به گزارش

،روزهاست تهران و شلوغیهایش مهمان قدم آدمهایی ریز و درشت شده است.

جیبها اغلب از پس قیمت های بالا بر نمی آیند و این در حالی است که ویترین مغازه ها بیش از گذشته خودنمایی می کند.

اینجا آدمها هم قیمت دارند گروهی از جنس کارمند حقوق بگیر دولت هستند که با چشم برچسب قیمتها را می جویند و با کمی مکث یا از خرید منصرف شده یا چانه هایشان را به حرف گرم می کنند.

اما هستند عده ای که از فرط سیری خسته اند و حساب و کتابشان از عهده هیچ چرتکه ای بر نمی آید صفر های جیبشان به توان بی نهایت است و به همان اندازه هم فخر فروشی می کنند.

اینها اغلب قیمتها را ناچیز می دانند و جالب تر آنکه به ظاهر اکتفا می کنند.

عده ای هم دیده ندیده تنها بازار را شلوغ می کنند. اینجا، تهران ،‌جایی شاید نزدیک راسته مانتوفروشهای میدان هفت تیر ، آدمها به سرعت گذشت ثانیه ها از کنار هم می گذرند و در عالمی از بی تفاوتی ها سیر می کنند.

کودکی با دستان یخ زده ، لرزان، چشم به دست کسی دارد و ملتمسانه پولی را طلب می کند.

دانشجویان موسیقی دانشگاه نیازمندی در گوشه ای از پیاده رو جاخوش کرده اند و ترانه ای از عاشقی را می نوازند اسپندها دود می شود و دعاهایی از سلامتی حواله مردم می شود.

شعرهای نوروز، آدمهایی را به سیاهی می کشاند تا روزگار را به پولی ناچیز به رقص در می آورد.

اینجا شهری از خواسته ها و نداشته هاست و آدمهایش به دنبال نیازی می گردند که خرجش کمی پول باشد محبتها دیگر کافی نیست جای هر کسی با اسکناس حفظ می شود شخصیتها به چشم می آیند و هویتها بی شخصیت می شوند.

کاش شلوغیها تنها به تنه های مکرر انسانها در خیابانهای پرازدحام خلاصه نشود و آدمها فقط به فاصله چند ایستگاه همسفر هم نباشند.

تهرانی جایی است که در شلوغیهایش آدمها تنهایند و محبتهایی به ارزش انسانیت را می جویند./ز

گزارش از مرضیه فرزعلیان