در گفتگو با کارگردان "سهمی برای دوست" مطرح شد؛
علت کوچ کارگردانان از سینما به تلویزیون
با اینکه تفاوت سینما با تلویزیون بسیار زیاد است، اما فکر می‌کنم که کار کردن در تلویزیون هیچ گونه محدودیتی در مقایسه با سینما ندارد. حتی گاهی اوقات دست فیلمسازان سینمایی برای کار در تلویزیون بازتر هم هست.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، سریال «سهمی برای دوست» نخستين کار تلویزیونی مسعود اطیابی است. کارگردانی که کارش را در سینما با ساخت فیلم های «مصائب دوشیزه»،«صبح روز هفتم»،«شرط اول» و... شروع کرد و با تجربه‌ای که از ساخت فیلم‌های کمدی همچون «خروس جنگی» و «اخلاقتو خوب کن» به دست آورد تصمیم گرفت که نخستين سریالش را هم در فضایی نه چندان دور از فیلم‌هایش اخيرش بسازد.
آقاي اطيابي با توجه به اینکه در این چندساله اخیر حضور کارگردانان سینما در تلویزیون به مراتب بیش از سال‌های قبل دیده می‌شود، فکر می‌کنید که علت حضور کارگردانان سینما تلویزیون چیست؟
در چند ساله اخیر ظرفیت تولید فیلم در سینمای ما محدودتر شده و به خاطر این مسئله فیلمسازان ما کمتر می توانند به طور مداوم برای سینما فیلم بسازند. به همین منظور شاید یکی از راه‌هایی که سینماگران می‌توانند همچنان به فعالیت‌های خود ادامه دهند، حضور و فعالیت در تلویزیون است که در این میان تلویزیون هم می‌تواند از تجربیات این کارگردانان بیشتر استفاده کند. چون کسی که در سینما کار کرده، مخاطب را می‌شناسد و می‌تواند به تلویزیون در جذب مخاطب بیشتر کمک کند.
شما با سابقه سینمایی به تلویزیون وارد شدید فکر می‌کنید که کار کردن در تلویزیون در مقایسه با سینما محدودیت‌هایی هم دارد؟
با اینکه تفاوت سینما با تلویزیون بسیار زیاد است، اما فکر می‌کنم که کار کردن در تلویزیون هیچ گونه محدودیتی در مقایسه با سینما ندارد. حتی گاهی اوقات دست فیلمسازان سینمایی برای کار در تلویزیون بازتر هم هست.
چطور شد تصمیم گرفتید که سریال طنزی را با پس زمینه اجتماعی بسازید؟
در سالهاي اخیر فیلمنامه‌های زیادی از سوی تهیه‌کننده‌ها برای ساخت سریال تلویزیونی به من پیشنهاد می‌شد که بیشترشان را به این خاطر که باب میلم نبودند، رد کردم. اما وقتی سریال سهمی برای دوست از طرف آقای مفید تهيه كننده سريال پیشنهاد شد، احساس کردم که این کار نسبت به فیلمنامه‌هایی که تا قبل از آن پیشنهاد شده، کمی متفاوت‌تر است و حتی قابل قبول‌تر هم به نظر می‌رسد. در نهایت هم با جلساتی که با خانم طلا معتضدی (نویسنده) داشتیم، تغییراتی در کلیت کار به وجود آمد.
در این کار هم با توجه به سه فیلم اخیرتان رگه‌هایی از طنز دیده می شود. خواست خودتان بود که مضمون سریال‌تان را هم با زبان طنز بیان کنید؟
من فکر می‌کنم که الان بخشی از فعالیت‌های مجموعه‌سازی ایجاد روحیه نشاط‌آور برای مردم است چون جامعه احتیاج به نشاط و شادابی دارد. بنابراین خیلی سریال‌های تلخ نمی‌شود ساخت. حتی برخی از سوژه‌ها هم که تلخ است، زهر تلخی آن با مقداری نگاه طنازانه به داستان گرفته می‌شود تا مردم بعد از دیدن یک سریال آشفته به رختخوابشان نروند و آرامش داشته باشند و آماده بشوند برای فردای بهتر. علاوه بر این قضیه در این سریال قصدمان این بود که نگاهی هم به وضعیت اقتصادی داشته باشیم و یک پیشنهاد و توصیه‌ای هم داشته باشیم برای برنامه‌های سرگردان مردم.
راوی از ابتدا در داستان وجود داشت یا شما آن را به سریال اضافه کردید؟
حضور راوی در درجه اول در فیلمنامه دیده می‌شد اما بعد از اینکه متن و دیالوگ‌های سریال آماده شد، فکر کردیم که جدی‌تر به حضور راوی قصه بپردازیم، چون حضور یک راوی به جذابیت قصه بیشتر کمک می‌کرد.
بازیگران سریال‌تان تلفیقی از بازیگران تئاتر و تلویزیون است که البته به غیر از محمد رضا شریفی نیا، اغلب بازیگرانتان کمتر سابقه بازی در کار کمدی را داشتند. چطور شد که بر خلاف فیلم‌هایتان این بار سعی کردید از بازیگران تئاتر استفاده کنید؟
فکر می‌کنم که تلویزیون الان هم ظرفیت معرفی هنرمندان موجود را دارد و هم بعضی از هنرمندان را که با سابقه تئاتری می‌توانند به آن وارد شوند و من هم احساس کردم که در این کار از چند چهره تئاتری برای معرفی بیشتر و نمایش بیشتر استعدادهایشان استفاده کنم.
با توجه به اینکه در کارنامه بازیگری اشکان خطیبی تنها بازی در یک کار طنز دیده می‌شود و بقیه کارهای او تا قبل از این سریال درام اجتماعي بودند، چطور شد که برای نقش اصلی سریال او را انتخاب کردید؟
برای شخصیت اصلی داستان دو گزینه را مد نظر قرار داده بودم که یکی از آنها اشکان خطیبی بود و دیگری شهرام حقیقت دوست که هر دو بازیگر هم به شخصیت اصلی داستان نزدیک بودند، اما در نهایت هم با آقای خطیبی به نتیجه رسیدیم.
از آنجایی که فیلمسازی در سینما قاعده خاص خودش را برای هر کارگردانی (چه کارگردانی که نخستين تجربه‌اش باشد و چه کارگردانی که از تلویزیون به سینما آمده باشد) دارد، سریال‌سازی هم از این قاعده مستثنی نیست. شما با توجه به زمان اندکی که برای ساخت نخستين سریال‌تان داشتید، چقدر سعی کردید که این قواعد را رعایت کنید؟
من تا قبل از این سریال چند کار دیگر هم برای تلویزیون تهیه کرده بودم و فکر می‌کنم که زیاد هم با فضا و قواعد کار در تلویزیون بیگانه نبودم.
برای مشاهده مجله شبانه کلیک کنید
