هرکارگردانی شیوه کارگردانی و دکوپاژ خودش را دارد اما فقط یک حسین لطیفی وجود دارد. کاراکتری که ادامه پیدا میکند و خیلی نمیشود درونش تغییر ایجاد کرد. در «عملیات 125یک»، تیپ بازی کردم در قسمت دو شخصیت برایش تعریف کردیم و حالا در قسمت سوم داریم روی تیپ - شخصیت جلو میرویم.

اما خیلی نمیشود تغییرش داد. چون یک شخصیت سریالی است که باید از اول تا آخر خودش را حفظ کند حالا شاید هر کارگردان جدیدی که به کار اضافه میشود یک مقدار آن رد پایی که از خودش میگذارد از نظر سلیقهای یک مقدار متفاوت باشد اما آنقدر نامحسوس است که مخاطب زیاد متوجه آن نمیشود.