امروزه در خبر‌ها و شبکه‌های اجتماعی شاهد تهدیداتی هستیم که برای کودکان پیش می‌آید. ربودن کودکان توسط غریبه‌ها، آزار کودکان دور از چشم والدین، حمله حیوانات اهلی، بروز سانحه غرق شدن در حوضچه‌ها و استخر‌ها و رودخانه‌ها که اهمیت توجه هرچه بیشتر والدین به کودکان را صد چندان می‌کند.
اول از همه به خاطر داشته باشید در اماکن عمومی تحت هیچ شرایطی کودکتان را حتی برای یک دقیقه تنها نگذارید. بسیاری از والدین حین بازی کودک در پارک‌ها، بلافاصله بچه را روی سرسره یا تاب به حال خود رها کرده و عموما سر در گوشی و فضای مجازی کرده و فکر می‌کنند، چون در محیط و نزدیک کودک هستند، همین کفایت می‌کند غافل از اینکه در عادی‌ترین حالت، ممکن است فرزند به دلیل مهارت اندک، از همان سرسره یا تاب سقوط کرده و آسیب ببیند.
اما حتی جدی‌تر از این مساله، تهدیدات دیگری است که می‌تواند برای همیشه جبران ناپذیر باشد. بسیاری از تبهکاران بخصوص، زنانی را در اماکن عمومی می‌گمارند تا در عرض چند ثانیه فرزندی غافل شده از والدین را به راحتی هرچه تمام‌تر بربایند. هرچند این تهدید شایع و گسترده نیست، اما عمق هولناک فاجعه حتی برای یک مورد در ماه در کلان شهر تهران می‌تواند فاجعه‌ای ابدی برای یک خانواده و تاثیری به غایت منفی بر افکار عمومی برجای بگذارد. ازاینرو اگر زمانی می‌خواهیم مثلا نیم یا یک ساعت برای کودکمان وقت بگذاریم، این وقت را کاملا در اختیار فرزندمان باشیم تا با آسودگی به تفریحش برسد و آن را با وقت فراغت خودمان اشتباه نگیریم.
نباید انتظار داشته باشیم یک کودک دو یا سه ساله بتواند به طور نسبی از خودش مراقبت کند. کودک بجز موارد غریزی زیستی، هیچ تجربه‌ای از تهدیدات پیرامون خود ندارد و این ماییم که باید چتر حمایتی خود را بر امنیت کودکمان قرار دهیم و این مهم ممکن نیست الا به صبر و حواس جمعی والدین.
همانطور که کارشناسان و محتوا‌های مرجع همواره تاکید می‌کنند، باید به کودکمان آموزش دهیم که به هیچ عنوان به حرف افراد غریبه توجهی نکنند. نوع مواجهه با غریبه‌ها و خود محافظتی برای هرگونه لمس بدنی یا دریافت خوراکی یا تنقلات از غریبه‌ها را به آنها آموزش دهیم.
امروزه بسیار مشاهده می‌شود که والدین زمانی که می‌خواهند برای خرید یا اموری دیگر به بیرون از خانه بروند، فرزند خردسال خود را برای مدتی معین در مجموعه‌های تفریحی معمولا کوچک می‌گذارند و با یک سفارش ساده به مسول مراقب آن مکان، او را گذاشته و می‌روند. این اقدام نمی‌تواند اقدامی ایمن باشد. اول اینکه مراقب سالن نمی‌تواند همزمان از چند ده کودک مراقبت کند و احتمال آسیب رسیدن به کودکتان وجود دارد یا اینکه کودکان بزرگ‌تر او را مورد آزار قرار دهند که به راحتی قابل مشاهده و کنترل توسط مراقب سالن نخواهد بود؛ و باز هم نکته مهم‌تر اینکه کودک شما در این محیط می‌تواند از سوی غریبه‌ها تهدید شود. ازاینرو سعی کنید به هیچ عنوان کودکتان را در اینچنین محیط‌هایی تنها نگذارید. می‌باید او را برای هر کاری که دارید با خود ببرید چراکه حفظ امنیت و سلامت کودک شما به اذیت شدن خودتان ارجحیت دارد.
متاسفانه بسیاری از والدین اصرار دارند که بین زندگی والدی و دوران مجردی و بی فرزندی، تعادل ایجاد کنند. آنها می‌خواهند هم فرزند داشته باشند هم به سیاق قبل از فرزند زندگی کنند که این روش حتما آسیب‌زا خواهد بود. ما زمانیکه تصمیم به بچه‌دار شدن می‌کنیم، باید متوجه مسولیت‌های خود در قبال فرزند باشیم. فرزندی که با اراده و تصمیم ما به دنیا می‌آید، تمام سرنوشت و آینده‌اش به تصمیم و رفتار و سلوک ما گره می‌خورد. او هیچ اختیاری در دوران کودکی‌اش ندارد، او به این دنیا آمده و بار تمام معصومیت و خوشبختی‌اش بر دوش ما والدین خواهد بود.
منبع: ایسنا