فریبا یوسفی در نشست نهمین کنگره ملی شعر و داستان ایثار گفت: شعر‌هایی که در موضوع فرهنگ ایثار و شهادت و مقاومت تولید می‌شود، از نظر کمیت کم نیستند، اما اثرگذاری آن در جامعه به عنوان مصرف کننده عمومی اثر هنری، آنچنان که باید باشد متاسفانه نیستند.
این شاعر و پژوهشگر اضافه کرد:به عنوان مثال تبدیل شدن اشعار به سرود که مقبولیت عام بیشتری دارد، می‌تواند در انتقال فرهنگ موثرتر باشد و با توجه بیشتر به امور خلافه می‌تواند پیش برنده باشد.
یوسفی ادامه داد: به طور کلی برگزاری کنگره‌ها شکل‌های تکراری و مانند هم دارد ولی با رویکرد‌های تازه‌تر برای نسل جوان که امکانات بیشتری برای تولید محتوا دارند، می‌توان کاری کرد که تأثیر این کنگره‌ها بیشتر شود و محصولات آن به متن جامعه راه یابد. البته برگزاری این کنگره‌ها از برگزار نشدنشان خیلی بهتر است و همین که توجه داده می‌شود و فضای تولید اثر ایجاد می‌شود، خوب است، اما اگر برگزاری آنها با خلاقیت همراه باشد، این خلاقیت به آثار هم تسری می‌یابد.
او گفت: باید توجه کرد آثاری که در اینچنین شرایطی تولید می‌شوند تا چه میزان از اعتبار هنری برخوردارند و چه میزان حاصل شرایط خاصی است که شاعر را به واکنش سریع وادار کرده است چرا که در چنین شرایطی شاعر به دنبال آن است که اثرش به سرعت انتشار یابد.
یوسفی تأثیرگذاری شعر‌های سروده شده برای جریان مقاومت در اجتماع و مخاطبان را به میزان برخورداری از مؤلفه‌های هنری منوط دانست و گفت: هرچه این میزان بیشتر شود، اثرگذاری این آثار در زمان خود بیشتر است و برای آینده نیز به یادگار می‌ماند و هرچه این برخورداری کمتر باشد، رتبه هنری آن کمتر و اثرگذاری آن در نسل امروز و آینده کمتر خواهد بود.
او اضافه با اشاره به اشعار شاعران زن که در حوزه شعر مقاومت فعالانه وارد شده‌اند، گفت: برخورداری و مطالعه منابع محدود، باعث شده شعر این بانوان شاعر هم یکدست و یکنواخت باشد و حرف‌ها و زاویه‌های دید محدودی داشته باشد و از جنبه‌های مختلف به موضوعات نگریسته نشود. ضمن اینکه سرعت تولید اثربرکیفیت خلق آثار ادبی تأثیر نامطلوبی دارد. آسیب‌هایی که در مجموع بر شعر مقاومت وارد است، برشعر خانم‌ها هم وارد است و معمولاً آثار خلاق کمتر دیده می‌شود.