باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین مهدی‌تبار - در آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، روابط آمریکا و ژاپن با تمرکز بر مسائل استراتژیک و تحولات دیپلماتیک همراه شده. مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا، اهمیت ویژه‌ای به روابط با کشورهای گروه "کوآد" یعنی ژاپن، هند و استرالیا داد که این امر نشان‌دهنده تلاش برای تثبیت ثبات در منطقه هند و اقیانوس آرام است. ژاپن نیز در پاسخ به تهدیدات چین و کره شمالی، تصمیم به افزایش چشمگیر بودجه دفاعی خود گرفت و قصد دارد تا سال ۲۰۲۷ این بودجه را به ۲ درصد تولید ناخالص داخلی برساند، هرچند برخی سیاستمداران آمریکایی خواستار افزایش بیشتر آن هستند.
شیگرو ایشیبا، نخست‌وزیر ژاپن، پیشنهاد تشکیل "ناتوی آسیایی" را برای مقابله با اتحاد نظامی چین، روسیه و کره شمالی مطرح کرد؛ پیشنهادی که می‌تواند معادلات دفاعی در منطقه را تغییر دهد. همچنین مسائل تاریخی مانند موضوع ربوده شدن شهروندان ژاپنی توسط کره شمالی همچنان از اولویت‌های این کشور محسوب می‌شود و بر آسیب‌پذیری ژاپن در برابر تهدیدات منطقه‌ای تأکید دارد.
از سوی دیگر، همکاری اقتصادی به‌عنوان یکی از ارکان اصلی روابط دو کشور شناخته می‌شود. ژاپن با سرمایه‌گذاری‌های قابل‌توجه، به بزرگ‌ترین سرمایه‌گذار خارجی در آمریکا تبدیل شده است. مشارکت این کشور در پروژه زیرساخت هوش مصنوعی با بودجه ۵۰۰ میلیارد دلاری، موسوم به "استارگیت"، نمونه‌ای از این همکاری اقتصادی است که توانسته ژاپن را از تهدیدات تعرفه‌ای ترامپ دور نگه دارد و روابط دوجانبه را تقویت کند.
در حوزه فرهنگی نیز ژاپن که به‌طور تاریخی با حضور تسلیحات هسته‌ای در خاک خود مخالف بوده، اکنون با افزایش نگرانی‌های امنیتی در حال بازنگری در این موضع است. در مجموع، تلاش‌های دیپلماتیک و همسویی فعال ژاپن با سیاست‌های آمریکا، به تقویت روابط دو کشور در شرایط ژئوپلیتیکی پیچیده منطقه‌ای منجر شده است.
منبع:نشنال ریویو