کاظم دانشی، نویسنده فیلم سینمایی «بی‌بدن» در برنامه «هفت» شبکه نمایش در پاسخ به سوال بهروز افخمی که سوژه‌های جنایی را چطور پیدا می‌کنی؟ گفت: بنظرم در هر ژانری آن فیلمی خوب است، که بتواند بفروشد. یعنی فیلم تماشاچی داشته باشد. علاقه اصلی‌ام ژانر هیچکاک است. تا زمانی که اجازه بدهند قصه‌هایی را که دوست دارم بنویسم، با این ژانر ادامه می‌دهم. بالاخره هرکس تا یک حدی صبر دارد. شاید من هم از یک جایی به بعد کم بیاورم. تا الان برای آن دو فیلمی که کار کردیم، زیاد جنگیدم.
دانشی در پاسخ به این سوال که آیا می‌دانی آنقدر ژانر یا مستند جنایی در بازار خارج پر فروش است، که هر پخش‌کننده‌ای طرح شما را برای پخش پیش خرید می‌کند، توضیح داد: ما همیشه می‌خواستیم در مسیر قانون حرکت کنیم. وقتی وارد این مسیر می‌شویم، سختی‌های خودش را دارد. ویژگی مهم ژانر جنایی آموزشی بودن آن است. این ژانر برای خانواده‌ها بُعد آموزشی و پیشگیری از وقوع جرم دارد.
نویسنده فیلم سینمایی «بی‌بدن» درباره ورودش به این ژانر افزود: من چند سالی مستند جنایی کار می‌کردم و با خیلی از این سوژه‌ها سروکار داشتم. بعضی از این سوژه‌ها را در فضای مستند کار کردم و برخی دیگر صرفاً شامل کار‌های پژوهشی بوده است.
وی درباره کنجکاوی مردم به حوادث و جنایات و جذابیت‌های درام جنایی گفت: بعضی وقت‌ها ترس مدیریت مانع پخش فیلم‌های جنایی می‌شود. همه می‌خواهند رویدادی را بی‌حاشیه برگزار کنند. اگر بخواهد برخورد‌ها به همین شکل ادامه یابد، چیزی از سینمای اجتماعی باقی نمی‌ماند. آنقدر هزینه‌های تولید بالا رفته، که دو دوتا چهارتای سینمای اجتماعی جواب نمی‌دهد. به همین دلیل همه به سمت فیلم‌های کمدی می‌روند؛ چون راحت‌تر می‌توانند سرمایه‌گذار برای فیلم جذب کنند، پروانه بگیرند و راحت هم اکران می‌شود.
به گفته وی، وقتی یک نفر به سراغ سینمای اجتماعی می‌رود، همه می‌گویند او یک مرضی دارد و می‌خواهند مراقبش باشند. باید بگذارند فیلمساز کارش را بکند. امثال شورای پروانه ساخت برای نظارت در فیلمنامه‌ها کافی است. اینکه تمام مراکز بخواهند فیلم را فیلتر کنند، جان فیلم را می‌گیرند.