برج دختر در نقطه ای از دریا جایی که دو قاره آسیا و اروپا به یکدیگرمنتهی می شوند قرار دارد،قلع دختر با موقعیت و شکوه بی نظیر و قدمت تاریخی بیش از 2500 سال ، داستانها و حکایتهای بسیاری دارد که سالهاست بین مردم رواج دارد . در این جزیره برای اولین بار در زمان یونانی ها یک مقبره ساخته شد. در زمان امپراتوری بیزانس یک بنای دیگر نیز ساخته و بعنوان ایستگاه کنترل گمرک دریایی استفاده شد. در زمان عثمانی ها این قلعه بعنوان دکل نگهبانی استانبول بکار گرفته شد. بعدها از آن به عنوان تبعید گاه و یا جزیره قرنظینه استفاده شد. اما از صدها سال پیش بعنوان «فانوس دریایی» که یکی از وظایف اصلی و مهم این برج است بکار گرفته شد ، تا اینکه بعد از 2500 سال یکی از شرکت های بزرگ سرمایه گذاری در ترکیه بنام حام اوغلو این قلعه را بشکل امروزی مرمت و بازسازی نمود و برای اولین بار مردم عادی توانستند به این جزیره آمده و از این برج بازدید کنند برجی که برای مردم بصورت سمبلی از افسانه ها در آمده و اشعار عاشقانه بسیاری جای گرفته بود . داستان ها و حکایت های بسیاری برای این برج گفته میشود برجی که تصاویر بسیاری از آن کشیده و در منازل و مغازه ها و مکانهای عمومی نگهداری میشود تاریخچه: معماری این برج به ۳۴۱ قبل از میلاد بر میگردد. در این تاریخ فرمانده و کاپیتان "Chares" برای همسرش مقبره یادبودی با ستون های مرمر ساخت. بعد ها در سال 410 قبل از میلاد از قسمت سرای بورنو Seraglio Point/Sarayburnu تا قسمتی که امروز قلعه قرار دارد، زنجیر کشده و به این ترتیب ورود و خروج به این تنگه کنترل میشد و در حقیقت بعنوان گمرک بکار گرفته میشد. سال 1110 بعد از میلاد اولین پایه های بنا (برج) ساخته شد. دستور ساخت برج توسط «امپراتور مانوئل کامنوس "Manuel Comneos" داده شد. از این برج در زمان فتح استانبول (بدست فاتح سلطان محمد) بعنوان برج مراقبت استفاده شد. پس از 1453 به منظورهای مختلفی از این برج استفاده میشد.
دسته موزیک (نظامی) در این برج ساکن شده و مارش استفلال (سرود ملی) را مینواختند. این قلعه بر اثر زلزله سال 1509 آسیب دید و طی سالهای بعد دوباره مرمت شد. علاوه بر آن فانوس دریایی (چراغ) نیز به آن اضافه شد تا کشتی ها بتوانند مسیر خود را پیدا کنند. در این زمان هم قلعه ای ایجاد شده بود و هم داخل آن برج قرار داشت حتی داخل این برج سارینچ Sarınç ساخته شد. (آب انبار زیر زمینی که آب باران را در خود ذخیره میکرد). بعد از آن این برج در سال 1719 بر اثر آتش سوزی که در سیستم روشنایی فانوس برج ایجاد شده بود بکلی سوخت. سال 1725 یکی از استادان معماری تورک از شهر «نوشیهر Nevşehir بنام «داماد ابراهیم پاشا» دوباره این برج را با کمی تغییر باز سازی کرد.
در سال 1830 با شیوع «وبا» در شهر اینجا بعنوان بیمارستان و قرنطینه بکار گرفته شد. پس از فروپاشی امپراتوری بزرگ عثمانی دوباره از این برج برای مقاصد نظامی و مراقبت از شهر استفاده و توپهای زیادی را به این جزیره فرستادند. سالهای بعد خطاط معروف راکیم Rakim روی مرمر سمبل و نشانه «سلطان محمود دوم» را خطاطی نمود. 1857 دوباره بعنوان «فانوس دریایی» از این برج استفاده شد تا اینکه در سال 1920 سیستم روشنایی اتوماتیک به این قلعه آورده شد. 1944 دویاره مرمت و بازسازی این بنا صورت گرفت. 1959 این جزیره و قلعه به «ارتش» واگذار و به ایستگاه رادار نظامی تبدیل گشت. در سال 1982 به مدیریت دریانوردی ترکیه واگذار شد. در این مدت در زمان کوتاهی به یکی از انبارهای «سیانور» تبدیل شد. در نهایت در سال 1992 این برج به بخش خصوصی واگذارشد تا به عنوان یک پایگاه گردشگری از آن استفاده شود.