فهیمه فرهمندپور، عضو هیات علمی دانشگاه تهران در برنامه «آفتاب شرقی» شبکه یک درباره سلامت معنوی گفت: سلامت یکی از نیازمندی‌های جدی انسان است. سلامت نه فقط برای بقا بلکه برای کیفیت زندگی هم نیاز است. سلامت به معنای نبود بیماری نیست. منابع داخلی و خارجی درباره سلامت تاکید می‌کنند که سلامت به معنای فقدان بیماری نیست. اساساً سلامت به معنای نوعی توانمندی و احساس رفاه و رضایت و نوعی توازن همه جانبه در زندگی است. وقتی سلامت شما به خطر می‌افتد، یعنی توازنِ یک جنبه از زندگی شما تحت‌تاثیر یک عامل درونی یا بیرونی قرار گرفته است. بنابراین، سلامت به معنای توازن و توانمندی در انسان است.
فرهمندپور ادامه داد: هر چیزی که توازن و توانمندی انسان را تحت‌الشعاع قرار بدهد، سلامت انسان به مخاطره می‌افتد، که یکی از آن بروز انواع بیماری است. وقتی ما از سلامت صحبت می‌کنیم ذهن مخاطب به سمت سلامت جسمانی می‌رود. اما چه چیزی سلامت جسمی را به خطر می‌اندازد؟ آن چیزی که توازن در اجزاء جسمانی شما را تحت‌الشعاع قرار بدهد. سلامت جسمانی فقط یک جنبه از سلامت است.
سلامت روانی هم یکی دیگر از ابعاد سلامت است. هر آنچه در سلامت روانی شما اختلال ایجاد کند، با سلامت روان سازگار نیست. اضطراب از آن دسته از عواملی است که توازن روانی ما را بهم می‌ریزد.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران افزود: یکی دیگر از ابعاد سلامت سلامت اجتماعی است. ما انسان‌ها موجوداتی هستیم، که در تنهایی زندگی رضایت‌بخشی نداریم. اینکه من بتوانم با اطرافیانم در لایه‌های مختلف ارتباطی ارتباط قابل قبولی داشته باشم، یکی از ابعاد سلامت اجتماعی است. بُعد چهارم سلامت سلامت معنوی است. سلامت معنوی آن جنبه از سلامت انسان است، که انسان و جهان فراتر از محسوس مادی را مدنظر قرار می‌دهد. امروز سلامت معنوی در دنیا تعبیر شناخته شده‌ای است.