این تبلیغات ما را یاد تبلیغات شبکه‌های صهیونیستی آمریکایی مانند فاکس‌نیوز، در دوره زمانیقبل از اشغال عراق (در سال 2003) به بهانه وجود سلاح کشتار جمعی در عراق می‌اندازد. بهانه دروغی که هیچ‌گاهعکس آن ثابت نشد.

اما این روزها در خصوصسوریه، به نظر می‌رسد اولین بار روزنامه وال‌استریت ژورنال این موج تبلیغاتی را علیهدمشق آغاز کرد. غربی‌ها ادعا می‌کنند که سوریه سلاح‌های شیمیایی در اختیار دارد.

پایگاه خبری الجزیره قطر اعلام کرد که دولت سوریه این امر را رد کرده است اما وال‌استریت ژورنال مدعی شده است که سوریه بمب‌هایی شیمایی دارد که شامل گاز اعصاب، خردل و سیانید است.

برای اینکه این فضاسازی علیه دمشق تکمیل شود، مقامات آمریکایی و صهیونیستی هم در این خصوص موضع گرفتند.

در پی انتشار این اخبار،مقامات غربی یک یکدر این خصوص ابراز نگرانی کردند ووانمود کردند که نگران این موضوع هستند.این اعلام نگرانی، نیز بخشی از این جنگ روانی است. وقتی چندین مسئول غربی در برنامه‌ای هماهنگ از یک مسئله ابراز نگرانی کنند، افکار عمومی ناخودآگاه قبول می‌کنند که چیزی (یعنی سلاحی شیمیایی)در این میان وجود دارد.

وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) امروز اعلام کرد که هنوز دلایل محکمی در دست نیست که نشان بدهد تدابیر امنیتی دولت سوریه در خصوص سلاح‌های شیمایی کم شده باشد.

البته این نوع اظهار نظر نیز در نوع خود اقدام روانی و زیرکانه است. زیرا زمانیکه پنتاگون این موضع را اعلام می‌کند، پیش‌فرض آن، این است که سوریه سلاح شیمیایی دارد اما دولت سوریهتدابیر امنیتی‌اش را درباره آن کم نکرده است.

بنابراین ناخودآگاه به افکار عمومی القاء می‌شود که سوریه سلاح شیمیایی دارد.

همچنین "دانی یاتوم" رئیس سابق سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی "موساد" در مصاحبه اخیر خود با شبکه خبری "اسکای نیوز" انگلیس، مدعی شد که در صورتیکه قرار باشد تسلیحات شیمیایی سوریه به دست حزب الله و یا سایر سازمان های تروریستی در منطقه بیفتد، تل آویو برای اقدام نظامی احتمالی در سوریه آماده می شود زیرا در هر صورت این امر می تواند به وقوع یک جنگ منطقه‌ای منجر شود.

پس برای درک چرایی آغاز چنین موجی تبلیغاتی علیه دمشق باید چند نکته را در نظر گرفت:

1- زمانیکه مقابله ارتش سوریه با گروهک‌های مسلح اوج می‌گیرد و گروهک پشت گروهک در شهرهای سوریه در هم کوبیده می‌شود، به همان میزان جیغ بنفش رسانه‌های غربی به هوا می‌رود و مدعی می‌شوند که ارتش سوریه مردم را قتل‌عام کرده است. بنابراین مطرح کردن مسائل فرعیمانند وجود سلاح‌های شیمیایی در سوریهمی‌تواند به وحشی‌نشان دادن نظام سوریه که یکی از راهبردهای اصلی رسانه‌های غربی علیه سوریه است، کمک می‌کند.

2- چون 16 ماه عملیات مسلحانه و تروریستی علیه مردم و دولت سوریه، و 16 ماه تلاش سیاسی علیه سوریه در منطقه و دنیا برای براندازی و تغییر نظام سوریه به نتیجه نرسیده است، و از سویی دیگر دولت سوریه و ارتش آن در حال یکسره کردن کار تروریست‌های مورد حمایت آمریکا و غرب هستند، طبیعی است که موج روانی و سیاسی جدیدی علیه این کشور مطرح شود.

اواخر اردیبهشت ماه گذشته (30و 31 اردیبهشت) واشنگتن‌پستدر ادامه جنگ روانی علیه سوریه با هدف اینکه وانمود کند دولت سوریه بزودی کنترل خود را بر کشورش از دست می‌دهد نوشت: مقامات نظامی و امنیتی آمریکا و خاورمیانه می‌گویند که دولت اوباما درحال برنامه ریزی با متحدانش در خاورمیانه برای اجرای مجموعه ای از اقدامات بالقوه در سوریه طی ماههای آینده است. از جمله این اقدامات امکان از دست رفتن کنترل دولت سوریه بر روی بعضی از زرادخانه‌های تسلیحاتی از جمله شیمیایی، در ماه‌های آینده است.این اخبار حکایت از آماده بودن سناریویی دارد که برای اجرا منتظر زمان مناسب است.

از نگاهی دیگر به این موضوع، برخی تحلیلگران معتقدند که جنجال سازی غربی‌ها درباره سلاح‌های شیمایی در سوریه برای این است که امکان داردگروه‌های مسلح درسوریهبه سلاح‌های شیمیایی مجهز شده باشندتا از آن استفاده کنند و دولت سوریه را به استفاده از سلاح شیمایی متهم کنند و زمینه دخالت نظامی در این کشور فراهم شود.

20 خرداد ماه گذشته پایگاه خبری دام‌پرس سوریه اعلام کرد که اخیرا اخباری به تواتر منتشر شده است که گروه‌های مسلح تحت حمایت غرب به سلاح شیمیایی مجهز شده‌اند...این سلاح‌ها از لیبی آورده شده است و عناصر مسلح اکنون در ترکیه در حال آموزش دیدن چگونگی استفاده از آن هستند.

این پایگاه خبری نوشت، هر خبری که در این خصوص منتشر می‌شود و خواهد شد مبنی بر اینکه ارتش سوریه از سلاح شیمیایی استفاده کرده است، مقدمه‌چینی برای زمانی است که تروریست‌ها از این سلاح علیه مردم استفاده کنند و ارتش و دولت سوریه به آن متهم شوند.

سخن آخر:

در پایان ناگفته نماند که شکست آمریکا در سوریه پس از یک سال و نیم تلاش بی‌وقفه آن هم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آنقدر سنگین و هزینه‌بردار است که دولت آمریکا ممکن است مانند انسان در حال غرقی به هر علفی چنگ بیندازد تا دست‌کم وجهه خود را در عرصه بین‌المللی بخصوص عرصه داخلی خود، حفظ کند و چه بسا که یکی از این علف‌ها بهانه وسوسه‌انگیز سلاح‌های شیمیایی در سوریه باشد.