به گزارش سرويس وبگردي باشگاه خبرنگاران و به نقل از
فوتبال آنلاين؛ سال ۲۰۰۸
بود که گردون براون نخست وزیر وقت انگلیس خبر تشکیل تیم فوتبال مشترکی را
با حضور ولز، ایرلند شمالی و اسکاتلند به رسانه‌ها اعلام کرد.
تیمی با نام
بریتانیا که از سال ۱۹۷۱ تا به حال پا به مستطیل سبز نگذاشته است. انتشار این خبر مواجه شد با موج اختلافات فوتبال دوستان سه کشور مذکور.جنبش «no team GB» یا
نه به تیم بریتانیا شکل گرفت و مردم هر کاری را که از دستشان بر می‌آمد
برای حفظ استقلال تیم‌های خودشان کردند؛ از پلاکارد و بنر گرفته تا
تجمع‌های اعتراض آمیز. همان روز‌ها بود که نطق کوبنده نماینده اسکاتلند
در پارلمان حسابی جنجال به پا کرد. روسای اتحادیه فوتبال این کشور‌ها نیز
مخالفت صریح خود را اعلام کردند و گفتند که به هیچ وجه با انگلیس برای
ایجاد تیم متحد توافق نکرده‌اند و این تصمیم خودسرانه انگلیسی‌ها ارتباطی
به آن‌ها ندارد.
سب بلا‌تر، رئیس فیفا،هم با هشدار به مسئولین انگلیسی در سال ۲۰۰۸
امید زیادی را برای مردمی که استقلال فوتبالشان را در خطر می‌دیدند، به
وجود آورد. مردمی که کار زیادی را در مقابل دستگاه‌های تبلیغاتی انگلیس (از
سایت‌های اجتماعی تا کمپین‌های جذب نیرو) پیش نمی‌بردند. بلا‌تر با طرح
سوال جالبی گفت: «اگر شما ۴
تیم را به عنوان یک تیم راهی مسابقات کنيد این سوال پیش می‌آید که چرا هر
کدام از این کشور‌ها اتحادیه جدایی دارند و صاحب چهار رای و چهار رئیس
هستند؟ به چه علت این کشور‌ها در جام‌های جهانی و رقابت‌های اروپایی به شکل
مستقل حاضر می‌شوند؟«
البته
تغییر موضع بلا‌تر در فاصله دو ماه مانده به انتخابات فیفا و زمانی که
موقعیتش شدیدا به علت بحث فساد،انتقادهای انگلیسی‌ها و كانديد شدن بن همام
در خطر بود، امید مخالفان تیم بریتانیا را که به او دل بسته بودند،از بين
برد.
اما
مردمی که نمي توانستند از حق مسلم خود، یعنی داشتن یک تیم فوتبال مستقل
بگذرند،ساکت ننشستند و به طور مثال پس از بازی ولز و نروژ دست به تظاهرات
گسترده‌ای زدند. حرکت بعدی انگلیسی‌ها در شطرنج دیکتاتوری، استفاده
تبلیغاتی از دو ستاره تیم ملی ولز یعنی آرون رمزی و گرت بیل بود. عکس‌های
منتشر شده از آن‌ها با پیراهن تیم بریتانیا خشم مردم را برانگیخت و گرت
اسپید، مربی وقت ولز راهم به واکنش واداشت: «قدرت اینکه جلوی آن‌ها را
بگیرم ندارم ولی اگر به شخص من باشد، هرگز این کار را نمی‌کردم و واضح است
که با این کار مخالفم.» ۱۵
روز پس از گفتن این جملات در کنفرانس خبری،گری اسپید، ستاره اسبق
نیوکاسل، لیدز و ولز، پس از حضور در یک برنامه تلویزیونی و سپس دیدن مسابقه
نیوکاسل و یونایتد به همراه آلن شیرر راهی خانه خود می‌شود. ساعت ۷
صبح فریادهای همسر اسپید پس از مشاهده جسد حلق آویز شده گری همه را به
محل حادثه می‌کشاند. پلیس تلاش می‌کند تا مرگ او را خود کشی جلوه دهد ولی
اظهارات کوبنده همسر گری باعث می‌شود تا این پرونده با تیتر «مرگ مشکوک به
دلایل نامعلوم» باز بماند.
اسکاتلندی‌ها خود را مهد فوتبال دنیا می‌دانند و هنوز هم به پیروزی‌هایی غرور آفرین نظیر ومبلی ۶۷، می‌بالند. زمانی که انگلیس الف رمزی، انگلیس قهرمان جهان ۶۶ با آن گل معروف ۶
سانتی متری به آلمان غربی، به همراه همه ستاره‌هایش پا به میدان ومبلی
لندن گذاشت و با دریافت سه گل مقهور هنرنمایی اسکات‌ها گشت. خیلی از
اسکاتلندی‌ها هنوز هم این داغ را در سینه دارند که چرا وقتی سهمیه المپیک
آتلانتا و بارسلونا را گرفتند، اجازه حضور به آن‌ها داده نشد.
شاید کوچکترین حق هر سرزمینی داشتن یک تیم فوتبال باشد که از این ملل سلب شده است. حقی که شاید اسکاتلند بتواند در همه پرسی سال ۲۰۱۴ مبنی بر جدایی از انگلیس تا حدودی آن را جبران کند
