مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،
آیه 282 و 283 سوره بقره
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِذا تَدايَنْتُمْ
بِدَيْنٍ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى فَاکْتُبُوهُ وَ لْيَکْتُبْ بَيْنَکُمْ
کاتِبٌ بِالْعَدْلِ وَ لا يَأْبَ کاتِبٌ أَنْ يَکْتُبَ کَما عَلَّمَهُ
اللَّهُ فَلْيَکْتُبْ وَ لْيُمْلِلِ الَّذي عَلَيْهِ الْحَقُّ وَ لْيَتَّقِ
اللَّهَ رَبَّهُ وَ لا يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْئاً فَإِنْ کانَ الَّذي
عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفيهاً أَوْ ضَعيفاً أَوْ لا يَسْتَطيعُ أَنْ يُمِلَّ
هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ وَ اسْتَشْهِدُوا شَهيدَيْنِ مِنْ
رِجالِکُمْ فَإِنْ لَمْ يَکُونا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَ امْرَأَتانِ
مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَداءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْداهُما فَتُذَکِّرَ
إِحْداهُمَا الْأُخْرى وَ لا يَأْبَ الشُّهَداءُ إِذا ما دُعُوا وَ لا
تَسْئَمُوا أَنْ تَکْتُبُوهُ صَغيراً أَوْ کَبيراً إِلى أَجَلِهِ ذلِکُمْ
أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ وَ أَقْوَمُ لِلشَّهادَةِ وَ أَدْنى أَلاَّ
تَرْتابُوا إِلاَّ أَنْ تَکُونَ تِجارَةً حاضِرَةً تُديرُونَها بَيْنَکُمْ
فَلَيْسَ عَلَيْکُمْ جُناحٌ أَلاَّ تَکْتُبُوها وَ أَشْهِدُوا إِذا
تَبايَعْتُمْ وَ لا يُضَارَّ کاتِبٌ وَ لا شَهيدٌ وَ إِنْ تَفْعَلُوا
فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ يُعَلِّمُکُمُ اللَّهُ وَ
اللَّهُ بِکُلِّ شَيْءٍ عَليمٌ (282)
وَ إِنْ کُنْتُمْ عَلى سَفَرٍ وَ لَمْ تَجِدُوا
کاتِباً فَرِهانٌ مَقْبُوضَةٌ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً
فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمانَتَهُ وَ لْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَ
لا تَکْتُمُوا الشَّهادَةَ وَ مَنْ يَکْتُمْها فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ
وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ عَليمٌ(283)
ای اهل ایمان، چون به قرض و نسیه معامله کنید تا زمانی معیّن، سند و
نوشته در میان باشد، و بایست نویسنده درستکاری معامله میان شما را بنویسد،
و نباید کاتب از نوشتن خودداری کند، که خدا به وی نوشتن آموخته پس باید
بنویسد، و مدیون باید مطالب را املاء کند، و از خدا بترسد و از آنچه
مقرّر شده چیزی نکاهد، و اگر مدیون سفیه یا ناتوان (صغیر) است و صلاحیّت
املا ندارد ولیّ او به عدل و درستی املا کند و دو تن از مردان خود (از
مسلمانان عادل) گواه آرید، و اگر دو مرد نیابید یک مرد و دو زن، از هر
که (به عدالت) قبول دارید گواه گیرید تا اگر یک نفر از آن دو زن فراموش
کند دیگری به خاطرش آورد، و هر گاه شهود را (به محکمه) بخوانند امتناع
از رفتن نکنند، و در نوشتن آن تا تاریخ معیّن مسامحه نکنید چه معامله کوچک
و چه بزرگ باشد. این عادلانه تر است نزد خدا و محکمتر برای شهادت و
نزدیکتر به اینکه شکّ و ریبی در معامله پیش نیاید (که موجب نزاع شود) مگر
آنکه معامله نقد حاضر باشد که دست به دست میان شما برود، در این صورت
باکی نیست که ننویسید، و گواه گیرید هر گاه معامله کنید، و نبایست به
نویسنده و گواه ضرری رسد (و بی اجر مانند)، و اگر چنین کنید نافرمانی
کرده اید و از خدا بترسید و خداوند هم به شما تعلیم مصالح امور می کند و
خدا به همه چیز داناست.(282)و اگر در سفر باشید و نویسنده ای نیابید برای وثیقه دین گروی گرفته شود. و
اگر برخی بعضی را امین داند (و به او امانت بسپارد) پس باید ادا کند آن
امین آنچه را که به امانت گرفته است و از خدای خود بترسد (و به امانت
خیانت نکند)، و کتمان شهادت ننمایید، که هر کس کتمان کند البته به دل
گناهکار است و خدا از همه کار شما آگاه است.(283) *در تفسیر این آیات همان ترجمه کفایت می کند. تنها کافی است بیفزاییم که خداوند در این آیات تا چه اندازه وارد جزئیات زندگی و روابط عمومی انسانی شده است و چقدر نکته ها و لطایف اخلاقی و اجتماعی در آن درج فرموده تا مردمان در معاملات و مبادلات خویش دچار مشکل نشوند و هیچ کس زیان نبیند.
*البته امروز ممکن است انسانها با شیوه های حقوقی موثر و مطمئنی بدین گونه کارها بپردازند اما نکته های مهم می تواند از همین آیه الهام گرفته شود و ضرورتی در حفظ شیوه های پیشین در همه احوال نیست بلکه باید رعایت حقوق و حفظ عدالت و انصاف مورد نظر باشد.
*چنانکه لطایف ادبی را ادیبان در می یابند، زیبایی و استحکام یک متن حقوقی را نیز حقوق دانان و قانون نویسان درک می کنند. به حقیقت بسیاری از فقیهان و قانون نویسان اسلامی شیوه بیان وحی در این گونه آیات سرمشق «ایجاز در عین تفصیل» قرار داده اند.برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید 
