کسی که به واسطه پیری نمیتواند روزه بگیرد یا روزه گرفتن برای او مشقت
دارد واجب نیست روزه بگیرد ولی در صورت دوم باید برای هر روز یک
مقدار طعام (احتیاطا" گندم یا آرد یا نان و یا قوت غالب) به فقیر بدهد.
* اگر کسی که به واسطه پیری روزه نگرفته بعد از ماه رمضان بتواند روزه
بگیرد , بنابر احتیاط واجب باید قضای روزه هایی را که نگرفته بجا بیاورد.
* اگر انسان به سبب بیماری زیاد تشنه شود و نتواند تشنگی را تحمل کند یا برای
او مشقت داشته باشد روزه بر او واجب نیست ولی در صورت دوم باید برای هر
روز یک مقدار کندم به فقیر بدهد ؛ و احتیاط واجب آن است که بیشتر از مقداری
که ناچار است آب نیاشامد و چنان چه بعد بتواند روزه بگیرد , بنابر احتیاط واجب
باید روزه های را که نگرفته قضا نماید .
