میلاد صادقی، عضو هیئت امنای مسجد لولاگر درمورد نقش و جایگاه هیئت امنای مسجد در تحقق اهداف کلان مسجد اظهار کرد: به نظر بنده، همان‌طور که تمام ارکان مسجد باید به این هدف توجه کنند مهم‌ترین رسالت هیئت امنا این است که محفل و امکاناتی را آماده کنند برای این که زمینه‌های رشد معنوی افراد و نمازگزاران محلی و کسبه مکانی که مسجد در آن قرار دارد فراهم شود و هیئت امنا باید زمینه‌های بروز این رشد معنوی را فراهم کنند و برای این منظور ابزار‌های مختلفی وجود دارد؛ از فراهم کردن امکانات لازم گرفته تا برگزار کردن مراسم‌های فرهنگی.
او گفت: هیئت امنا باید یک مکان بدون دغدغه و توأم با آرامشی را برای نمازگزاران فراهم کنند. اما متأسفانه، برخلاف این که انقلاب ما از مساجد رشد کرده و در حقیقت، از طریق مساجد رشد و نمو پیدا کرده است. اما به نظر بنده، هنوز سیاست‌های کلان کشور درمورد حمایت‌های مالی و همچنین، سخت افزاری از مساجد به درستی اتفاق نیفتاده است و اگرچه مساجد باید مردمی و با محوریت مردم اداره شوند ولی بالاخره باید دولت و نظام اسلامی هم، زمینه‌های بعضی از کار‌ها را فراهم کند.
صادقی مطرح کرد: در شهر تهران و خیلی از شهر‌های دیگر، موضوع ساختمانی مساجد ما اصلاً در تراز یک نظام اسلامی نیست و مساجد، مشکلات عدیده‌ای در این زمینه دارند. در نتیجه، می‌توان با یک طرح‌ها و ایده‌های نو از زمین‌های مساجد در جهت تجاری‌سازی استفاده کرد. البته به شرطی که به هویت مساجد ضربه وارد نشود. چون متأسفانه، خیلی وقت‌ها این تجاری سازی هویت مسجد را زیر سوال برده است یا این که در بهترین حالت، استفاده از زمین‌های مساجد است به شرط این که موازین شرعی و هویت مسجد رعایت شود. از اینرو، مثلاً کاری که شهرداری درمورد توسعه‌های فرهنگی می‌تواند انجام دهد این است که هزینه‌های فضای فرهنگی را برای همین مکان مقدس صرف کند تا بتوانیم یک سری امکانات لازم برای مسجد را فراهم کنیم.
او افزود: متأسفانه، حمایت‌های لازم صورت نمی‌گیرد. با وجود گذشت بیش از ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران هنوز در سیستم‌های ساخت و ساز مساجد و بازسازی و تخریب و نوسازی مساجد در دفتر‌های الکترونیکی شهرداری هیچ پنجره‌ای دیده نشده است. مثلاً مسجد جامع لولاگر که طرح تخریب و نوسازی آن در حال پیگیری است با موضوع این‌چنینی روبروست و برای بعضی از مساجد که اوقافی هستند بحث تولیت مسجد باید اتفاق بیفتد. چون اغلب این مساجد دچار مشکلات حقوقی هستند و متأسفانه، به دلیل حجم بالای کار‌های حقوقی ادارات دولتی، این مساجد تحت الشعاع قرار می‌گیرند و کار آن‌ها انجام نمی‌شود.